Πρόκειται για μικρές ιστορίες, αφηγήματα στιγμών, εποχών, διαδρομών με “ήρωες” που οι περισσότεροι υπήρξαν παρόντες στην πραγματική ζωή.
Σ’ αυτές τις μικρές φόρμες αφήγησης σημασία έχει η γωνία “διαφυγής” μέσα από το επίπεδο του ρεαλισμού και τις μαγικές διαστάσεις του Χρόνου. Δεν γνωρίζω πώς ακριβώς γίνεται αυτό, αλλά στις περισσότερες ιστορίες ήμουν εκεί ακόμα κι αν δεν υπήρχα.
Ο αλγόριθμος της Λογοτεχνίας γίνεται αλγόριθμος ζωής αν ο δημιουργός, ο συγγραφέας, ο ποιητής, ο συνθέτης, μπορεί ν’ ανοίξει μια μικρή χαραμάδα φωτός στη στυγνή και φαιά πραγματικότητα.
Τα υπόλοιπα είναι κριτική άποψη του καθενός και η ανάλογη διάθεση. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

« Η ρεαλιστική γραφή του Ηλία Κουτσούκου έχει ψυχολογικές και κοινωνικές προεκτάσεις. Είναι αληθοφανής και πειστική. Κυρίως όμως είναι ζωντανή. Ναι μεν ο συγγραφέας αντλεί το λογοτεχνικό του υλικό από την πραγματικότητα, όμως το μεταπλάθει, παρατηρεί τον εσωτερικό και τον εξωτερικό ανθρώπινο κόσμο και τον απεικονίζει με φωτοσκιάσεις, μέσα στη λαχαναγορά ξαφνικά ακούγονται οι άριες μιας όπερας. Έτσι μετατρέπει το σκουριασμένο μέταλλο σε χρυσάφι μέσα από την αλχημεία της γραφής του». (Χλόη Κουτσούμπελη, bookpress.gr, 19/10/2020)