Ημέρα Ποίησης –Ναι, αλλά ποιας Ποίησης;
21 Μαρτίου 2050
Οι ποιητές της εποχής και οι παρουσιαστές όσων έχουν αναληφθεί τρέχουν να αναθεωρήσουν τα ποιήματά τους.
Εδώ μικρή ανθολογία της Ποίησης που κυριαρχεί στα μέσα του 21ου αιώνα.
Rafael Alberti
Ο Άγγελος των Αριθμών
Παρθένες με τρίγωνα
και διαβήτες φρουρούν
τις ουράνιες πλάκες.
Και ο Άγγελος των Αριθμών
σκεφτικός και πετώντας
από το 1 στο 2, από το 2
στο 3, στο 4 γλιστράει.
Ψυχρές κιμωλίες και σπόγγοι
διέγραψαν, έσβησαν
το λαμπρό φως του διαστήματος.
Ούτε ήλιος, φεγγάρι, ούτε άστρα
ούτε η αιφνίδια πράσινη λάμψη
της αστραπής
ούτε αύρα. Μόνον ομίχλη εκεί.
Παρθένες χωρίς τρίγωνα
και διαβήτες κλαίνε.
Και πάνω στις νεκρές πλάκες
ο Άγγελος των Αριθμών
σαβανωμένος, αδρανής
πάνω στο 1 και στο 2
και στο 3 και στο 4.
Edna St. Vincent Millay
Μόνο ο Ευκλείδης Αντίκρισε τη Γυμνή Ομορφιά
Μόνο ο Ευκλείδης αντίκρισε τη γυμνή Ομορφιά.
Μακάρι όσοι φλυαρούν για την Ομορφιά να διατηρούν τη γαλήνη τους
ξαπλωμένοι ανάσκελα στη γη και να πάψουν
να στοχάζονται τους εαυτούς τους, ενώ ατενίζουν
στο τίποτα, περίπλοκα σχεδιασμένο στο πουθενά
με μορφές μεταλλαγμένων γραμμών. Αφήστε τις χήνες
να φωνάζουν και να σφυρίζουν, οι ήρωες επιζητούν τη λευτεριά
από τη βρώμικη υποταγή στο φωτεινό αγέρα.
Ώρα θαμπωτική, ιερή, τρομερή μέρα
όταν για πρώτη φορά στα μάτια του λάμπει η αστραπή
του αναλυμένου φωτός! Μόνο ο Ευκλείδης
αντίκρισε τη γυμνή Ομορφιά. Ευτυχισμένοι αυτοί
που, αν και μονάχα μια φορά και ύστερα απόμακρα,
άκουσαν το θρυλικό σαντάλι της να προβαίνει πάνω στην πέτρα.
Wallace Stevens
Έξι Αξιόλογα Τοπία: Τοπίο VI
Ορθολογιστές με τετράγωνα καπέλα
σκέφτονται σε τετράγωνες κάμαρες
κοιτάζουν το πάτωμα
κοιτάζουν το ταβάνι.
Κλείνονται μέσα
σε ορθογώνια τρίγωνα.
Αν δοκίμαζαν ρομβοειδή
κώνους, κυματοειδείς γραμμές, ελλείψεις-
όπως για παράδειγμα την έλλειψη του μισοφέγγαρου-
οι ορθολογιστές θα φορούσαν σομπρέρο.
Wislawa Szymborska
Πι
Ο αξιοθαύμαστος αριθμός πι:
τρία κόμμα ένα τέσσερα ένα.
Όλα τα επόμενα ψηφία είναι επίσης αρχικά
-πέντε εννιά δύο- γιατί δεν τελειώνει ποτέ.
Δεν μπορεί να κατανοηθεί -έξι πέντε τρία πέντε- με μια ματιά
-οχτώ εννιά- με υπολογισμό
-εφτά εννιά- ή φαντασία
ούτε ακόμα -τρία δύο τρία οχτώ- με ευστροφία, δηλαδή σε σύγκριση
-τέσσερα έξι- με οτιδήποτε άλλο
-δύο έξι τέσσερα τρία- στον κόσμο.
Το μακρύτερο φίδι στη γη φτάνει περίπου στα σαράντα πόδια.
Όμοια, φίδια μύθων και θρύλων, αν και κείνα μπορεί να
είναι λίγο μακρύτερα.
Η αναπαράσταση των ψηφίων του αριθμού πι
δεν σταματάει στο τέλος της σελίδας.
Συνεχίζεται κατά μήκος του τραπεζιού, στον αέρα, στον τοίχο,
σ’ ένα φύλλο, τη φωλιά ενός πουλιού, τα σύννεφα, κατευθείαν στο διάστημα
μέσα από όλους τους άβυθους φουσκωμένους ουρανούς.
Πόσο μικρή -μια ποντικοουρά, μια γουρουνοουρά- είναι η ουρά ενός κομήτη!
Πόσο αδύναμη η αχτίνα ενός αστεριού που λυγίζει πέφτοντας στο χώρο!
Ενώ εδώ έχουμε -δύο τρία δεκαπέντε τρία εκατό δεκαεννιά-
το νούμερο του τηλεφώνου μου το νούμερο του πουκαμίσου σου
το έτος 1973 τον έκτο όροφο
τον αριθμό των κατοίκων εξήντα πέντε σεντς
την περιφέρεια των γοφών δυο δάχτυλα κοροϊδία ένα κώδικα
στον οποίο βρίσκουμε χαίρε εσύ, αμέριμνο πνεύμα, πτηνό που ποτέ δεν υπήρξες
δίπλα σε κυρίες και κύριοι δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείτε
όπως και ο ουρανός και η γη θα καταστραφούν
αλλά όχι ο αριθμός πι, όχι, μην κάνοντας τίποτα
παραμένει με το μάλλον αξιοσημείωτο πέντε του
το ασυνήθιστα φίνο οχτώ του
το πολύ απομακρυσμένο από το τέλος εφτά του
σκουντώντας, πάντα σκουντώντας μια καθαρή αιωνιότητα
να συνεχίσει.