Πώς από ‘δω;

Καλαμιές επιτηρούν,

παρατηρούν το σκιερό μου αντίκτυπο απάνω στο σώμα τους.

Βρυχώνται,

ρωτάνε «πώς από ‘δω;».

Δεν βρίσκω τα λόγια να αποκριθώ,

κρυφοκοιτάζω μέσα από τη στασιμότητά τους.

Ένα ρόλο σε ταινία μού έδωσαν,

με τραβά με κάμερα ο βάτραχος,

μπούμαν διόρισαν το γλάρο,

μια λιβελούλη με σκηνοθετεί.

Να βάλω κάποτε υπότιτλους στη μέρα,

για να προβληθεί

στο φεστιβάλ του βάλτου;

Αν είναι να διαγωνιστεί

στο τμήμα βουβής  εικόνας,

στα νερά της μικρής λίμνης

να προβάρει τη σιωπή της.

Να μεταφραστεί σε πέντε γλώσσες αποδημητικών πουλιών

και να κερδίσει το αργυρό κοράκι σεναρίου,

για το οξύ της μέσα του φωνής.

Όπου βασιλεύει,

κλαίνε κιόλας

οι κόπιες ματιών;