ΤΑΞΙΔΕΥΤΕΣ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ

Συνταξιδιώτες είμαστε όλοι στον χρόνο,

διαδρομών περιορισμένων· κι αυτός

γελάει και ταξιδεύει· κι όλο ταξιδεύει,

χωρίς να νοιάζεται, καθόλου, αν είδαμε

τα πάντα κι αν όλα τα ’χουμε ακούσει·

ούτε κι αν μένουν  -κι έχουμε-  πολλά να

κάνουμε ακόμη, που ’ναι στα σχέδιά μας.

Άλλοι πεζοί βαδίζουμε μ’ άδεια δισάκια·

σε θέσεις διαλεχτές με θέα, οι άλλοι,

και πλούσια στις βαλίτσες τα προικιά τους,

κι οι πιο πολλοί κατάστρωμα τη βγάζουν,

συνταξιδιώτες, όμως, όλοι, … ναι όλοι! Και

το ταξίδι αυτό χωρίς σταματημό είναι,

ατέλειωτο.

Όπως κι η ποίηση τέλος δεν έχει…

…………………………………………………………………….

Βουβοί θεατές

Και παρακολουθούμε

Ο χρόνος τρένο…