You are currently viewing Δημήτρης Τούλιος: ένα ποίημα

Δημήτρης Τούλιος: ένα ποίημα

Νέα ταξίδια

 

Ένας σπασμένος ήλιος

μιμείται το λουλούδι

ενώ συστρέφονται τα πλοιάρια

χάριν μιμήσεως των ψαριών.

Αποθηκευμένες εμπειρίες

επιστρατεύονται την ύστατη ώρα

να γεμίσουν με άρρωστο φως

την κοινωνία που σκύβει.

Βαριά σιδερένια θάλασσα

με ακίνητους κυματισμούς

επεμβαίνει στο καταφύγιο των αυτιών

και χαμηλώνει την ένταση.

Ώσπου να ραγίσει η σιωπή από κραυγές.

Τέλος στα παυσίπονα

αρχή του πόνου του καθαρόαιμου

έναρξη του καρναβαλιού των ψυχών.

Καιρός για καταιγισμό αλήθειας

τώρα

που για τα ξεθωριασμένα υποκριτικά χέρια

ήρθε η ώρα τους να βαστήξουν

τους ώμους τον διπλανών.

Καταρρέω χαριτωμένα,

αφήνομαι πνιγμένος στις βεβαιότητες της φθίσης.

Χαράματα το πλοίο μας θα δέσει

εκεί που θα θαφτούν εκ νέου τα όνειρά μας

και θα αρχίσει το σκάψιμο

για την εύρεση

μιας πιο ταπεινής περιουσίας.

 

 

 

 

Αφήστε μια απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.