ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ

Εκεί που ζει εφησυχασμένος ο άνθρωπος

ξεστρατίζει μεμιάς ο στοχασμός του

απ’ την άμετρη αυταρέσκεια της παντοδυναμίας του

και γίνεται όλος πνεύμα.

Κι έτρεχα μικρό παιδί ακόμη τραβώντας το φουστάνι

της κουρασμένης μάνας μου κι έλεγα:

«Πρέπει να βιαστούμε μητέρα, πρέπει να βιαστούμε,

αλλιώς θα φύγουνε τα χρόνια μας τόσο θολά

και ανεξήγητα…»

Πέρασε ο χειμώνας, ήρθε ο επόμενος

κι ένιωθα να με καταδιώκουν  οι εποχές

γνωρίζοντας πως είχα τόσα πράγματα να διεκπεραιώσω

διακινδυνεύοντας ένα τίποτα,

έτσι που συχνά στον ύπνο μου διέπραττα όνειρα τολμηρά,

καθώς στεκόμουν στην άκρη των δρόμων

με μια βαλίτσα στο χέρι, ρωτώντας τους περαστικούς

για άλλους τόπους μακρινούς, που τόσο γλαφυρά

μού μιλούσαν επάνω στους χάρτες κι όταν

αργότερα ξυπνούσα, έπαιρνα όρκο πως μία απ’ αυτές τις μέρες

θα αναχωρούσα χωρίς να κοιτάξω πίσω.

Απ’ όλα μπορείς να σωθείς, απ’ όλα

εκτός από τα όνειρά σου τα ανεκπλήρωτα.

Στερημένοι θα ζήσουμε ώσπου

να σηκωθούν ένα ωραίο πρωί οι ελπίδες μας                                   

να εξεγερθούν

ενάντια σε εμάς τους ίδιους που τις γεννήσαμε.

(…)

(Από το βιβλίο της Ελένης Βαρθάλη, ΧΡΟΝΟΛΙΣΘΗΣΕΙΣ, εκδόσεις Ιωλκός, 2020)

Η Ελένη Βαρθάλη γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Εργάζεται στη Χαλκίδα όπου και διαμένει. Υπήρξε μέλος του Δ.Σ. του Πολιτιστικού Συλλόγου Φίλοι του Γιάννη Σκαρίμπα. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί στον Τύπο.  Οι Χρονολισθήσεις είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή.