(Σ.τ.Μ.)

Δυο «αγαπητικούς της τύχης» ξέρω εγώ:

τον Αίγισθο και Μάκμπεθ.

Κι οι δυο τολμούσαν να πεθάνουν, έλεγαν,

«με το σπαθί στο χέρι». Και γι’ αυτό αξιώθηκαν

την εξουσία να λάβουν.

Δες Αισχύλου και Σαιξπήρου αντίστοιχα

τον Αγαμέμνονα και Μάκμπεθ.

Τις σχετικές σημάνσεις καθορίζουν

οι επιστήμονες ερευνητές

που παραπέμπουν στα δακτυλικά

των πρωταγωνιστών αποτυπώματα.

Πρέπει λοιπόν και σεις να φανταστείτε

την ιστορία ως ανοικτή σκηνή.

Τα πρόσωπα του δράματος να λειτουργούν

και για λογαριασμό των οφθαλμών σας.

Η σκέψη τους να μπαίνει μες στη σκέψη σας,

η εθνικότητά τους, «Πίστις και Πατρίς», να γίνεται δικιά σας,

ο φόνος να ενστερνίζεται δικό σας φόνο.

Και το σημαντικότερο, να υπάρχει

μια πλήρης ταύτιση με το ρυθμό σας.