Είμαστε από τα ίδια υλικά φτιαγμένοι

κι όμως τόσο διαφορετικοί

Όταν αποκάμω ανοίγεις την σκιά της φτερούγας σου

Όταν αποκάμεις ξεδιψάμε από την ίδια ρίζα

Μας χωρίζει ένας καθρέφτης

μια άγνωστη διάσταση του χρόνου

σαν μια ελάχιστη υστέρηση δευτερολέπτου

όπως όταν γυρνάς το βλέμμα ξαφνιασμένος

Μας χωρίζει η διάχυση των αισθήσεων

η υστερία της πόλης ο θόρυβος

η οχλαγωγία των επιθυμιών

η σιωπή τ’ ουρανού

Ίσως κι η μέρα αυτή που μένει άκλειστη

σαν δρόμος που δεν τελειώνει ποτέ

σαν κύκλος που ενώνει την αρχή με το τέλος

τη στιγμή της ζωής τη στιγμή του θανάτου

Αν είσαι μια υπόσχεση

πιο πολύ από υπόσχεση ένας όρκος

το επέκεινα των ορίων και των αισθήσεων

το τίναγμα του χρόνου

ένα βέλος αστραπιαίο στο διάστημα

Αν είσαι ένας καημός στο καμίνι της ανάγκης

μια μοίρα αναποδογυρισμένη

μια προσμονή που ξεβράζεται συνέχεια

στα βράχια της σιγής με όλα

τα ναυαγισμένα ξύλα – τον νόστο

Αν είσαι παρών κι όταν φεύγεις

θεριεύοντας σε κάθε απώλεια

σαν τον πυρήνα ενός κρυφού καρπού

ή όπως οι άπειρες εκδοχές της ομορφιάς

οι μυστικές διαδρομές ενός Γαλαξία

ο κυκλικός ρυθμός της αιωνιότητας

Αν είσαι η χρυσή κλωστή που υφαίνεις

με χίλιους τρόπους τη ζωή μου

για να σε ψηλαφώ όπως ο τυφλός το φως

Αν είσαι η μυστική πνοή που με ντύνεις

όταν ξεντύνομαι τον εαυτό μου για να σε δω

αν είσαι ο έρωτας πέρα από τον έρωτα

αν είσαι η αγάπη…

Βιογραφικό σημείωμα

Η Εύα Μοδινού γεννήθηκε το 1959 στην Αθήνα. Σπούδασε Μαθηματικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Εργάζεται ως αρχιτέκτων-μηχανικός. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: «Στιχομυθία» (2001), «Το κοίλο της σιωπής» (2003), «Εκεί που Τελειώνει…» Πρώτο Τετράδιο (2005), «Εκεί που Τελειώνει…» Δεύτερο Τετράδιο (2005), την ποιητική σύνθεση σε θεατρική φόρμα: «Για πάντα – ποίηση σε επτά πράξεις» (2012) και την ποιητική συλλογή-σύνθεση: «Η ηλικία της πέτρας» (2017).