Μεσάνυχτα Τετάρτης η κολλητή κάνει μια προσεγμένη ανακοίνωση στο facebook, χωρίς πολλά λόγια, με σαφές μήνυμα, ένα κείμενο του Χριστιανόπουλου. Η Ιωάννα ψάχνει επιμελώς το προφίλ της κολλητής, βρίσκει την ανακοίνωση, κάνει copy paste, προσθέτει μια δυο λέξεις και τα στέλνει στην κολλητή να της διορθώσει τυχόν ορθογραφικά λάθη –σίγουρη επιτυχία τα post της κολλητής- για να τα ανεβάσει στον τοίχο της. Η Ιωάννα τρέφεται αντιγράφοντας, φλερτάροντας, κοιτάζοντας τις ανταποκρίσεις και μετρώντας τα likes. Παντρεμένη πολλά χρόνια με τον άντρα της βρίσκει ενδιαφέρον στον Αποστόλη -εδώ κι έναν χρόνο βγάζουν το σκύλο μαζί στο πάρκο. Επίσης, γλυκοκοιτάζει τον Γιάννη από τη δουλειά και ισχυρίζεται ότι κι αυτός την κοιτάζει με πόθο. Η κολλητή εγκαταλείπει ό,τι κάνει και για τις ανάγκες της Ιωάννας, της υποδεικνύει τι να γράψει, πως να ευχηθεί, τι να ανεβάσει, της διορθώνει τα λάθη. Πάντα βάζει τις ανάγκες της φίλης της πάνω από τις δικές της, επινοεί ελαφρυντικά, μετά, όμως, κουράζεται, πιο μετά θυμώνει -χωρίς να είναι σίγουρη γιατί ή με ποιον θυμώνει ή προς τα πού θα έπρεπε να κατευθύνει την οργή της. Έτσι συμβαίνει πάντα. Και στο τέλος βάζει τα συναισθήματά της κάτω από το χαλί.
Την επόμενη μέρα η Ιωάννα στη δουλειά κάνει printscreen ό,τι θεωρεί πως, γράφοντάς το, θα ανέβει πατώματα και τρώει μια μπάρα δημητριακών για πρωινό, εγκαταλελειμμένη στο συρτάρι του γραφείου. Μένει πολλή ώρα στο προφίλ του Αποστόλη. Αυτός έχει το κακό συνήθειο να γράφει στα αγγλικά και αγγλικά δεν ξέρει η Ιωάννα. Στο προφίλ του ένα ποίημα του Ουίλλιαμ Μπάτλερ Γέιτς -ούτε ξέρει ποιος είναι αυτός. Στέλνει στην κολλητή το ποίημα να της το μεταφράσει και τη διαβεβαιώνει ότι το βράδυ θα κεράσει το κρασί! Η κολλητή της απαντά ότι θα το κάνει αργότερα. Αντιδρά. Της ζητά να το κάνει άμεσα, γιατί επείγει. Η κολλητή μεταφράζει. Η Ιωάννα είναι σίγουρη ότι ο Αποστόλης το ανέβασε γι΄ αυτήν. Τρώει άλλη μια μπάρα και περιμένει να περάσει ο Γιάννης από το γραφείο να της κάνει το καθιερωμένο κομπλιμέντο. Της τηλεφωνεί ο άντρας της αλλά δεν απαντά. Η Ιωάννα θα βρει τι θα του πει αλλά όχι τώρα. Απαντά, ωστόσο, στον Αποστόλη κάτω από το ποίημα του Γέιτς, με τη φράση που υπέδειξε η κολλητή. Η Ιωάννα είναι πολύ ευχαριστημένη με τον εαυτό της. Η κολλητή θυμάται ένα ψυχολογικό θρίλερ που είδε τελευταίως, σκέφτεται την εμμονή της πρωταγωνίστριας να φορά τα ίδια ρούχα με μια άλλη, να κρατά τις ίδιες τσάντες, να λέει τις ίδιες λέξεις, κοιτάζει το ταβάνι με το στόμα ανοιχτό, ψελλίζει κάτι λέξεις και ανατριχιάζει. Οι ταινίες αντιγράφουν τη ζωή, σκέφτεται.
Το βράδυ η κολλητή βρίσκεται στο γνωστό μπαράκι με δυο άντρες. Η Ιωάννα εμφανίζεται με καθυστέρηση και παραπατά από τη βιασύνη της να βρεθεί ανάμεσά τους. Φτάνει στο τραπέζι, χαμογελά περιπαθώς, ρίχνει τον ώμο της μπλούζας, συστήνεται μόνη της, κάθεται -δε χρειάζεται πρόσκληση- και παραγγέλνει το κρασί. Η κολλητή δυσανασχετεί. Η Ιωάννα προσπαθεί πολύ, απλώνει ρήσεις ποιητών στα άρρενα μέλη της παρέας, φλερτάρει και γελάει δυνατά με τα αστεία τους. Γρήγορα, ο ένας σπαρταράει στο αγκίστρι της. Ήρθε για λίγες μέρες στην Αθήνα και μένει στο President. H Ιωάννα κοιτά με νόημα την κολλητή. Η κολλητή κάνει ότι ψάχνει το γκαρσόνι να πληρώσει. Η Ιωάννα ανανεώνει το ραντεβού της παρέας για το επόμενο μεσημέρι και, σκύβοντας στην κολλητή, της εκμυστηρεύεται ότι ο President ξεκάθαρα την θέλει.
Την επόμενη μέρα η Ιωάννα παίρνει άδεια από τη δουλειά λόγω ασθενείας και ακυρώνει τη μεσημεριανή συνάντηση με την κολλητή. Εκείνη πείθεται με την περίτεχνη ιστορία της αιφνίδιας γαστρεντερίτιδας και τη συμπονά. Καμιά φορά θολώνει η όραση. Η Ιωάννα βρίσκεται στο President, γυαλίζει το «καλάμι» της, κοιτάει τον άντρα με θαυμασμό, βγάζει το παλτό, ρίχνει το αγκίστρι. Ζήτημα λεπτών χειρισμών όλα. Η Ιωάννα χαμογελά. Χαμογελάει κι ο President.
Το ίδιο βράδυ η Ιωάννα και η κολλητή πίνουν ένα κρασάκι. Κερνάει η Ιωάννα για τα περαστικά. Ταυτόχρονα ετοιμάζει το δόλωμα και το καρφώνει προσεχτικά στο αγκίστρι της: της ανακοινώνει ότι θα έρθουν και δυο φίλοι, εκείνοι που γνώρισε στο μπαράκι χθες. Η ίδια το ρύθμισε και θα έπρεπε η κολλητή να την ευγνωμονεί. Η τελευταία ανοίγει τα μάτια, χάνει το χαμόγελο, αναπνέει δύσκολα, βγάζει το βραχιόλι που την πιέζει από το χέρι, ψάχνει με αγωνία να δει την τσάντα της κολλητής. Το κεφάλι της χτυπάει -περίπου όπως χτυπάει η καρδιά της- κοιτάζει την έξοδο και είναι έτοιμη να τρέξει προς αυτήν. Αν είχε πιεί αρκούντως, θα φώναζε, θα όρθωνε το ανάστημά της, θα της έλεγε ξεκάθαρα: σταμάτα να με αντιγράφεις! Δεν έχει πιει, όμως, αρκούντως. Δυσκολεύεται να προχωρήσει, γιατί θεωρεί πως οφείλει να δώσει εξηγήσεις για την ξαφνική φυγή της. Η κολλητή σηκώνεται. Και η Ιωάννα σηκώνεται, για να προϋπαντήσει τους δύο άντρες. Η Ιωάννα βγάζει σέλφυ. Η κολλητή μαζεύει τον εαυτό της, κινητό, κλειδιά αυτοκινήτου, τσάντα, ψελλίζει κάτι για γαστρεντερίτιδα, ότι κόλλησε από την Ιωάννα, και κινείται προς την έξοδο. Η γαστρεντερίτιδα γίνεται σανίδα σωτηρίας -μερικές φορές «το κερασάκι» φωτίζει την έξοδο κινδύνου. Η Ιωάννα της δίνει ιατρικές οδηγίες. Αυτή, άλλωστε, ξέρει.
Το ίδιο βράδυ η Ιωάννα ξαπλωμένη στη συζυγική κλίνη διαβάζει τα μηνύματά της και αναζητά τα post της κολλητής στο facebook, να αντιγράψει και να στείλει κάτι καλό στον President. Η Ιωάννα αλλάζει χρώματα, βγάζει μια κραυγή, ανασηκώνεται, χάνει την ψυχραιμία της, βάζει γυαλιά πρεσβυωπίας. Η κολλητή τη διέγραψε. Ο άντρας της τής ζητά να κάνει ησυχία και να κλείσει το κινητό. Η όρασή της θολώνει.
