Ένα διάλειμμα

Καταπιεσμένα πάθη της ηλικίας

κοιτάν με επιφύλαξη την κλεψύδρα

Η άμμος σταματά να γλιστρά

Η γριά λογική τα χάνει

δεν είναι κατάλληλη εποχή για σχέδια

στην σκοτεινή αυγή

Σκέφτεσαι

παραγγέλνεις καφέ τούρκικο με κάρδαμο

πίνεις γουλιά γουλιά

μιλάς με αγνώστους για πράγματα ασήμαντα

δραπετεύεις απ΄ το όνομά σου

συγχωνεύεσαι με τη θάλασσα

τ΄ αστέρια σου χορεύουν

ζεις το όνειρο μέσα στ΄ όνειρο

καταμεσής του χρόνου

κρατώντας γερά δυο αποσκευές

αρσενικό φως παλαβό που σκαρφαλώνει στα μαλλιά σου

άργιλο στην τσέπη για την επιδερμίδα

ξαφνικά σταματάς να σκέφτεσαι

αυτό είναι το κέρδος

τελικά

ένα διάλειμμα

στην ραγδαίως επιδεινούμενη κατάσταση του κόσμου.

Λαχτάρα

Ασπρόμαυρο ανοιξιάτικο δειλινό

Άπλωσα τα φορεμένα ρούχα στη βεράντα

αποστείρωσα τις ανάσες μου

ξέπλυνα πολλές φορές τα δάχτυλα

με αντισηπτικό

έσπασα ένα κομμάτι χορτόπιτα αχνιστή

δεν έγλυψα τα δάχτυλα

– οι τοίχοι φυλούσαν σκοπιά-

κι άνοιξα την τηλεόραση

στο ντέρμπυ εμβολιασμένοι – ανεμβολίαστοι

είδα την μπάλα να πέφτει στο δοκάρι

μούσκεψα

τον αγώνα να παίρνει παράταση

άφησα πλάι την χορτόπιτα

τους παίκτες να πετούν πέτρες

έκλαψα κάτι φιλιά ρουφηχτά

έκλαψα κάτι φιλιά

έκλαψα

μετά έβαλα το δάχτυλο στο στόμα

συνωμοτικά

με λαχτάρα

Είδα τον ασπρόμαυρο κόσμο να παίρνει χρώμα