Για λίγη αγάπη
Φεύγει κι αυτή η μέρα
στην απογευματινή κίνηση
ξεθωριάζει
για λίγη αγάπη που δεν φάνηκε
ξοδεύτηκε στις οθόνες
και τις αναμονές πάσης φύσεως
κι έχει μια συντριβή αυτή η επανάληψη
καθώς κυλάει ο χρόνος και φεύγει
ποιος ξέρει να διαβάζει την δέκατη διάσταση
ποιος σκοτώνει αυτή την ομορφιά
στο πικρό μαύρο σκοτάδι της ανυπαρξίας
που καιροφυλακτεί στον ορίζοντα
μαύρη φιγούρα σε θέατρο σκιών
που δεν αστειεύεται καθόλου
γιατί κι αν ο θάνατος κρατάει τα φτερά μας
στις ξόβεργες που στήνει τις νύχτες
ποιος καλός θεός θα φωτίσει
ακόμα μια μέρα μας από συνήθεια
βλέπεις η ζωή είναι μαγεία
για λίγη αγάπη που ψελλίζεις συνεχώς
μικρέ μου δόκιμε αντιρρησία
φανερώσου.
Ο φάρος
Θα φοράς την νύχτα φόρεμα
όταν θα έρχεσαι
λέω μέσα από καλαμιές να φανείς
δεν θα ξέρουμε τα ποτάμια και τις όχθες
δεν θα μάθουμε πότε κι ως πού
ξεκινήσαμε αυτό το ταξίδι στον κόσμο
θα έρχεσαι γλυκό μου
με κομμάτια απ’ το φεγγάρι στα μαλλιά
να σκεπάσουμε του ασημιού μας τη διαύγεια
στήθος με στήθος να ζυγιστούμε
στα πιο ψηλά ακροκέραμα του κόσμου
γιατί το ειδικό βάρος του έρωτα
να ξέρεις είναι ασταθές πάντα
όπως τα χάρτινα κορμιά μας αγάπη μου
κι ας μην ανάψουμε φωτιά
και καεί το μονωτικό σκοτάδι μας
κοίτα μόνο να λες
κι εγώ να λέω πάλι
κοίτα
ακοίμητος αυτός ο φάρος
όπου κι αν ανασαίνει.
