ΞΗΜΕΡΩΜΑ

Δεν είχε χαράξει
Μαυρίλα γύρω -γύρω τύλιγε το κορίτσι
Σηκώθηκε ξαφνικά, χορεύοντας
Συνέχισε τον χορό του ονείρου
Με ένα αγόρι άγνωστο , γνώριμες, οικείες κινήσεις όμως, κυκλικές, ακριβείας.
Προσπάθησε να θυμηθεί, το σώμα θυμήθηκε
Ο λογικός νους αρνείται.
Από τούτη τη ζωή έρχεται; μήπως από την προηγούμενη; την επόμενη ;
Αναρωτήθηκε…
Κοίταξε από το παράθυρο, η Ακρόπολη της χαμογελούσε, αχτίδα φωτός την έλουσε,
Και τότε είδε καθαρά το θεϊκό ζευγάρι,
Δεν ερχόταν από παλιά, ούτε από το μέλλον,
Ήταν στο σήμερα
Χαμογέλασε στην Αθηνά, ευχαρίστησε τον Ποσειδώνα
Συνέχισε τον χορό τυλιγμένη στο λευκό φως.
Ξύπνησε η Αθήνα , ερχόταν το ξημέρωμα.
Ο χορός σταμάτησε , το φως έφυγε .

Το κορίτσι ξύπνησε

ΟΙ ΤΑΡΑΤΣΕΣ

Το κορίτσι περπατά σκεφτικό, τα βήματα βαριά, το βλέμμα άδειο, κοιτά το πλακόστρωτο
Ακούει μόνο τον ήχο των τακουνιών της
Είναι πρωί, ο κόσμος λίγος
Οι ήχοι δυνατοί
Οι σκέψεις αθόρυβες

Το κορίτσι περπατά ανάλαφρα, κοιτά ψηλά και χαμογελά στο γαλάζιο του ουρανού, ακούει όλους τους ήχους της πόλης
Είναι μεσημέρι και ο κόσμος πολύς, οι φωνές δυνατές, πολύγλωσσες

Το κορίτσι χαμογελά και κοιτά ψηλά
Της αρέσει ο ανοικτός ορίζοντας
Της αρέσουν τα ταξίδια του νου
Της αρέσουν οι ταράτσες
Γιατί την ταξιδεύουν
Όπως κάποτε τα πλοία, μετά τα αεροπλάνα

Πριν τις γνωρίσει, όμως
Τις Ταράτσες της Αθήνας

Βιογραφικό Σημείωμα:

Η Δώρα Μίζη είναι ποιήτρια και εργάζεται στην Επιθεώρηση Φορολογικού Εγκλήματος.