Ροές

                                                          Ι

                                    Στην πλάτη του τραπεζιού

                                   απλώθηκε το μεσημέρι

                                   Κανείς δεν του φέρνει αντίρρηση

                                   ίσως να είναι από τα λίγα πράγματα

                                   που συγκατανεύουμε όλοι

                                   Θα γευματίσουμε μέσα στο θάλπος του

                                   Το αίμα στις φλέβες νιώθεται

                                   Και γεννά οράματα

                                   Δένουν με το φως

                                   σα συγγενείς που βρίσκονται μαζί

                                   μετά από καιρό

                                   Ποιος ονειρεύεται

                                   Η ύλη ή η ψυχή;

                                                            ΙΙ

                                   Εραστές επ ‘άπειρον

                                   των ποταμών

                                   που ρέουν ακράτητοι

                                   για τη μεγάλη θάλασσα

                                   Ανήμπορο ποτάμι εσύ

                                   δεν έφτασες ως εκεί

                                   Σαν και μένα