Κάμπια
Σκιά της πεταλούδας της νύχτας
άσχημη
φοβάμαι, τρέμω στη σκέψη
εγωισμός, σκληρά μου ξεριζώνει την εικόνα σου
Φεύγω, η πόρτα έκλεισε το εξώφυλλό της
παραδόθηκα στον εαυτό μου πριν να μαρτυρήσω
βασανίστηκα για να μην με βασανίσεις εσύ
πόνεσα για να μην με πονέσεις εσύ
Φεύγω
Πονάω που φεύγω
πονάω πιο πολύ που φεύγω πριν
πονάω περισσότερο από πριν αν έφευγες εσύ
Άλλαξε η σκιά της πεταλούδας
μεταμορφώθηκε σε σκιά κάμπιας
ένα με το χώμα
Τώρα σέρνεται αλλά για σένα ήταν πεταλούδα
για σένα θα είναι η πεταλούδα
Δακτύλιοι ομόκεντροι
Περιμένοντας τον καινούριο φλοιό να ντυθώ
πόσος ακόμη παχύς θα γίνει ο κορμός μου ;
Επίπονη η νοσταλγία της φλούδας που μέσα μου
σπάραζε όταν την έκλεινα με φρέσκες ιδέες.
Όμορφα πάνω της κείτονταν θρυμματισμένες
οι στιγμές κι άλλες πάλι βαθιά την τρυπούσαν χαράσσοντας.
Τσαλακωμένη τραχιά επιφάνεια
Λέει, τολμά να ακολουθήσει τον δικό της ρυθμό
και να μένει γυμνή…
Δρομολόγιο
Μέσα
στη μουσική ταξιδεύοντας
το τοπίο αλλάζοντας
άλλος κόσμος, ένας
τρύπια η πραγματικότητα
πετάω
γλιστρώντας από τη θέση του οδηγού
πλέκοντας με νήμα τους ήχους
έξω
και πάνω
από του δρόμου
τις διακεκομμένες άσπρες γραμμές,
μελωδίες,
λωρίδες,
ουρά τα αυτοκίνητα,
πειθήνια πλάσματα
υπάκουα
μπλε , άσπρα, κίτρινα, ασημί
παλιά, καινούρια, σπορ, πολυτελή και αγροτικά
προσμένοντας το πράσινο φανάρι
δεν ανάβει πια,
εκεί μουγκρίζοντας , με ήχους αποκρουστικούς
έτοιμα για εκκίνηση
για απελευθέρωση του φρένου,
του φρένου που θα ήθελε να ήτανε γκάζι
απελευθέρωση έξω
από του δρόμου τα ρεύματα,
πάνω και κάτω
διαγώνια
προς τα αριστερά και προς τα δεξιά
σε όλες τις κατευθύνσεις
Μέσα
στη μουσική ταξιδεύοντας
το τοπίο αλλάζοντας
άλλος κόσμος, ένας
τρύπια η πραγματικότητα
με κοιτάει
η σκιά μου στην άσφαλτο κάτω
καθώς καθρεφτίζεται
βαθιά ανάμεσα στα επίπεδα
αρμονίες απόκοσμες,
ταξίδι σε άγνωστες συχνότητες παράνομων ήχων
σου πονάνε το κεφάλι
εκεί που δεν υπάρχει εαυτός
τι κοιτάς φιλαράκο;
δεν είμαι από εδώ ……
(στο πουλί που πετάει μαζί μου και κοιτάει παράξενα….)
