ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΡΗΜΙΑΣ, ( Εφτά Χαϊκού και τρία επιγράμματα )

I.   Είπες πως θα ’ρθείς

      Και στην παγωνιά λάμψαν

      Α σ τ ρ ο λ ο ύ λ ο υ δ α

II. Σώνεται το φως

 Με πικρές πατημασιές

 Η  δ ι ά ψ ε υ σ η

 III. Δίχτυ και ψαρά

Τους πήρε η συννεφιά

 Και σ κ ο τ ε ί ν ι α σ ε

IV. Μέσα μου κρυφά

Άνθισε της ερημιάς

Ν υ χ τ ο λ ο ύ λ ο υ δ ο

V. Άδειο το βλέμμα

     Ερημωμένο σπίτι

     Ε σ ω σ τ ρ έ φ ε ι α

VI. Στην κρύα νύχτα

           Τώρα μονάχα ίσκιοι

Α ρ γ ο σ α λ ε ύ ο υ ν

VI. Θ’ ακουστεί ξερή

Η τουφεκιά στο χιόνι

Α μ ε τ ά κ λ η τ η

————————————–

     α. Σου είχα κρατήσει ένα κομμάτι ατόφιο φως

        Σαν έρθεις οδοιπόρος από πέρα να σε λούσω.

        Σε περίμενα μέρες, μήνες, χρόνια, προσπέρασες.

        Μου απέμειναν τώρα αυτά τα λίγα ψίχουλα

        Στα πικραμένα χέρια για τα αδέσποτα πουλιά.

    β. Τώρα που καταπίνεις την ερήμωση σταγόνα-

         σταγόνα κι η οξείδωση βάφει το μάταιο φως.

γ. Ανάστησε με την ανάσα σου ένα πουλί και

    κάνε το μετά να κελαηδά στην ερημιά σου.

.