[ ] Τινάζει ο Αύγουστος την άμμο
καθώς ρίχνει εσάρπα στους ώμους
έναν Σεπτέμβρη γεννά
στην πόλη
χωρίς φεγγάρι.

 Μια χάρη θα ’θελα να του ζητήσω
μία παράταση.

Δεύτερη ποιητική συλλογή της Κλεονίκης Δρούγκα, το ξεκάθαρο κρύο, που έρχεται να συμπληρώσει τις άριστες εντυπώσεις της περσινής της δημιουργίας με τίτλο οκλαδόν με τον χρόνο.  Το βιβλίο χωρίζεται σε επτά ενότητες (ο ιερός αριθμός του Απόλλωνα κι ο τέλειος αριθμός των Πυθαγορείων): Σπανίως ζητώ χάρες, Ο περί-ποίηση(ς) λόγος, Μικρές ήττες, Μικρές νίκες, Έρωτας οριοβάτης (σ.σ. ο βαδίζων μεταξύ ορίων), Μα φάσεις όλοι περνάμε και Όλα είναι δρόμος (παραπέμπει και στην ομότιτλη ταινία του Παντελή Βούλγαρη).

Πολλά από τα ποιήματα της συλλογής είναι διαρθρωμένα ως μικρά καρέ –εμπεριέχουν εικόνες που έρχονται να συμπληρώσουν τη σκέψη λειτουργώντας ενίοτε και αυτοτελώς μέσα στο ποίημα: έπλυνα στίχους/ στάζανε απόνερα/ τους κρέμασα/ μπουζάτους καθαρούς/ σε μια ταράτσα/ μύρισε περι-ποίηση ο αέρας/ μαλακτικό ιδεών όταν/ το μάτι μου πήγε σ’ έναν λεκέ/ κατέβασα τον στίχο/ τον έτριψα στο χέρι/ να τον πετάξω σκέφτηκα.// Στην ταράτσα θ’ ανέβει ο γείτονας του τρίτου/ ο ηλεκτρολόγος για την κεραία/ ο έφηβος κρυφά που καπνίζει / η γυναίκα του δεύτερου με βλέμμα στο κενό/ οι ερωτευμένοι του ισογείου να δουν τ’ αστέρια.// Κράτησα τον στίχο. Κρατήθηκα και. Τρίβω ακόμα.

Η ποίηση ως πράξη δράσης περνά μέσα από τα περί ποιήσεως ποιήματα και προστίθεται στα ενδεχόμενα στιγμών όπου οι λέξεις και τα νοήματα πιάνουν την άκρη του νήματος^. μέχρι που η αυγή βρίσκει τις απαντήσεις ακόμη να αιωρούνται. Κάθε λέξη και φράση αποκωδικοποιείται στο ξεκάθαρο κρύο. Σημαίνει επακριβώς όσα πασχίζουμε να καταλάβουμε, σε αυτόν τον αμφίρροπο αγώνα. Και βέβαια πάντα σε συνεννόηση με τον άλλον που σημαίνει ότι ο άνθρωπος και οι καταστάσεις/γεγονότα ζωής περνούν μέσα από την ποίηση της Κλεονίκης Δρούγκα.  Μέσα από την οξύνοια λόγου και την εύστοχη αναδιάταξη των απλών λέξεων προκύπτει η συγκίνηση, η έκπληξη, αυτό το ευχάριστο ξάφνιασμα. Γραφή ώριμη, καθαρή με ζωντάνια διαρθρωμένη αλλά ταυτοχρόνως λεπταίσθητη ακόμη κι όταν μοιάζει δυνατά να αναρωτιέται:

[ ] Αιφνίδια γρατζουνάς στο μάγουλο
τα λέπια εικόνων νεκρών
στο μυαλό σου σπαρταρά το γατάκι.

 Δύο οι λύπες
σε ακουμπάν με το χνούδι τους.

 Η Κλεονίκη Δρούγκα είναι πτυχιούχος Φιλοσοφικής ΑΠΘ, κάτοχος μεταπτυχιακού και διδακτορικού διπλώματος. Οι ιδεολογικοί προσανατολισμοί της στρέφονται σε σενάριο – κινηματογράφο, ποίηση, πεζογραφία και εκπαίδευση.  Έχει εκδώσει ένα βιβλίο, επιστημονικά άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά, εισηγήσεις της σε πρακτικά ελληνικών και διεθνών συνεδρίων και ποιήματα-διηγήματα σε ποικίλα λογοτεχνικά περιοδικά. Συνέγραψε σενάρια μικρού μήκους ταινιών μυθοπλασίας και συνεργάστηκε σε ταινίες τεκμηρίωσης, με βραβεύσεις σε ελληνικούς και διεθνείς διαγωνισμούς. Εργάζεται στο Τμήμα Κινηματογράφου, Σχολής Καλών Τεχνών ΑΠΘ ως μέλος Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού (ΕΕΠ), με διδακτικό αντικείμενο «Σενάριο».