Μια λέξη στον Πλάτωνα / χαμένη στου μυαλού τ’ αυλάκια×
Το βράδυ βρήκα την περικοπή: / ‘υών πόλιν’ μας λέει.
Γ. Σεφέρης, ‘Επί Ασπαλάθων’, διασκευή.
Εἰ δὲ ὑῶν πόλιν, ὦ Σώκρατες, ἔφη, κατεσκεύαζες, τί ἂν αὐτὰς ἄλλο ἢ ταῦτα ἐχόρταζες; Πλάτων, Πολιτεία 372d 4.
Χρόνια πριν, περιδιαβαίνοντας τους δρόμους της μικρής μας πόλης, βλέπω τους τοίχους γεμάτους με τη φράση ‘Γουρονοποιηθήκαμε Φίλε’. Αργότερα μαθαίνω ότι ένας φίλος βρήκε αυτό τον τρόπο να αντιδράσει στα τεκταινόμενα του καιρού εκείνου και όλη τη νύχτα έγραφε το σύνθημα αυτό στους τοίχους.
Σύμφωνα με τον Πλάτωνα, λοιπόν, η πολιτεία που ενδιαφέρεται μόνο για την ύλη, αδιαφορώντας για το πνεύμα και τον πολιτισμό, συνιστά ‘υών πόλιν’, δηλαδή πολιτεία χοίρων, που τρώνε και πίνουν, θησαυρίζουν και δεν νιώθουν. Εκείνο που αποτελεί μεγάλο πρόβλημα σήμερα είναι ότι δεν έχει γίνει η διάγνωση: Μιλάμε συνεχώς με οικονομικούς όρους για ένα ζήτημα ψυχικό και πνευματικό, του οποίου οι ρίζες χάνονται στα βάθη του χρόνου. Και το ζήτημα αυτό είναι η ανθρώπινη Σκιά που μας καθιστά χοίρους.
Κάθε αντικείμενο έχει σκιά στο υλικό επίπεδο. Σύμφωνα με τον Jung, το ίδιο ισχύει και στο ψυχικό επίπεδο: Η ‘άλλη πλευρά’ του καθημερινού εαυτού μας, ο ‘σκοτεινός εαυτός’ μας που βρίσκεται στο παρασκήνιο, είναι η ανθρώπινη ψυχική Σκιά. Η Σκιά είναι το κατώτερο ον μέσα μας, αυτό που κάνει όλα όσα δεν επιτρέπουμε στον τρέχοντα εαυτό μας να κάνει, αυτό που είναι όλα όσα δεν είμαστε εμείς, ο κύριος Χάιντ του Δρα Τζέκιλ μας, ο Μεφιστοφελής του Φάουστ μας. Η Σκιά είναι όλες οι πρωτόγονες επιθυμίες και κατωτερότητες που δεν συμβιβάζονται με τις κοινωνικές αρχές και την ιδανική προσωπικότητα και γι’ αυτό απωθούνται, όλα όσα δεν θέλουμε να ξέρουμε για τον εαυτό μας και για τα οποία ντρεπόμαστε σε κανονικές συνθήκες. Είναι ευνόητο ότι όσο πιο στενή και περιοριστική είναι η κοινωνία στην οποία ζει κάποιος τόσο ευρύτερη είναι η ανθρώπινη Σκιά του. Επειδή η Σκιά είναι στο παρασκήνιο, η συνηθισμένη εκπαίδευση και αγωγή δεν την αγγίζουν, με αποτέλεσμα να έχει παραμείνει σχεδόν ίδια από την εποχή που ο άνθρωπος περπάτησε για πρώτη φορά πάνω στη γη. Η Σκιά εκτός από προσωπικό είναι συγχρόνως και συλλογικό φαινόμενο, αφού είναι κοινή σε όλη την ανθρωπότητα. Αυτή η συλλογική πλευρά εκφράζεται με τη μορφή του διαβόλου, του μάγου, του εγκληματία και γενικά με όλες τις κατώτερες και αρνητικές μορφές.
Για να αποδεχτείς τη Σκιά σου απαιτείται μεγάλη ηθική προσπάθεια και παραίτηση από ιδανικά που προβλήθηκαν δυσανάλογα ως προς την πραγματική τους επίτευξη και είχαν θεμελιωθεί σε αυταπάτες. Η επιθετικότητα, ο φανατισμός και η αδιαλλαξία των (δήθεν) ενάρετων είναι πολύ γνωστό φαινόμενο. Η προσωπική ζωή τού πολύ καθωσπρέπει πολίτη μερικές φορές είναι απίστευτη και το έγκλημα εμφανίζεται στα πιο απρόσμενα μέρη. Όλα αυτά είναι εκδηλώσεις της Σκιάς και χρειάζεται μεγάλο ηθικό θάρρος για να συνειδητοποιήσει κάποιος αυτές τις πλευρές της ανθρώπινης φύσης και να τις αντιμετωπίσει. Η κοινωνική αποδοχή και ζωή απαιτεί να γίνεται κάποια απώθηση της Σκιάς, αλλά τότε αυτή αποκτάει μεγαλύτερη δύναμη, γίνεται πιο επικίνδυνη και κατακλύζει ολόκληρη την ανθρώπινη προσωπικότητα ή ολόκληρη την κοινωνία. Τότε βλέπουμε (φαινομενικά) άκακους και αθώους ανθρώπους να συμπεριφέρονται με τρόπο επιθετικό, άγριο και καταστροφικό. Η Σκιά είναι ηθικό πρόβλημα που αμφισβητεί ολόκληρη την ανθρώπινη προσωπικότητα και ολόκληρη την κοινωνία. Κανένας δεν είναι σε θέση να συνειδητοποιήσει και χειριστεί τη Σκιά, είτε σε ατομικό είτε σε συλλογικό επίπεδο, χωρίς μεγάλη ηθική αποφασιστικότητα, αναπλαισίωση και αναπροσανατολισμό των αρχών, των ιδεών και των αξιών του ανθρώπου.
Εδώ τελειώνει η θεωρία και η Σκιά συνεχίζει να κάνει τη δουλειά της –μόλις χθες:
19χρονος νεκρός και 2 νεαροί τραυματίες σε οπαδική επίθεση.
Βρέθηκε το δρεπάνι της δολοφονικής επίθεσης.
Αυτά και πολλά άλλα παρόμοια στον 21ο αιώνα, στην Κοινωνία της Πληροφορίας, στον αιώνα των φώτων και της λογικής (τάχα μου τάχα μου).