Διάβαζε ένα ωραίο βιβλίο για τον Διόνυσο και το θέατρο. Τα περισσότερα από τα στοιχεία του βιβλίου τα ήξερε, ο Διόνυσος είναι φίλος από παλιά, από τότε που συνειδητοποίησε πως αυτή τη χαρά του μεθυσμένου χορού και της αγάπης για τους συγχορευτές οι αρχαίοι της είχαν δώσει και όνομα από το όνομά του. Οπότε, είναι δικός της θεός και όπου βρίσκει για αυτόν διαβάζει και ό,τι αναπαραστάσεις του βλέπει σε μουσεία και εκθέσεις τις φωτογραφίζει (και μετά ξεχνάει τις φωτογραφίες στο google photos, αλλά η συγκίνηση της φωτογράφησης μετράει!). Έμεινε όμως, προχτές, ο νους της στην ιστοριούλα που παρέθετε ο συγγραφέας από τον Νόννο τον Πανοπολίτη, με τον Διόνυσο παιδί και τον καθρέφτη. Έπαιζε, λέει, ο Διόνυσος μικρούλης με έναν καθρέφτη και αφηρημένο, καθώς κοίταζε το είδωλό του, το βρήκαν οι Τιτάνες το παιδί και το ξεμέρδισαν. Βεβαίως το είχε ξαναδιαβάσει το επεισόδιο, σίγουρα, ερμηνεύεται με πολλούς τρόπους από τους ερευνητές αυτή η με το κάτοπτρο συνδυασμένη σαμανιστική αγριάδα και η σαμανιστική ανάσταση του θεού, αλλά «το κάτοπτρον» δεν το θυμόταν καν μες στα παιχνίδια του θεούλη, ούτε που ήταν ο λόγος και η αιτία της ευάλωτης αφηρημάδας του.
Αυτή τη φορά συγκινήθηκε πολύ. Γιατί βρήκε και άλλο επιχείρημα για τους κινδύνους της χρήσης του καθρέφτη. Την ίδια δεν τη βρίσκουν οι Τιτάνες, όταν παίζει μορφάζοντας στον καθρέφτη, τη βρίσκουν όμως διάφορα τέρατα, λάλα ασώματα τέρατα, που ακούγονται εντός της στεντόρεια «πώς έγινες έτσι, βρε φιλενάδα;». Κι αποφασίζει μάταια να μην κοιτάζεται, ή να κοιτάζεται στο ημίφως. Και, εννοείται, δεν το τηρεί, γιατί πώς να βγάλει τα φρύδια της στο ημίφως; Και θλίβεται. Δεν τη διαμελίζουν οι Τιτάνες ακριβώς, αλλά τα τέρατα τούτα κάνουν ζημιά μεγάλη. Και ούτε είναι θεά να μπορεί να ξαναφτιαχτεί ωραία και αφράτη και χαρούμενη σαν τον Διόνυσο-παιδί.
Οπότε, το μόνο ευτύχημα, μένουν τα δώρα του παιδιού αυτού, με ένα ποτηράκι λύνονται τα γόνατα γλυκά γλυκά και ξεχνιέται το ρημαδο-κάτοπτρο. Όχι ότι ξεχνιέται δηλαδή, αλλά θαμπώνει κάπως. Μα αυξήθηκαν εσχάτως οι παγίδες του εχθρού: Πώς να συμφιλιωθεί με τις σέλφι και το ζουμ που δεν παίρνουν από ημίφωτα και τέτοια και δείχνουν κάτι εικόνες εχθρικότερες και από του καθρέφτη;
Έτσι. Πρέπει να το χωνέψει. Δεν μπορεί να γίνει Διόνυσος, να παίζει με τον καθρέφτη, να χαλάσει, να ξεγίνει και να ξαναγίνει. Της μένει να ελπίζει μονάχα σε τίποτα μελλοντικούς διονυσιασμούς, αν επιτρέψει και η αρθρίτιδα…
