Όσο περισσότερο χρόνο ζεις με έναν άνθρωπο τόσο πιο αθέατος παρατηρητής γίνεσαι. Το καθημερινό μου θέαμα λοιπόν, από αθέατη θέση. Η ματιά μου το όπλο μου. Το θήραμα εύκολο. Η θέα δυσανάγνωστη.

Άρχισα από τη στιγμή που πρόσεξα ότι ακούω μονολεκτικές τις απαντήσεις της. Και τις ερωτήσεις της καμιά φορά. Και τις σκέψεις της, τις παρατηρήσεις της, τις απλές κουβέντες – κι ότι τέλος πάντων μπορεί να ακούγεται ανάμεσα σ’ ένα ζευγάρι – λιγόλογες, ελλειπτικές κάποτε. Σα να άφηνε αποσιωπητικά, παύλες, κενά για να τα συμπληρώσω εγώ.

Αργότερα παρατήρησα ότι δεν με άκουγε ή γύριζε το κεφάλι ερευνητικά και με κοιτούσε κατά πρόσωπο. Αφηρημένη, πάλι, έλεγα. Μέχρι που ομολόγησε η ίδια ότι δεν ακούει καλά.  Δέχτηκε φαρμακευτική θεραπεία αλλά οι προσπάθειες και επανειλημμένες μάλιστα, δεν απέδωσαν. Οι γιατροί απορούσαν. Αργά και σταθερά η ακοή της χανόταν. Ένιωθα ότι βυθιζόταν στον κόσμο της. Εκεί που ήθελε να ήταν ανέκαθεν. Να μένει ήσυχη, απερίσπαστη. Να διαβάζει. Να γράφει. Να βλέπει ταινίες με υπότιτλους. Να μην σηκώνει τηλέφωνα. Να μην ακούει κουδούνια. Ούτε κόρνες αυτοκινήτων. Να κολυμπάει έξω από τη βοή του πλήθους.

Φανταζόμουν ότι το μόνο που της λείπει είναι η μουσική. Όταν τη ρώτησα διακριτικά, μου είπε ότι θυμάται πολύ καλά τις μουσικές και τα τραγούδια που αγαπούσε. Είναι, ζουν μέσα στο κεφάλι της. Επίσης έχει μια μόνιμη μουσική στ’ αυτιά της. Οι γιατροί λένε εμβοές. Εκείνη λέει η δική της μουσική «σύνθεση» που δεν την εγκαταλείπει.

Περνώντας ο καιρός αποτραβιέται πιο πολύ. Της γίνεται φυσιολογικό και μάλλον ανακουφιστικό να μένει αμίλητη όλη μέρα. Φάνηκα ανήσυχος κι ένα βράδυ μου είπε ότι ο κόσμος μας χρειάζεται λίγη ησυχία, πολλή η φασαρία, πολλά τα λόγια που τον πλακώνουν.

Τις προάλλες πρόσεξα πως σκόνταψε στο συνηθισμένο χαλάκι της κουζίνας κι έπειτα έπεσε πάνω στο κάθισμα του γραφείου της. Αφηρημένη πάλι, είπα, δεν προσέχει μπροστά της. Μέσα μου πέρασε αστραπή η σκέψη. Αρχίζει να μην βλέπει. Τι άλλο να περιμένω, ποιος ξέρει.

Η Ελένη Ε. Νανοπούλου γεννήθηκε στην Ευαγγελίστρια Κορινθίας. Σπούδασε στην Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, υπηρέτησε στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση ως φιλόλογος και ζει με την οικογένειά της στον Πειραιά. Έχει εκδώσει μια ποιητική συλλογή και μια συλλογή μικροδιηγημάτων.