ΡΙΖΑ ΕΣΥ, ΑΝΘΟΣ ΕΓΩ
Βαγορή¹, η Λία² σού μιλώ. Σε θωρώ
στο κελί να σε σκέπει σεντόνι γαλάζιο,
φωσφορίζουν οι παλάμες σου σαν γράφεις,
χύνονται οβίδες οι στίχοι απ’ το τετράδιο σου,
κι εσύ κοινωνείς οίνο από διάτρητο δισκοπότηρο,
παρεκκλήσι το κελί σου, άμβωνας η αγχόνη σου
κι εσύ κερνάς τον δήμιό σου λάδι της ελιάς σου.
Βαγορή, χώμα εσύ, αέρας εγώ,
ρίζα εσύ, ανθός εγώ,
βγάλε μαντήλι απ’ το μνήμα σου
κι ας κρατάμε τις άκρες να σύρουμε χορό,
αντικριστοί³, να σου λαλώ «Σ’ αγαπώ»
ο χορός να μας δένει
και να ’μαι δυο φορές δικιά σου.
-
Ευαγόρας (Βαγορής) Παλληκαρίδης, o 19χρονος ήρωας του απελευθερωτικού αγώνα της Κύπρου (1955-59). Τον απαγχόνισαν οι Άγγλοι στις 14 Μαρτίου 1957 και στον οποίο έφηβο η Βασίλισσα του ΗΒ αρνήθηκε να απονείμει χάρη.
-
Λία Χατζηαδάμου, η αγαπητική του Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Το ποίημα παραπέμπει στον στίχο του αγωνιστή «Την Ελλάδα αγαπώ αλλά και σένα…» που μελοποίησε ο Μάριος Τόκας.
-
Χορός αντικριστός: παραδοσιακός/ μεσαιωνικός, με τον άνδρα αντίκρυ στη γυναίκα.
ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ
Με άναρθρες κραυγές άγνωστου συντακτικού
παραμιλάς για μισό αιώνα και συγχύζεις
το κελί σου στα Άδανα με αυτά στο Νταχάου,
μήνες η αιχμαλωσία σου, δεκαετίες ο εφιάλτης
όπου όλο κλαις πάνω σε ραγισμένους κίονες,
όλο βλέπεις τα μαύρα κοράκια πάνω απ’ το κεφάλι
του Βαν Γκογκ, να του προμηνύουν τον θάνατο,
όλο βλέπεις κύματα να λιώνουν βότσαλα, βράχους.
Συμπιεσμένο το κενό σ’ ένα παρόν που δραπετεύει.
Ο θάνατος σε κερνά μια κάβα, κάθε μέρα μια γουλιά
κι ακούω στη σιωπή σου όσα κρύβεις κι όσα απωθείς.
Πώς να κρυώσω το καυτό σίδηρο πάνω στο δέρμα σου;
Δεν ρωτώ: η ερώτηση θα έκανε κακό και στους δυο μας,
η απάντηση θα ήταν χαρταετός χτυπημένος από χαλάζι.
Όμως, κράτα την καρδιά μακριά, μη σε σέρνει,
τα όνειρα, ξέρεις, έχουν πόδια για πορεία,
τα τυλίγουμε με επιδέσμους και τα περπατάμε.
Αύρα η εξομολόγηση, σου απαλύνει τη θλίψη,
φαρμακαποθήκη η αγάπη μου, άνοιξέ την.
* Το ποίημα είναι εμπνευσμένο από την αιχμαλωσία κατά την τουρκική εισβολή, το 1974, των δύο φίλων μου Σάββα Ηλία και Μιχαλάκη Χατζηιωσήφ, στους οποίους και το αφιερώνω
Τα δύο ποιήματα ανήκουν στην ανέκδοτη ποιητική συλλογή «ΣΕ ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ»
*****
Ο Ιωσήφ Σ. Ιωσηφίδης είναι Πρόεδρος Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου
