μενεξεδί εσπέρας

ένα φώς πρόβαλε ροδαλό
κι ολούθε σκόρπισε στον ουρανό επάνω
μενεξεδί της Αποδόσεως
εσπέρας του Αυγούστου
ροδινό κι υγρό μετά την μπόρα
καθώς προβάλαμε αποκαμωμένοι στα χωράφια
και μπόλικο νερό π’ επότισε την ξεραμένη γη
ολούθε γύρω
δέντρα που διψούσανε και τα βλαστάρια
θέρους
και μύρισεν η γής βροχή και κλάμα
και μείς γυρνούσαμε στο σπίτι πια
επιτέλους το δικό μας σπίτι
κι ηύραμε που το είχανε κιόλα ολότελα ρημάξει
λιθάρια μόνο μείνανε και πέτρες
τα λιθάρια
κάτω καθώς το είχανε κάτω όλο ρίξει
σ’ έναν μενεξεδί ουρανό
και σουρούπωνε
και τα γύρω όλα τα ρημάξανε
και την γέρικην ελιά του πένθους
π’ άλλοτε αφήναμε τα σκουπίδια πρωί πρωί
τον τενεκέ για τους φύλακες της πολιτείας
δήμου
και μορμύριζες
να τον επούμε Ωρίωνα ήθελες εσύ
νεαρό βλαστάρι θέρους
αλλ’ ως πιο δεμένος με τη γή
Λέαγρον τον ήθελα εγώ
λιόντα των αγρών ποτάμι
θέρους
Μελέαγρον και θάμβος
τον υιόν μας

22/8/22
καθ’ οδόν
εσπέρας

από την αδημοσίευτη συλλογή ποτάμια θέρους