Το κοριτσάκι κάθεται στην άμμο. Είναι απόγευμα. Το κορμάκι του σκυφτό, φοράει τα φουσκωτά μπρατσάκια, και μοιάζει πολύ σοβαρά απασχολημένο. Μπροστά του, σε μια περίπου κυκλική επιφάνεια, στήνει κατακόρυφα κομμάτια από καλάμια. Άλλα ψηλότερα άλλα κοντύτερα, άλλα ξερά άλλα πιο πράσινα άλλα χοντρά και άλλα όχι τόσο. Σε ένα σημείο, ανάμεσα στα όρθια καλάμια, έχει τοποθετήσει μερικές κροκάλες, όχι πολλές, πέντε ή έξι μικρές και μεγαλύτερες, και ανάμεσά τους λίγη πρασινάδα. Διάταξη ακανόνιστη αλλά αρμονική. Χωρίς συμμετρία αλλά με χάρη. Καθώς ο ήλιος πέφτει λοξά, οι σκιές από τα ανισοϋψή καλάμια πάνω στην κυματιστή επιφάνεια της άμμου δημιουργούν μίαν εικόνα, όπου η φύση και η ανθρώπινη παρέμβαση δένουν αρμονικά. Σαν να ήταν πάντα εκεί.
«Τι ωραίο αυτό που φτιάχνεις», της λέω. Με κοιτάζει με ένα ζευγάρι γαλάζια μάτια γεμάτα εμπιστοσύνη. «Μπορώ να το φωτογραφήσω;» ρωτάω.
Απαντάει, ναι, με ένα νεύμα του κεφαλιού. Ώσπου να πλησιάσω με το κινητό μου, σηκώνεται και φέρνει γρήγορα ακόμα μερικά καλάμια, που ήταν κομματιασμένα εκεί δίπλα. Κάθεται πάλι στην ίδια θέση και συνεχίζει το έργο της.
Φωτογραφίζω και κάθομαι κι εγώ λίγο πιο πέρα.
Σε λίγο κοιταζόμαστε ξανά, οπότε τη ρωτάω πώς τη λένε. Με μια φωνούλα μόλις που ακούγεται, «Ευαγγελία», μου απαντά.
Η Ευαγγελία, σκέφτομαι, είναι ένα τρυφερό και ευαίσθητο πλάσμα, που φέρει στο όνομά της και στην λεπτότητα της ύπαρξής της μια προσδοκία. Το «ευ» της καλής είδησης.
Όταν θα μεγαλώσει η Ευαγγελία, σκέφτομαι, δεν θα είμαι πια εδώ, αλλά κι αν ήμουν δεν θα είχα τρόπο να γνωρίζω πώς εξελίχθηκε η ζωή της. Όμως δεν πρόκειται να την ξεχάσω. Θα την σκέφτομαι πάντα με το αθώο βλέμμα της γεμάτο ουρανό και όραμα, με τα άξια χέρια να ομορφαίνουν ό,τι ακουμπούν, με την εμπιστοσύνη στον εαυτό της να σηκώνει το βάρος που η ζωή επιφυλάσσει στον κάθε θνητό. Εύχομαι, με μεγάλη συγκίνηση ομολογώ, τίποτε να μην σταθεί εμπόδιο σ’ αυτό το «ευ» του μέλλοντος που υπόσχεται τόση αισθητική ποιότητα.
Καλό σου δρόμο στη ζωή, μικρή Ευαγγελία!
Σ΄ευχαριστώ, που σ’ ένα τόσο δύσκολο καλοκαίρι, αυτό του 2020, μετέτρεψες τη στιγμή σε αιωνιότητα με την παρηγοριά της ομορφιάς σου.
