Μια νέα γυναίκα καθηλωμένη και δια βίου ανήλικη, ζώντας σε μια δυσλειτουργική οικογένεια (πατέρας – μητέρα – οικιακή βοηθός), που συνδέεται μόνο με τα δεσμά της αδιαφορίας, της απώθησης και του παραγκωνισμού, ξεδιπλώνει την απροσμέτρητη μοναξιά της σε μια ασθμαίνουσα αφήγηση. Το ακμαίο της πνεύμα συνθλίβεται από τον κοινωνικό αποκλεισμό. Κι όμως παλεύει και διεκδικεί μια θέση σε έναν κόσμο που δεν έχει μάτια για τον δύσμορφο, δεν έχει αυτιά για τον πονεμένο, δεν έχει χώρο για τον διαφορετικό. Οι σκέψεις της για τον μικρόκοσμο μέσα στο σπίτι και για τον μεγάκοσμο εκεί έξω γίνονται ο καθρέφτης μιας κοινωνίας που αναπαύεται αυτάρεσκα πάνω στις διαχωριστικές γραμμές που έχει χαράξει.

«