Ο Ελίν Πελίν (1877-1949), ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της βουλγαρικής λογοτεχνίας, συνθέτει στα δεκατρία αφηγήματα του τόμου αυτού έναν πολύχρωμο καμβά της καθημερινής ζωής των ανθρώπων της γειτονικής χώρας.

Ιστορίες λιτές: άλλοτε τρυφερές κι άλλοτε τραγικές, κάποτε και χιουμοριστικές. Άνθρωποι απλοί κι ανεπιτήδευτοι, δουλευτές της γης· μα κι ακαμάτηδες, θρησκόληπτοι, μεθύστακες, τυχοδιώκτες – όλα τα πρόσωπα ζωγραφισμένα από τον συγγραφέα με τρυφερότητα και αγάπη. Μόνιμο φόντο: τα τοπία της Βουλγαρίας (οι πεδιάδες, τα χωράφια, τα βουνά της), οι μικρές κοινωνίες των βουλγαρικών χωριών, η αγροτική ζωή.

Ο αναγνώστης θα βρεθεί σε γνώριμο «κλίμα», θα αισθανθεί οικειότητα και μια βαθιά συγγένεια με τους χαρακτήρες που περνούν στις σελίδες του βιβλίου (το μυαλό πηγαίνει αυθόρμητα στη Θράκη του Βιζυηνού και στις περιγραφές τόπων κι ανθρώπων του Παπαδιαμάντη). Η κοινή κληρονομιά της γης των Βαλκανίων αποτυπώνεται εναργέστατα στην τέχνη του Ελίν Πελίν, προσφέροντας μια δίοδο για να γνωρίσουμε καλύτερα τη γειτονική χώρα, την ιστορία και την ψυχή της.

 Την έκδοση προλογίζει, με ένα σύντομο σχετικό αφήγημά του, ο Θωμάς Στεργιόπουλος – και ακολουθεί κατατοπιστική Εισαγωγή του Πάνου Σταθόγιαννη, για τη ζωή και το έργο του συγγραφέα.