Δύσθυμο καλοκαίρι

ο χρόνος νεκρώνει στα διψασμένα χνώτα

στις πετρόκτιστες σκεπές χωριών ξεχασμένων

σε ζωντανές αναμνήσεις μιας παρακμής που συνεχίζει

η υποκρισία της επίπλαστης χαράς

στα πλοία που μεταφέρουν το πλήθος των ατόμων

σε μυστικά χαραγμένα στα παράθυρα των ΚΤΕΛ

οι κόκκοι των παραλιών άμμος σε μια κλεψύδρα

που εξαντλείται τα μεσημέρια και τις απομονωμένες νύχτες

Και αυτό το καλοκαίρι θα μας βρει ζωντανούς

απόμακρους από την αδάκρυτη αφέλεια

των περασμένων χρόνων

εξουθενωμένους και επιτέλους κυνικούς

χλευαστές των ονείρων μας και της ρομαντικής απάτης

Αυτό το καλοκαίρι θα μας βρει ζωντανούς

χλευαστές της ζωής

αδιάφορους για την ευτυχία και τον ψεύτικο κόσμο

μετρώντας τις μέρες του εκούσιου εγκλεισμού

και προαυλιζόμενοι υπό το σκωπτικό βλέμμα της Σελήνης

που μας θυμίζει πως κάποτε θα έρθει, θα έρθει ξανά

η επιστροφή στην μοναδική μας πατρίδα

Εμείς, επάρατοι παλλινοστούντες, εξόριστοι

νοσταλγοί απελπισμένοι

του αιώνιου Χειμώνα.

[πορθμείο Περάματος, 10-6-2022]