Έτσι χαρακτηρίζουν, η Βίκυ Αδάμου και η Χριστίνα Σαμπανίκου, την παράστασή τους η οποία επιστρέφει για 4η χρονιά σε έναν ακόμη κύκλο παραστάσεων. Θέμα της οι σχέσεις ανάμεσα στο ανδρόγυνο, δηλαδή… ο γάμος. Ω, μην σας φαίνεται παράξενο και παλαιικό. Βρεθήκαμε στην αίθουσα του υπέροχου θεατρικού χώρου OLVIO η οποία είχε αρκετούς νέους ανθρώπους και πολλοί από αυτούς ήταν ήδη παντρεμένοι, εκτός βεβαίως από εμάς τους παλαιάς κοπής.
Η παράσταση είναι διαδραστική, ξεκινά από το φουαγιέ, χωρίς ωστόσο να φέρνει σε δύσκολη θέση τους θεατές της, αντίθετα… Η Χριστίνα Σαμπανίκου, η οποία με σαρκασμό και πικρό χιούμορ υποδύεται «ολόκληρη την επιστημονική κοινότητα» αυτοπροσώπως, ξέρει να απευθύνεται με αμεσότητα στο κοινό ως ειδήμων που «απειλεί» να θεραπεύσει τους αδαείς, χειριζόμενη απόλυτα ακόμη και την αμηχανία. Στα χέρια της κρατά «ένα κουμπί, δική της παγκόσμια πατέντα» που ελέγχει τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις του «ΑΝΔΡΟΓΥΝΟΥ», ενός ζεύγους «στερεοτύπων που έχουν παραδώσει το σώμα τους και τον καταστροφικό τους έρωτα στην επιστήμη» προς μελέτη.
Πλήθος καταστροφικών ερώτων παρελαύνουν από μπροστά μας «με το πάτημα ενός κουμπιού», ζωντανεμένα εκπληκτικά από την Βίκυ Αδάμου και τον Γιάννη Οικονομίδη, μέσα σε ένα περίγραμμα σπιτιού με διάφανους τοίχους, εν είδει εκθεμάτων σε κάποιο εφιαλτικό «μουσείο ανδρογύνων».
Το έργο εντυπωσιάζει με την ευρηματικότητα, την σαρκαστική ευστοχία του, αλλά και την υποκριτική δύναμη των αναπαραστάσεών του. Όλη η αλήθεια της ζωής και του γάμου και όλα τα ερωτήματα: πώς φτάσαμε εδώ… γιατί φτάσαμε εδώ… όλα τα γεγονότα τραγικά ή γελοία, κωμικά ή πικρά, ζωντανεύουν από χαρακτήρες απογυμνωμένους από κάθε τι το περιττό, οι οποίοι γίνονται έτσι καρικατούρες που αναδεικνύουν -με αυτόν τον μοναδικό τρόπο- την αλήθεια τραβηγμένη στα ακρότατα της πραγματικότητας.
Δείτε το. Θα γελάσετε με την καρδιά σας την ώρα που θα προβληματίζεστε βαθιά. Λίγες πένες το μπορούν αυτό και η Χριστίνα Σαμπανίκου το μπορεί αποδεδειγμένα. Θα απολαύσετε ένα «στερεότυπο θηλυκό» σε αμέτρητες μεταμορφώσεις με μια Βίκυ Αδάμου από Influencerέως παράφορη επαναστάτρια και ένα «στερεότυπο αρσενικό» με έναν ξεκαρδιστικό Γιάννη Οικονομίδη, ο οποίος μεταβαίνει φυσιολογικά από την μαγκιά του «νόμος και τάξη» στο lifestile. Κι όλα αυτά γιατί; Μα φυσικά για να απαντηθούν τα ερωτήματα… πώς φτάσαμε ως εδώ… γιατί φτάσαμε ως εδώ; Γιατί δεν φύγαμε όταν έπρεπε; Γιατί δεν μείναμε όταν έπρεπε;
Αν το εκπληκτικό κείμενο και η υποκριτική δύναμη δεν σας είναι αρκετά -να επισημάνω και την εξαιρετική κίνηση που δίδαξε η Ιωάννα Καμπυλαυκά, καθώς και τα σκηνικά, τα κοστούμια και τον φωτισμό από τον Lazy Boy* και την μουσική επιμέλεια από τον Άλκη Μπούφη- υπάρχει ακόμη ένας πολύ σημαντικός λόγος για να δείτε την παράσταση, αυτός είναι ότι σπανίως συμβαίνει τόσο ρεαλιστικά η ανατροπή στο θέατρο, όπως ακριβώς και στην ζωή.
Η πραγματικότητα, όχι πια στα ακρότατά της αλλά στην καθημερινότητά της, έρχεται να ανατρέψει τον εφησυχασμό μας και να μας θυμίσει ότι δεν υπάρχει «ένα κουμπί που ελέγχει τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις του ανδρόγυνου», τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις των ανθρώπων… έρχεται να μας θυμίσει πως στην ζωή μπορεί να συμβαίνουν και τραγικές ανατροπές που δεν θεραπεύει ούτε το χειροκρότημα, ούτε «ολόκληρη η επιστημονική κοινότητα» αυτοπροσώπως…
