Το νέο βιβλίο της Μοροζίνη συνιστά μια πρόκληση για τον αναγνώστη. Με ωμή, ρεαλιστική γραφή, ανεπιτήδευτη έκφραση εστιάζει σε ζωές νεαρών γυναικών που οι ιδιαίτερες συνθήκες διαβίωσής τους, το οικογενειακό-κοινωνικό πλαίσιο, τις εγκλώβισαν στο περιθώριο. Η συγγραφέας προβαίνει σε μια περιδιάβαση στην εύθραυστη γυναικεία ψυχοσύνθεση, στις ενίοτε άκαμπτες κοινωνικές νόρμες, στα αεροστεγή στερεότυπα που επιζητούν να προκαθορίσουν το γυναικείο πεπρωμένο και την κοινωνική του ταυτότητα.

Η Μοροζίνη διακρίνεται για την εύστοχη αξιοποίηση της ντοπιολαλιάς, κατά περίσταση και κοινωνική θέση, διαπλέκει γόνιμα τους αφηγηματικούς άξονες και τα χρονικά επίπεδα ώστε να διαφανεί τελικά ότι τα πρόσωπα αυτών των κοριτσιών σμίγουν σε ένα βλέμμα που με την ολιστική ματιά του ατενίζει από τον παράθυρο τον κόσμο. Υποδηλώνεται με τον τρόπο αυτό η σχάση μεταξύ των εσώτερων επιθυμιών των μετεχόντων προσώπων και του τελικά ανέφικτου, κατά το μεγαλύτερο εύρος των στοχεύσεών τους. Αποδίδεται ένας έντονα καταγγελτικός χαρακτήρας απέναντι σε κάθε μηχανισμό που καταδικάζει άτομα, όταν τολμούν να διαφοροποιηθούν σε σχέση με τον κοινωνικό περίγυρο ως προς τα θέλω τους.

Εκείνο που θα γοητεύσει τον εκάστοτε δέκτη αυτής της ιστορίας είναι η εξαγνιστική πρόθεση της Μοροζίνη, η λυτρωτική της διάθεση απέναντι σε  γυναίκες που η ζωή δεν τούς έδωσε καμιά ευκαιρία ώστε να ζήσουν όπως το επιθυμούν. Πέρα από την αναγκαία λογοτεχνική μετάπλαση, την απόδοση της απαραίτητης μυθοπλασίας‒διανθισμένη με το περίβλημα καταιγιστικών κοινωνικών αναπαραστάσεων‒η συγγραφέας πετυχαίνει να διατηρήσει την αληθοφάνεια του αρχικού πυρήνα εδραζόμενου σε πραγματικές ιστορίες.

Το ζήτημα είναι το κατά πόσο η λογοτεχνία στο μεταίχμιο των δύσκολων καιρών είναι έτοιμη ώστε να πετύχει τελικά την αποδέσμευση των καταπιεσμένων γυναικών από τα καθημερινά τους μαρτύρια. Η Μοροζίνη χειρίζεται ένα ιδιαίτερα νευραλγικό θέμα με συγγραφική μαεστρία, ευαισθησία αλλά και με την εμπεδωμένη αντίληψη ότι ούτε η διαμόρφωση μιας πεισιθάνατης ατμόσφαιράς προσιδιάζει στις ηρωίδες της ούτε η ένταξή τους σε ένα ειδυλλιακά εξωραϊσμένο περιβάλλον. Η αλήθεια για την συγγραφέα βρίσκεται κάπου στην μέση, όπως, άλλωστε, η ίδια η ζωή. Αξιόλογο βιβλίο.

Δρ. Κοσμάς Κοψάρης, κριτικός.