Γιορτές

Παιδί, μέσα στη ζεστασιά του χειμώνα,

γλυκά βυθιζόμουν στις φωνές, τις οσμές,

τα γέλια, τους θορύβους των γονιών μου,

τους ήχους της χριστουγεννιάτικης προετοιμασίας…

Ύπνος ατάραχος κάτω απ’ το πάπλωμα της θαλπωρής τους!

Γλυκά τώρα κι εγώ τους νανουρίζω στο λίκνο της καρδιάς,

τους ψιθυρίζω λόγια τρυφερά,

τους τραγουδώ τραγούδια που αγαπούσαν,

τους σκεπάζω με μουσικές των άστρων…

Να μην τρομάζουν στην απεραντοσύνη του απείρου!

 Η ζεστή καρδιά

Μπουμπούνιζε η μεγάλη μαντεμένια ξυλόσομπα  

κι η γάτα κουλουριασμένη δίπλα της γουργούριζε…

-Είναι γλυκός ο χειμώνας, έλεγε ο πατέρας μου, 

πίνοντας αργά το κρασί του με ψητή παστωμένη ρέγκα.

Το ραδιόφωνο πάνω στο τραπέζι ανοιχτό

για το Θέατρο της Δευτέρας ή τη Βραδιά της Οπερέτας.

Σιγά κι αβρά έμπαινα στην επικράτεια του ύπνου

καθώς το αντιφέγγισμα του χιονιού στην κρύα νύχτα

σκέπαζε ήσυχα το σπίτι – μια ζεστή πάλλουσα καρδιά

κάτω απ’ του ουράνιου θόλου την αστροφώτιστη παγωνιά!   

 Πορτοκάλια

Με τη γεύση του πυρρού στα χείλη

και τη ζέστη του χειμώνα στη θερμάστρα της καρδιάς μας

ονειρευτήκαμε τα λιβάδια ν’ ανθίζουν λαζαράκια.

Μια μυρωδιά Επιτάφιου όρμησε

προς τις κλειστές πόρτες και τα παράθυρα…

Τίποτε δεν σάλεψε!

Μoνάχα τα διάσπαρτα βελάσματα των προβάτων

ράγιζαν την παγωμένη σιωπή στον κάμπο:

η εγκυμονούσα μοναξιά!

 Φλεβάρης

Φυσούν άνεμοι σκοτεινοί και παράξενοι

ενώ αργά ανεβαίνει απ’ τα βάθη

ζεστή η ανάσα της γης. 

Ό,τι αργότερα θα βγει στο φως –

οίστρος της συνειδητής χαράς και λύπης

αίσθηση πόνου ηδονικού κι ανεξήγητου –

τώρα την αληθινή του ουσία δείχνει:

Ρίζες και προμηνύματα και φευγαλέες συλλήψεις!

Πλησιάζει η Άνοιξη…