Αλλιώς

-Μη με τρομάζεις σήμερα, μου είπες

Με λέξεις άγριες σκληρές με μαύρες λάμψεις

Με λέξεις μαχαιριές τη μέρα μου μην κομματιάζεις.

Γαλήνια μίλα μου με χαμηλή φωνή

Γιατί ο τρόμος μου περίσσεψε, θέλω ησυχία.

-Κι εγώ θα τό  `θελα με λέξεις  χαμομήλια

Σαν απαλές πνοές της  Άνοιξης, σαν βάλσαμο

Σαν νέκταρ να σου μιλώ και να κυλούν

Ηδονικά να γεύεσαι τον ώριμο καρπό τους

Ή με φτερά ανάλαφρες να τις σηκώνει  άνεμος

Παντού αφού ταξιδέψουν, να στις φέρνει

Λέξεις πρωταρχικές γαλακτοφόρες και

Ήσυχα να τις πιπιλάς βρέφος αχόρταγο

 Τις νύχτες τη σκοτεινιά να σου γλυκαίνουν.

Μα τώρα αλλιώς κι απ’ την ανάποδη

Πρέπει να σου μιλώ και να σου γράφω

Πυρακτωμένη ράβδος νά `ναι η πένα μου

Πάνω σε πάγο να τη σύρω και να γράψω.

Καυτό λιωμένο μέταλλο και θειάφι

Στην άκρη των γραμμών, των στίχων

Να τρέχει κατευθείαν να κυλά

στις αυλακώσεις του μυαλού και της καρδιάς σου

Γιατί  άγριες  πάλι  ήρθαν  εποχές

Η μέλισσα σε σφήκα με κεντρί μεταμορφώθηκε

Μεταπηδώντας συνεχώς από ανθό σε πτώμα

Η καρδερίνα και τ’ αηδόνι  μαυροκόρακες

Και κρώζουν θάνατο στη γειτονιά μου.

Και ‘γώ που ως τώρα παυσίλυπα μονάχα σου’ δινα

 Με τη βραχνή φωνή και το μαχαίρι μου

Να που ξανά το σώμα μας θα κομματιάσω.

                                                                         Μάρτιος – Οκτώβριος  2021