Στο λιμάνι του Πειραιά, η νύχτα είναι παράξενη. Μια ομορφιά μυστηριακή ντυμένη  με  πέπλα  σκιάς  και  ομίχλης . Συχνά κατεβαίνω τα βράδια στην Ε1 και βλέπω τα βαπόρια να φεύγουν .

Οι  νύχτες του Νοέμβρη  χαμηλώνουν σαν τα θερισμένα στάχυα  που λυγίζουν,  και σκεπάζουν την υγρασία στα χωμάτινα πελάγη. Και απόψε ο νοτιάς  φέρνει ρίγος βαθύ.

 Όταν φεύγουν τα βαπόρια, το λιμάνι αδειάζει και αυτονομείται έτσι μπορώ να ακούσω τη  δική του φωνή  Με μια απλή ματιά μοιάζει ακίνητο, όπως τα πράγματα στη στεριά. Γυμνώνομαι παρθενικά από τα άγχη μου,  τα παίρνουν οι  γλάροι  στις αντένες, κι ένα ελαφρό σουέλ  καθησυχάζει την τρικυμία μέσα μου. Ταξιδεύω γύρω από τον εαυτό μου, από την ησυχία προς τη σιωπή,  στη  μοναδική προσωπική  διαδρομή του καθενός μας ….

Με στίγμα κατ΄ εκτίμηση, γίνεται το λιμάνι ταξίδι, γεμάτο απόνερα  που αφήνουν τα καράβια από άλλους παραλλήλους, τα μυρίζω, παραμιλώ για ταξίδια που άφησα μισά, λιμάνια που αγάπησα, παλιές ρότες σε σκοτεινούς χάρτες .

Η νύχτα στο λιμάνι μόνο σημάδια αφήνει, κι ένα μυστήριο σκοτάδι που μ’ ακολουθεί. Το ημερολόγιο καταστρώματος άλλο δε γράφει απόψε, μονάχα δυο  αράδες αφήνει ανοιχτές,  για το ραπόρτο του κυρ Νίκου, του επονομαζόμενου και Υγρή Ψυχή .

Ο κυρ Νίκος,  πρώην ασυρματιστής άστεγος στην Ε1, περιμένει ένα μπάρκο που δεν έρχεται ποτέ.  Ναυτικός χωρίς καράβι, κυνηγός ναυαγίων σε αναζήτηση φαντασμάτων.                                                    Κανονιοφόρος της νύχτας με σαλεμένη ευφυΐα.

-Καλησπέρα, λέω, η Νίτσα  σου;

-Τσιγάρο πρώτα είπε, ωκεανός;

-Ατλαντικός

-Στίγμα ;

-20ο και τον 35ο βόρειο παράλληλο και ανάμεσα στον 30ο και τον 75ο δυτικό μεσημβρινό,

-Θάλασσα των Σαργασσών, που αιώνες παγιδεύει ιστιοφόρα και βαπόρια, που κολλάνε στα φύκια , τα φύκια ήτανε  κόκαλα και τυλιγμένα στα βαπόρια  μέχρι να ασπρίσουν, η  τελευταία γραμμή άμυνας στα πάντα

-Καμάκωσες κάνα αστέρι; Ρωτάει

-Ένα και καλό. Εσύ;

-Καταπίνω τη στερνή μου ικμάδα

Ρεπερτόριο απόψε

-Βάσανα  πίκρες φαρμάκια  καραβοτσακίσματά μου

-Η Νίτσα ; ξαναρωτάω

 -Έχουμε ραντεβού  στο τελευταίο καράβι των 10

Γύρισα,  ίχνος βαπόρι στο λιμάνι…. άφαντη και η γάτα

Η Ευδοκία Λειβαδά είναι καθηγήτρια ενηλίκων. Διδάσκει Shipping-Ναυτιλιακά, το πρωί σε  Κολέγιο,  και το απόγευμα στο Δημόσιο ΙΕΚ.
Γράφει πεζά από μικρή και δημοσιεύει σε Blogs.