Το στόμα ρουφάει την σούπα, δαγκώνει με φροντισμένα δόντια την τροφή, την μασά, την κατεβάζει αργά. Μια μπουκιά αγκομαχεί στο λαρύγγι· την θέτει υπό έλεγχο, τρώγοντας λίγο ψωμί.
Το στόμα ξεπλένει μια βούρτσα με οδοντόπαστα. Με γρήγορες κινήσεις ασπρίζει την αριστερά πλευρά πάνω κάτω, την δεξιά πλευρά πάνω κάτω κι έπειτα καθαρίζει την γλώσσα. Λάμπει η γλώσσα.
Το στόμα περνά μια στρώση κραγιόν. Μισάνοιχτο, κόκκινο και λαχταριστό περιμένει ένα άλλο στόμα να το αγγίξει. Με αδημονία. Τότε τρέχουν σάλια, ανακατώνονται με επιθυμίες, γλιστράν στο λαιμό, αναστατώνουν το δέρμα, λιπαίνουν τους πόθους.
Δυσχρηστίες
Το στόμα ρουφάει την ενέργεια του άλλου, δαγκώνει με καλά ακονισμένα δόντια την σάρκα του, τσακίζει τα κόκκαλά του. Μια μπουκιά αγκομαχεί στο λαρύγγι· την θέτει υπό έλεγχο, τρώγοντας κάποιον ζωντανό.
Το στόμα μολύνουν χαλασμένα δόντια και δύσηχες λέξεις. Φλεγμονές και πύον εξαπλώνονται χωρίς ενοχές. Οι συλλαβές εκστομίζουν οβίδες, σκάνε στα ούλα, προκαλούν ανήκεστα τραύματα και θανατικά. Οι φρονημίτες αφήνουν στεφάνι.
Το στόμα περνά μια στρώση δηλητήριο. Μισάνοιχτο, με την γλώσσα να διακρίνεται, στήνει ιδρωμένη ενέδρα. Καρφώνει καρφιά, καίει το μυαλό, προκαλεί εξανθήματα. Ξεχασμένα μικρόβια σκίζουν τη σιωπή.
Στις μέρες μας συνηθέστερες των χρήσεων είναι οι δυσχρηστίες.
