ΒΑΘΜΗΔΟΝ
Αυξάνομαι
επί των αστικών αποστάσεων
Σήμερα οδηγούμαι από ένα σώμα κύμβαλο
τραντάζομαι καθώς συγκρούομαι
Πάνω στη φτέρνα μου
βαθμηδόν μεγαλώνω
Βήμα το βήμα
σήμερα είμαι τόση
αύριο θα είμαι ένα άλλο εμβαδόν
περισσότερο προσαρμοσμένο στο χώμα
Όμως στο ξέφωτο της υπαίθρου
η πέτρα θαρρώ πως μένει ασάλευτη
Το κύμα πηγαινοέρχεται χρόνια στον ίδιο ορίζοντα σβήνωντας τα ίχνη των περαστικών λουόμενων πάνω στην άμμο
ενώ εγώ έχω καθήκον να χτενίζω
τα ψηλά κυπαρίσσια αυτής εδώ της περιμέτρου από καταβολής κόσμου
Σε όλη την πλάση κινούνται τόσο αργά τα μήκη και τα πλάτη κι αυτός ο κόσμος
πανέμορφος αλλά απροετοίμαστος για τέτοια μεγέθη φόρεσε τα νέφη ενός παραμυθιού στολίστηκε με φευγαλέες οπτασίες και σφυρηλάτησε τα χάσματα
σαν στόματα μισάνοιχτα
ενώ ακόμα προσμένει
μια πράξη σωτηρίας
ΚΑΣΣΙΑΝΕΣ ΚΑΙ ΑΝΔΡΟΝΙΚΕΣ
Μ ‘αρέσουν οι γυναίκες που λέγονται Ανδρονίκες και που στο στήθος τους διαγράφεται ουλή φιλιού
Που τις κοιτάς σαν ζητιάνος
Που σου πετούν ψίχουλα
Που ψαχουλεύεις ως την μήτρα τους
να δεις αν κουβαλούν υπόσταση
Μ ‘αρέσουν οι Κασσιανές
που φορούν βαθύ ντεκολτέ
κι η παρουσία τους είναι μόνο λάδι πάνω σε καμβά και τίποτα άλλο δεν υπονοείται
Βιογραφικό
Η Ελένη Κουρή είναι απόφοιτη του 2ου Λυκείου Κέρκυρας, πτυχιούχος του τμήματος Προσχολικής Αγωγής και ημερήσιας φροντίδας παιδιών με ειδικές ανάγκες ΙΕΚ Θέρμης, Θεσσαλονίκη 2006
