ΠΟΡΕΙΑ

Χαμένα πρόσωπα

που σας θυμίζει μονάχα

το περίγραμμα των κυμάτων

και η απέραντη σιωπή της θάλασσας

μοναχικοί στοχασμοί στα βράχια

ένας ατελεύτητος μετεωρισμός

ανάμεσα στο τώρα και το τότε

θα πορευόμαστε πάντοτε

από την μέθεξη του απείρου

στην απλότητα του μηδενός

αδέσποτες ψυχές των ωκεανών

ΤΟ ΑΥΡΙΟ

Καταφτάνουν ημέρες

βγαλμένες από τα όνειρα του χειμώνα

όταν κι οι υπόλευκες ανάσες

του πάγου ξεθωριάζουν

και μονάχα τότε

οι πιο ένοχοι ενδοιασμοί ξεσπούν

η ζωή ατονεί

βαθιά στο αίμα και τα κόκκαλα

αυτό το αίσθημα διαφέρει

η μνήμη είναι καψαλισμένη

οι μορφές έχουν χαθεί

το αύριο δεν θα ανατείλει.