You are currently viewing Δημήτρης Γαβαλάς: Πολιτικοί και Παιδισμός

Δημήτρης Γαβαλάς: Πολιτικοί και Παιδισμός

Οι περισσότεροι έχουμε διαστρεβλωθεί από ιδεολογήματα, έτοιμες και προκατασκευασμένες ιδέες, εγωιστικές επιδιώξεις, θέσεις που εκφράζονται από τα κόμματα, -ισμούς κτλ. και δεν διαθέτουμε πια τη στοιχειώδη καθαρή όραση της σύγχρονης πραγματικότητας για να δούμε ότι τα προβλήματά μας τα δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι. Βέβαια ο απλός πολίτης έχει περιορισμένη δύναμη για να δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα και να βλάψει πολλούς, όχι ότι και αυτός δεν έχει σε κάποιο βαθμό μερίδιο ευθύνης, αλλά ο πολιτικός έχει αρκετή δύναμη για να δημιουργήσει τεράστια προβλήματα και να βλάψει ολόκληρους λαούς, ίσως και την ανθρωπότητα. Αν έτσι έχει το ζήτημα, τότε τίθεται το ερώτημα γιατί δημιουργεί αυτά τα προβλήματα και ποια είναι η προληπτική θεραπεία του φαινομένου.

 

Η πολιτική πάσχει από εγωκεντρισμό, παιδισμό και ανωριμότητα -ασχολείται περισσότερο από όσο πρέπει με τα προβλήματα της ίδιας της πολιτικής ή με αυτά που η ίδια δημιουργεί κατά την άσκησή της, παρά με τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας. Οι πολιτικοί προβάλλουν τη δήθεν προσφορά τους στην κοινωνία και στον τόπο, αλλά στην πραγματικότητα εκείνο που τους ωθεί στην πολιτική είναι η μεγάλη και σχετικά εύκολα πραγματώσιμη επιθυμία τους να ξεχωρίσουν από τους υπόλοιπους συμπολίτες τους. Η επιθυμία αυτή είναι έντονο παιδικό χαρακτηριστικό, όπως επίσης και η ανάγκη τους να ανακαλύπτουν και να προσκολλώνται σε πατρικά πρότυπα, να υποτάσσονται σε αρχηγούς, το αίσθημα της ζήλιας που είναι πολύ αναπτυγμένο στους πολιτικούς, η κακία που εκδηλώνουν εναντίον των συναδέλφων τους, η τάση να δημιουργούν κλίκες, όμοια με την τάση των παιδιών να δημιουργούν κλειστές παρέες, και η αφοπλιστική δήθεν αθωότητά τους που δεν είναι και τόσο αθώα.

 

Οι περισσότεροι διακατέχονται από αισθήματα ανασφάλειας και μπορούν να κάνουν απίθανα πράγματα για να νιώσουν λίγη σιγουριά, όπως ακριβώς κάνουν και τα παιδιά. Αν ‘πίσω από κάθε πολιτικό κρύβεται ένα μικρό παιδί’, τότε οι νηπιακές τάσεις, η ανωριμότητα, ο εγωισμός, η ανασφάλεια, η αυτο-επιβεβαίωση, οι αλόγιστες επιθυμίες είναι δεδομένα και πρέπει να σκεφτεί κάποιος ποια είναι η ψυχική και πνευματική κατάσταση αυτών που μας κυβερνάνε και πόση ευθύνη φέρνουν για τα χάλια του κόσμου μας.

 

Η πολιτική, αντί για μέσο επίλυσης προβλημάτων του κοινωνικοπολιτικού συστήματος και διαχείρισης κοινών υποθέσεων, έχει γίνει αυτοσκοπός, ένα κλειστό σύστημα που διαρκώς ανατροφοδοτείται. Τα προβλήματα αυτού του συστήματος παίρνουνε την πρώτη θέση, ενώ τα πραγματικά προβλήματα παραμελούνται, χρονίζουν και συνήθως δεν επιλύονται. Μόνον όταν η πολιτική πάψει να έχει στόχο της το οποιοδήποτε συμφέρον και επανατοποθετήσει τους στόχους της με ωριμότητα και κριτήρια το δίκαιο και το ορθό, θα καταφέρει να επιλύσει τα προβλήματα. Άλλωστε, η ζωντανή ρέουσα πραγματικότητα είναι γεμάτη εκπλήξεις και απροσδόκητα έτσι, ώστε οι αναλύσεις, τα σενάρια, η μελλοντολογία, οι συζητήσεις για την πραγματικότητα, στα οποία κατά κόρον επιδίδονται οι πολιτικοί και τα Μέσα, δεν έχουν κανένα νόημα. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε, αν μπορούμε βέβαια, είναι η αμερόληπτη παρατήρηση και η συμμετοχή/ συρροή/ συμβίωση σε αυτή τη ζωντανή πραγματικότητα.

 

Σημείωση: Η γαλλική εφημερίδα Le Monde στις 13 Ιουλίου 2011 έχει άρθρο με τίτλο ‘Μας Κυβερνούν Παιδάκια’ –μάλλον άργησαν πολύ να το καταλάβουν.

 

216
Pin0
Tags: ,

Δημήτρης Γαβαλάς

O Δημήτρης Γαβαλάς γεννήθηκε στην Κόρινθο το 1949. Σπούδασε Μαθηματικά, Κυβερνητική και Συστήματα Αυτομάτου Ελέγχου σε μεταπτυχιακές σπουδές και Ψυχολογία του Βάθους σε ελεύθερες σπουδές. Εκπόνησε Διδακτορική Διατριβή με θέμα τα Μαθηματικά, τη Θεμελίωση και τη Διδακτική τους. Αρχικά εργάστηκε ως Επιστημονικός Συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο Πατρών και ως Ερευνητής στο Κέντρο Ερευνών «Δημόκριτος». Στη συνέχεια εργάστηκε στην εκπαίδευση ως καθηγητής Μαθηματικών. Συνεργάστηκε με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (στη συγγραφή Προγραμμάτων Σπουδών & σχολικών βιβλίων και σε άλλα εκπαιδευτικά θέματα). Εργάστηκε επίσης στη Βαρβάκειο Σχολή, και συνέχισε ως Σχολικός Σύμβουλος. Για το πνευματικό του έργο, έχει τιμηθεί από τον Δήμο Κορινθίων. Το δοκίμιό του για τον Οδυσσέα Ελύτη έλαβε κρατική διάκριση, ενώ το ποίημα «Φανταστική Γεωμετρία» περιελήφθη στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Β΄ τάξης του Γυμνασίου.

Έργα του Δημήτρη Γαβαλά:

Ποίηση

Σπουδές. Αθήνα, 1973.
Μετάβαση στο Όριο. Αθήνα, 1974.
Ανέλιξη. Αθήνα, 1975.
Δήλος. Αθήνα, 1976.
Εσωτερική Αιμομιξία. Αθήνα, 1977.
Η Πάλη με το Άρρητο. Αθήνα, 1978.
Ελεγείο. Αθήνα, 1979.
Τα Εξωστρεφή. Αθήνα, 1980.
“Η Του Μυστικού Ύδατος Ποίησις“. Αθήνα 1983.
Το Πρόσωπο της Ευτυχίας. Κώδικας, Αθήνα, 1987.
Απλά Τραγούδια για έναν Άγγελο. Κώδικας, Αθήνα, 1988.
Φωτόλυση. Κώδικας, Αθήνα, 1989.
Ακαριαία. Κώδικας, Αθήνα, 1994.
Σύμμετρος Έρωτας Ή Τα Πρόσωπα του Αγγέλου. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 1996
Άγγελος Εσωτερικών Υδάτων. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 1998.
Το Λάμδα του Μέλλοντος. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2003.
Ποιήματα 1973-2003: Επιλογή. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2004.
Ου Παντός Πλειν. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2006.
Στη Σιωπή του Νου. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2013.
Δίχως Μαγνητόφωνα Φωνόγραφους Δίσκους και Μαγνητοταινίες. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2016.

Δοκίμιο

Η Εσωτερική Διαλεκτική στη «Μαρία Νεφέλη» του Οδυσσέα Ελύτη. Κώδικας, Θεσσαλονίκη, 1987. (σσ. 94).
Ψυχο-Κυβερνητική και Πολιτική: Αναλυτική Θεώρηση του Πολιτικού Φαινομένου. Κώδικας, Αθήνα, 1989. (σσ. 40).
Αισθητική και Κριτική Θεωρία των Αρχετύπων: Θεωρητικά Κείμενα και Εφαρμογές. Κώδικας, Αθήνα, 1999. (σσ. 202).

Μετάφραση – Εισαγωγή – Σχόλια
Nicoll, M. Ψυχολογικά Σχόλια στη Διδασκαλία του Γκουρτζίεφ. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 1997. (σσ. 96).


Επιστημονικά Βιβλία

Πρότυπα και Χαρακτήρας Κυβερνητικών Συστημάτων: Συμβολή στη Θεωρητική Κυβερνητική – Ένα Μαθηματικό Μοντέλο. Πάτρα, 1977 και Αθήνα, 1993 . (Διδακτορική Διατριβή). (σσ. 250).
Η Θεωρία Κατηγοριών ως Υποκείμενο Πλαίσιο για τη Θεμελίωση και Διδακτική των Μαθηματικών: Συστημική Προσέγγιση της Εκπαίδευσης. Πάτρα, 2000. (Διδακτορική Διατριβή). (σσ. 350).
Θέματα από τα Σύγχρονα Μαθηματικά 1: Μη-συμβατική Ανάλυση, Ασαφή Σύνολα, Η έννοια της Μη-διακριτότητας. Εκδόσεις 3 4 5, Αθήνα, 2005. (σσ. 190).
Θέματα από τα Σύγχρονα Μαθηματικά 2: Πρώτη Μύηση στη Θεωρία Κατηγοριών. Εκδόσεις 3 4 5, Αθήνα, 2006. (σσ. 330).
Το Αρχέτυπο του Τυχερού Παιχνιδιού: Για την Τύχη, τη Μαντική και τη Συγχρονότητα Σύμφωνα με τις Απόψεις των C. G. Jung και M.- L. von Franz. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2006. (σσ. 280). (Σε συνεργασία).
On Number’s Nature. Nova Publishers, NY, 2009 (pp. 70).
Συστημική: Σκέψη και Εκπαίδευση – Συμβολή στο Ζήτημα της Εκπαίδευσης. Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2011. (σσ. 310).
Αρχετυπικές Μορφογενέσεις. Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2012.
Θέματα από τα Σύγχρονα Μαθηματικά 3: Για τη Φύση του Αριθμού. Εκδόσεις 3 4 5, Αθήνα, 2012. (σσ. 360).
Αρχέτυπο: Η Εξέλιξη μιας Σύλληψης στον Τομέα της Γνώσης. Εκδόσεις 3 4 5, Αθήνα, 2015. (σσ. 320).
Κυβερνητική: Αναζητώντας την Ολότητα. Εκδόσεις 3 4 5, Αθήνα, 2016. (σσ. 400).

Κρατικά Σχολικά Βιβλία
Οδηγίες για τη Διδασκαλία των Μαθηματικών στην Α΄ Τάξη Λυκείου. (Σε συνεργασία). ΟΕΔΒ, Αθήνα, 1997.
Μαθηματικά Θετικής Κατεύθυνσης για τη Β΄ Τάξη Λυκείου. (Σε συνεργασία). ΟΕΔΒ, Αθήνα, 1998 – 2015.
Λογική: Θεωρία και Πρακτική για τη Γ΄ Τάξη Λυκείου. (Σε συνεργασία). ΟΕΔΒ, Αθήνα, 1999-2015.
Οδηγίες για τη Διδασκαλία των Μαθηματικών στο Γυμνάσιο και το Λύκειο (Σε συνεργασία). ΟΕΔΒ, Αθήνα, 1998 – 2008.
Μιγαδικοί Αριθμοί. Κεφάλαιο στο: Μαθηματικά Θετικής Κατεύθυνσης για τη Γ΄ Τάξη Λυκείου (Σε συνεργασία). ΟΕΔΒ, Αθήνα, 1999-2015.



Δημοσίευσε επίσης πλήθος άρθρων σε εφημερίδες και περιοδικά για θέματα εκπαίδευσης, πολιτικής, λογοτεχνίας κτλ.

Αφήστε μια απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.