O Παντελής γλιστράει ιδρωμένος από την πολυκατοικία, μπαίνει σε μια παλιά μαύρη Chrysler, βάζει μπρος, σκουπίζει τον ιδρώτα του κι αναστενάζει. Οδηγεί ως το κοντινό σούπερ μάρκετ, ελέγχει προσεκτικά ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει και, μόλις διαπιστώσει ότι ο κόσμος αραιώνει, βάζει την κουκούλα της ζακέτας του -είναι άποψη, άλλωστε- βγαίνει γρήγορα από το αυτοκίνητο, φορά την πρώτη μάσκα, φορά τη δεύτερη και αρχίζει βιαστικά να ψωνίζει. Στους διαδρόμους κινείται με ταχύτητα, επιλέγει αυτούς που δεν έχουν κόσμο, δεν περιμένει όπου υπάρχει συνωστισμός, δεν μπαίνει σε ουρά, προσέχει τις αποστάσεις, λούζεται το αντισηπτικό όπου το βρίσκει. Η μόνη ουρά που στέκεται στωικά είναι αυτή για το ψωμί που φρεσκοψήνεται και βγαίνει ζεστό και λαχταριστό. Το σούπερ μάρκετ αρχίζει να γεμίζει κόσμο, ο Παντελής γυρίζει το κεφάλι του αριστερά και δεξιά με αγωνία, βάζει τρεις ζεστές φρατζόλες σε μια σακούλα κι επισπεύδει προς το ταμείο.
Στο ταμείο ο Παντελής λοξοκοιτά τον πελάτη που τον πλησιάζει επικίνδυνα, καθώς ο ίδιος δε διανοείται να προσεγγίσει άλλον. Πληρώνει με πιστωτική. Σκουπίζει τον ιδρώτα του, προχωρά προς το αυτοκίνητο, βάζει τα ψώνια μέσα και ετοιμάζεται να φύγει. Είναι ικανοποιημένος και χαμογελάει. Το αυτοκίνητο, όμως, κουβαλά τα βάσανά του, την ηλικία του, και δεν παίρνει μπρος. Ο Παντελής ανοίγει το καπό, κοιτάζει με προσοχή τη μηχανή, κάνει την κίνηση να βγάλει το κινητό από την τσέπη του, να καλέσει οδική βοήθεια, αλλά διαπιστώνει ότι το έχει ξεχάσει. Αναστατωμένος τρέχει στο σούπερ μάρκετ και ρωτά αν κάποιος μπορεί να τον βοηθήσει. Ένας φιλότιμος νεαρός που είχε μόλις πληρώσει και γνωρίζει από μηχανικές βλάβες σπεύδει να του προσφέρει τεχνογνωσία! Ο Παντελής ανοίγει το καπό, ο νεαρός περιεργάζεται τη μηχανή, ο Παντελής απομακρύνεται, ο νεαρός φέρνει το αυτοκίνητό του δίπλα στην μαύρη Chrysler, βγάζει τα καλώδια, τα συνδέει με την μπαταρία και το αυτοκίνητο παίρνει μπρος. Είναι τυχερός, του ψιθυρίζει, γιατί έχει τα καλώδια μαζί του. Ο νεαρός χαμογελάει ευχαριστημένος με την επιτυχία του και του συστήνεται.
-Γιάννης Οικονόμου…
Του λέει ότι τον θυμάται από χθες που περίμεναν μαζί στην ουρά για το ψωμί -αρέσει και σ΄ εκείνον το ζεστό ψωμί και του δίνει το χέρι του. Ο Παντελής χαμογελά ιδρωμένος, πάει να δώσει το χέρι, το κατεβάζει, σχηματίζει μια μπουνιά, τείνει τη μπουνιά προς τον Γιάννη Οικονόμου, την ξανακατεβάζει και ψιθυρίζει:
-Παντελής…
Ο Γιάννης Οικονόμου κοιτάζει το πάρκινγκ που έχει γεμίσει και ζητά από τον Παντελή να τον πετάξει με την Chrysler δυο τετράγωνα πιο κάτω στο ΚΕΠ της περιοχής, για να μην μετακινήσει το δικό του αυτοκίνητο. Ο Παντελής ψελλίζει αρνητικά, αλλά πριν προλάβει να το φωνάξει, ο Γιάννης Οικονόμου έχει καθίσει στο διπλανό κάθισμα, φορώντας τη μάσκα του. Ο Παντελής αναστατωμένος στερεώνει τις μάσκες στα αυτιά του.
Η μυρωδιά του ψωμιού έχει κατακλύσει το αυτοκίνητο και ο Γιάννης ρωτά τον Παντελή τι ψωμί αγόρασε. Ο Παντελής βγάζει μια φρατζόλα από τις τρεις και του τη δίνει, λέγοντάς του ότι είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει για την βοήθειά του. Εκείνος χαμογελά, κατεβάζει τη μάσκα, σπάει ένα κομμάτι, τρώει μια μπουκιά και τον ευχαριστεί! Μπροστά στο ΚΕΠ τον χαιρετά εγκάρδια.
Δυο μέρες μετά ο Γιάννης Οικονόμου ψήνεται στον πυρετό. Είναι θετικός στον covid. Στο διαγνωστικό κέντρο καταγράφει τις επαφές του και ανάμεσά τους έναν Παντελή που βοήθησε κι έβαλε μπρος το αυτοκίνητό του, μια μαύρη Chrysler. Ο νοσοκόμος ανοίγει τα μάτια. Θυμάται κι αυτός έναν Παντελή, με μαύρη Chrysler που δεν έπαιρνε μπρος, δυο μέρες πριν που διαγνώστηκε θετικός, με εντολή καραντίνας. Άφησε τη μαύρη Chrysler έξω από το διαγνωστικό και τη χάζευαν όλοι, μέχρι που ήρθε κάποιος και την πήρε. O Γιάννης Οικονόμου πνίγεται στον βήχα.
