Δε σε διάλεξα εγώ

Μα πορεύομαι χρόνια μαζί σου

Μυστικό  εκκρεμές της ζωής μου

Απ’ την πρώτη μεγάλη χαρά

Εκ γενετής  και την πρώτη γνώση του πόνου

Αιωρήσεις άνω και κάτω

Μικροί άηχοι ψιθυρισμοί και ήχοι

Βόμβος  εντόμων της άνοιξης

Κι ο μακρινός βόμβος των πλανητών

Καθώς  ύπνος κατέβαινε γλυκά

Στα κλαμένα μου μάτια

Αιωρήσεις  καμπυλώσεις ταλαντώσεις

Ανατολή και δύση σταθερά

Στο αβέβαιο συνεχές

Ως  τα ακρότατα όρια της αντοχής

Της  ύπαρξης πάλι και πάλι

Ταλαντώσεις καμπυλώσεις αιωρήσεις

Παλίντονος αρμονίη

Εκρήξεις φωτός και πλέρια χαρά

Χνούδι μαγικό φτερό του Έρωτα

Και μαύρο σκοτάδι του πένθους

Σε δωμάτια θλίψης χωρίς παράθυρα

Ντύνω  ξεπροβοδίζω τους νεκρούς μου

Και άηχα δάκρυα δάκρυα πολλά

Καθώς του Ήλιου οι μικρές αρμονικές

Μ’ αναρπάζουν ψηλά στα ουράνια.

Ανάμεσα σε οδύνη και χαρά

Ο ρέων χρόνος

Μεγάλο μυστικό εκκρεμές μου.