Ο Άγιος Βασίλης και η Χρόνια Βιασθένεια.

Ο  Άγιος Βασίλης, φέτος, έχει να κοιμηθεί από τον Οκτώβρη. Από παιδί που μοιράζει δώρα, κάθε χρόνο τα πράγματα δυσκολεύουν.  Θυμάται πως όταν ξεκίνησε, ήξερε τι θέλουν τα παιδιά ανάλογα πού ζούσαν. Στους ενήλικους παλιά δε μοίραζε. Τώρα  περιμένουν όλοι.  Εκείνοι που δεν έχουν να φάνε κι εκείνοι που έχουν πολλά και απ’ όλα. Τότε, με ένα έλκηθρο εξυπηρετούσε τη μισή υφήλιο. Μικρές οι απαιτήσεις. Τώρα όλο και περισσότερα, πιο ογκώδη και βαρύτερα δέματα έπρεπε να κουβαλήσει. Άσε που με την κλιματική αλλαγή δεν έχει πια και χιόνι. Πού να τσουλήσει έλκηθρο;  Και οι καμινάδες τότε ξεχώριζαν από μακριά. Σήμερα, πού να βρεις άκρη ανάμεσα σε τόσες κεραίες. Πολλές φορές πιάστηκαν τα γένια του στα σύρματά τους, μέχρι που αποφάσισε να τα ψαλιδίσει. Είχε, βέβαια, από χρόνια συμβληθεί με τις ιδιωτικές εταιρείες ταχυμεταφορών και πρόσφατα με τα ηλεκτρονικά καταστήματα. Αλλά φέτος τα δέματα στοιβάζονταν στις αποθήκες τους και η πιθανότητα να φθάσουν στους παραλήπτες κατόπιν εορτής ήταν ένα ενδεχόμενο που δεν ήθελε ούτε να το σκέφτεται.

Παραμονές του 2021 και δεν ήξερε από πού ν’ αρχίσει. Ήταν, βλέπεις, και η αρρώστια. Πέρυσι τέτοια εποχή εμφανίστηκε. Αρχές του 2020 φούντωσε. Με τα πολλά σούρτα φέρτα στον κόσμο σήμερα, απλώθηκε στις πέντε ηπείρους εν ριπή οφθαλμού.  Πολύ θανατικό, πολύς φόβος, κλείστηκαν οι άνθρωποι, ο ένας δεν τολμούσε να αγγίξει τον άλλο, θεραπεία δεν υπήρχε, νοσοκομεία γεμάτα, οικονομικός όλεθρος, φτώχια και θυμός. Ωστόσο, την ίδια ώρα που πολλοί έμεναν στην ψάθα, κάποιοι λίγοι τυχοδιώκτες μάζευαν προκλητικά πλούτο. Ο Άγιος Βασίλης όλα αυτά τα είχε ξαναδεί. Μόνο που τώρα η ταχύτητα των εξελίξεων ήταν αστραπιαία. Και η πληροφορία για τις εξελίξεις καταιγιστική. Το αποτέλεσμα; Σύγχυση και πανικός.

Φέτος, που ο κόσμος είχε ανάγκη για χαρά περισσότερο από ποτέ, ο Άγιος Βασίλης ένιωθε ότι δεν θα τα κατάφερνε και είχε χάσει τον ύπνο του.  Ένα βράδυ έβαλε να πιει ένα ποτήρι τσίπουρο. Πρέπει να ήταν σε μεγάλη απόγνωση αφού, όσο θυμάται τον εαυτό του, δεν είχε ποτέ αδυναμία στο οινόπνευμα. Μόνο στο δεύτερο συνθετικό του, στο πνεύμα, εύρισκε παρηγοριά συνήθως.  Λέξεις και νοήματα ήταν πάντα το δεκανίκι του και στα δύσκολα  πάντα μία λέξη τον έσωζε. Στην τελευταία γουλιά έσπρωξε τη μπουκάλα  πέρα. Ξαφνικά του ήρθε η έμπνευση! Ίσως το λίγο πνεύμα του οινοπνεύματος να βοήθησε, αλλά αυτό δεν το λέμε παραέξω.

Covid, την είπαν την αρρώστια. Και ήταν. Chronic Violence Disease. Χρόνια Βιασθένεια.  Άργησε να πιάσει το νόημα ο Άγιος Βασίλης.  Έπρεπε να προκύψουν οι άπειρες δυσκολίες και να απελπιστεί, για να καταλάβει. Τα μάτια του άστραψαν. Τέρμα τα δώρα που ξέρατε, αποφάσισε! Ούτε ταχυμεταφορές, ούτε έλκηθρα, ούτε πόρτα πόρτα‧ ούτε πλαστικό χρήμα ούτε ρευστό. Χρήμα τίποτα, καθόλου. Πώς και δεν το είχε σκεφτεί τόσα χρόνια; Πώς και δεν είχε καταλάβει τι έλλειπε από τον κόσμο την σήμερον! Ταράχτηκε. Πώς φτάσαμε εδώ που φτάσαμε;  Ένιωσε ενοχή. Η προσήλωση των ανθρώπων στα υλικά, πέραν των αναγκαίων, αγαθά είχε γίνει δεύτερη φύση τους. Κι ο ίδιος χαμπάρι δεν είχε πάρει. Έχουν μπερδέψει το «έχω» με το «είμαι», υποκαθιστούν τον χρόνο με το «έχω» και έχουν γίνει άπληστοι. Απληστία και βία. Chronic Viοlence Disease.  Να τις πάλι οι λέξεις που τα λένε όλα. Η απληστία πάντα στη βία καταλήγει, σκέφτηκε, και αποφάσισε να κάνει την επανάστασή του.

Φέτος δε θα φέρει ούτε υπολογιστές και κινητά ούτε κοσμήματα και ρούχα ούτε αρώματα και μπιμπελό. Τώρα που μιλάμε, φορτώνει πυρετωδώς  το σάκο του με άυλες αξίες. Ούτε βάρος ούτε όγκο‧ ούτε χαρτιά περιτυλίγματος ούτε κορδέλες. «Ανοίξτε τα μάτια σας για να τα δείτε αυτά τα δώρα. Και πολύ που αργήσαμε όλοι» μουρμουρίζει, καθώς φορτώνει, τρέχοντας για να προλάβει, αγάπη και έρωτα, τρυφερότητα και καλοσύνη, ενσυναίσθηση και σεβασμό, δημιουργικότητα και έμπνευση, όραμα και φαντασία. «Δε θα σας πω τι φέρνω. Aλλά μην ανησυχείτε, στην ώρα τους θα τα λάβετε. Αν δεν τα δείτε, τότε να ανησυχήσετε. Κάτι ουσιαστικό θα σας έχει διαφύγει. Κι αυτό το κάτι θα έκανε τη ζωή σας καλύτερη».

Φέτος ο Άγιος Βασίλης έχει πάρει φόρα και ποιος τον μαζεύει! Μίαν εξαίρεση μόνο θα κάνει: Θα μοιράσει και τρόφιμα, αφού ακόμα υπάρχουν στον κόσμο πολλά παιδιά που πεινάνε.  «Οι υπόλοιποι ας έχουν τα μάτια τους ανοιχτά» μουρμούρισε, «είναι ώρα πια να μάθουν να βλέπουν τα αόρατα!».