Υπαρξιακές ερωταποκρίσεις
Τι ωραίος που ήταν ο έρωτας!
Πολιορκούσε χωρίς ενοχές
πολεμούσε χωρίς αιχμές, χωρίς φιλοδοξίες.
Λιοπύρι τα μεσάνυχτα
καλοκαιριά στον πάγο
έρωτας, το αντίθετο του αληθινού
έδινε στο πραγματικό ουσία.
Ήταν ωραία η ευωδιά του ιδρώτα
σοφά τα συμπεράσματα της σάρκας τότε
της σάρκας, της πιο παραμελημένης θεάς.
Τη ζωή μου βλέπω τώρα
σαν ένα ντοκιμαντέρ
που δείχνει σπάνια της φύσης πουλιά
ξεχασμένες του κόσμου ακτές
απλησίαστες κορφές.
Τις κινήσεις της ψυχής μου
παρακολουθώ στην οθόνη.
Ποια μέθοδο ακολουθεί άραγε η ψυχή
για να επιζήσει για λίγο ακόμη χωρίς μέλλον;
Το ψέμα; Την αλήθεια;
Ή αφήνεται στη φυσικότητα του είναι;
Ποιανού «είναι»;
Πώς μπορεί να υπάρξει «είναι» χωρίς μέλλον;
Όταν πια μόνο μια κάποια ιδέα οδηγεί στο σώμα
μόνο τ’ όνειρο φέρνει το πάθος;
Όσο για τον έρωτα τον τελευταίο
είναι σαν τον πρώτο:
βλασταίνει στο χωράφι του Πλάτωνα.
Υπέροχο!
Ασφαλώς και βλασταίνει, ο Έρωτας, στο χωράφι του Πλάτωνα! αλλά αν δεν τον ποτίσει ο Αρίστιππος ο Κυρηναίος, θα αρρωστήσει.
Όσο μπορεί ο άνθρωπος ακόμα και να ιδεάζεται τον έρωτα ,ζώντας με τη μνήμη τους βιωμένους κι ανολοκλήρωτους έρωτες,μένει ερωτικός πάντα.Δεν είναι απαραίτητο να εκβιάζεται το ανήμπορο σώμα. Οι ποιητές τα θέλουν όλα ,αλλά ψυχανεμίζονται αμέσως το Μέτρον.Επιλέγουν να λαχταρούν ό,τι διαφεύγει.