Διηγήσεις του λογοτεχνικού περιθωρίου και ανθολόγιο αιώνιων εποχών
Ο πολυγραφότατος ποιητής-πεζογράφος-δοκιμιογράφος μελετητής Ηλίας Κεφάλας τόλμησε, εν μέσω εποχής ισχνών αγελάδων, να εκδώσει δύο εκ διαμέτρου αντίθετα μεταξύ τους βιβλία. Πολυτονικής γραφής και τα δύο!
Στο φτερό ανθολογεί 218 ευφυολογήματα, ατάκες και άλλες διηγήσεις του λογοτεχνικού περιθωρίου. Ενθυμίσεις του ιδίου και μαρτυρίες τρίτων που αφηγούνται πάθη και παθήματα άλλων τρίτων! Ιδιαίτερο υλικό, ερμητικά κλειστό στους μη μυημένους με την τέχνη της γραφής. Και παρά την ενθάρρυνση και προτροπή τής φίλης τού συγγραφέα, ποιήτριας Παυλίνας Παμπούδη, παρά το ότι ο ίδιος πήρε τη σκυτάλη από την Έλλη Αλεξίου και το «Υπό εχεμύθειαν» του 1988 -όπως σημειώνει στον Πρόλογο του βιβλίου- παραμένει, από πλευράς ενδιαφέροντος, εντός των τειχών.
Για την απόλαυση του περιεχομένου είναι απαραίτητη η τριβή με το έργο των όσων γραφιάδων μνημονεύονται, με τις υπερφίαλες φιλοδοξίες, τα προβεβλημένα προτερήματα, την σπάνια γενναιοδωρία, τις χαρές, τη ζήλια και τον φθόνο, τα ιδιαίτερα χούγια, τις θαρραλέα δηλωμένες ή θρησκευτικά φυλασσόμενες σεξουαλικές προτιμήσεις ορισμένων. Η τελευταία συνομοταξία προφέρει τις πλέον τσουχτερές, σκαμπρόζικες και πιπεράτες απολαύσεις.
Σπαρταριστές οι κακίες και υπονομεύσεις των τριών άσπονδων φίλων της συμπρωτεύουσας: Χριστιανόπουλου, Ιωάννου, Μαρωνίτη.
Βασικοί συνοδοιπόροι του Η. Κεφάλα οι αστείρευτοι αφηγητές Κ. Τσιρόπουλος και Π. Χατζηγάκης, οι οποίοι του προσέφεραν πολλαπλές λογοτεχνικές συνθέσεις. Η παρέλαση συνεχίζεται με πλήθος συγγραφέων και ποιητών -ακόμη και εκείνων που «ριμάρουν τα κορίτσια με τα παστίτσια!», με την μερίδα του λέοντος να ανήκει στο δίδυμο πρέσβη Σεφέρη και μαρκονιστή Καββαδία.
Ενδιαφέροντα και λιγότερο άξια αναφοράς στιγμιότυπα και ατάκες των Μαυρουδή, Γουδέλη, Δούκαρη, Καραντώνη, Παπαδίτσα, Μπουκάλα, Χατζηβασιλείου, Χιόνη, Νιάρχου, Φωστιέρη, Βαρβέρη, Κοντού, Μαρκόπουλου, Κάσσου, Ξανθούλη, Κυπαρίσση, Κάλφα… Μακρύς όσο και πληθωρικός ο κατάλογος των «συμμετεχόντων» που ανταγωνίζονται σε γκάφες, υπεροψίες, σπιρτόζες αναφορές, τσουχτερές με σεξουαλικά υπονοούμενα.
Αντίθετα με την αρσενική πληθωρικότητα, είναι εντυπωσιακά ισχνή η συμμετοχή των γυναικών της λογοτεχνικής παρέας: Νανά Ησαΐα, Ελένη Λαδιά.
Από το ανθολόγιο δεν απουσιάζουν και οι αναφορές σε λογοτεχνικά περιοδικά: Ευθύνη, Νέες Τομές, Αλεβεβάν.
*
Ακολουθεί το ανθολόγιο των τεσσάρων «αιώνιων εποχών», αυστηρά δομημένο ανά σαράντα δύο αναφορές η κάθε μία. Και εάν «το χάικου είναι το γκολφ της ποίησης», ο Ηλίας Κεφάλας, προκειμένου να βρει τον στόχο του, καταφεύγει σε μονολόγους, στην καλύτερη των περιπτώσεων σε λιτούς-άριστης πυκνότητας διαλόγους. Μέσα από εικόνες, ύμνους, ευχαριστίες, παραβολές, ήχους, μυρωδιές και εκτυφλωτικά χρώματα δίνει φωνή στα άλαλα, ψυχή στα άψυχα! Συνομιλεί μαζί τους, αναζητώντας τη λέξη κλειδί που απαιτείται -διαφορετικό σε κάθε περίπτωση- με προορισμό να ξεκλειδώσει το μικροσκοπικό ποίημα. Λέξη αποκλειστική, περιεκτική, ικανή να ωθήσει τον σύμπαν των θαυμάτων ή να το ανατρέψει. Να δώσει κίνηση στον κόσμο όλον. Με τις ευφάνταστες ποιητικές επινοήσεις του μετακινεί λόφους, βαδίζει επί κυμάτων, φοράει πολύχρωμα ενδύματα στα δέντρα, ανοίγει το κλουβί να ελευθερωθούν τα πουλιά που κρατάμε φυλακισμένα μέσα μας.
Δείγματα γραφής ωραιοπαθούς λύπης, νοσηρής φιλαργυρίας, λυτρωτικής απώλειας μνήμης, σεμνής απογύμνωσης:
Στα νερά σκύβει / λυπημένος ο Νάρκισσος- / μίσχος ανθέων.
Αχ σκαραβαίε / τρίβεις γερά τα χέρια- / μετράς τα κέρδη.
Θα σε ξεχάσω / λωτούς μασώντας πάλι / και μαύρα σύκα.
Παραδίνομαι / λέει σεμνά η λεύκα / και γυμνώνεται.
Τον ευχαριστώ.
