Κάποτε ήταν δυο πουλιά, ένα πρωινό, κι ένα έξυπνο, που ξυπνούσε μεσημέρι. Το πρωινό, αναγκαζόταν να πιάνει κάθε μέρα ένα σκουλήκι και να το φέρνει στο έξυπνο, που ισχυριζόταν πάντα ότι του πιάνεται η μύτη και δεν μπορεί να σκάβει για σκουλήκια.
Ηθικό δίδαγμα: Το πρωινό πουλί πιάνει το σκουλήκι, γιατί το έξυπνο πουλί από την μύτη πιάνεται.
Κάποτε, μια ώρα κι ένας χρόνος ήταν καλεσμένοι σ’ ένα πάρτι. Η ώρα είχε φέρει μαζί της μια μεγάλη τούρτα, ένα δωράκι και 3 φίλους της. Ο χρόνος δεν είχε βρει χρόνο ν’ αγοράσει τίποτα, κι έγινε ρεζίλι.
Ηθικό δίδαγμα: Όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος.
Κάποτε ήταν ένα καράβι που ταξίδευε νύχτα, με φοβερή φουρτούνα. Όταν κόντευε πια να βυθιστεί, ο καπετάνιος (που ήταν καλός τύπος), φάνηκε στο κατάστρωμα, έγειρε απ’ την κουπαστή κι άρχισε να ξερνάει.
Ηθικό δίδαγμα: Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται.
Κάποτε ήταν 3 τύποι που προσπαθούσαν να γελάσουν. Ο πρώτος έβαλε τα δυνατά του, αλλά πέτυχε μόνο ένα άθλιο «χι χι». Ο δεύτερος, ζορίστηκε, αλλά πέτυχε μόνο ένα απαράδεκτο «χε χε». Ο τρίτος, επειδή ήταν τελευταίος και είχε προλάβει να μελετήσει το θέμα, γέλασε καλύτερα.
Ηθικό δίδαγμα: Γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος.
