Κωνσταντίνος Μπούρας: Ένα ανακαινισμένο, εκσυγχρονισμένο, ανανεωμένο, φιλειρηνικό «Περιμένοντας τον Γκοντό» για δραματικούς κλόουν παραδοσιακού τσίρκου στην αθηναϊκή Εβδομάδα Κυπριακού Θεάτρου που φιλοξένησε (ορθώς, ορθότατα) το Εθνικό μας Θέατρο.
Η βραβευμένη παραγωγή του θεάτρου ΑντίΛογος, Περιμένοντας τον Γκοντό, σε διασκευή και σκηνοθεσία Κώστα Σιλβέστρου, παρουσιάστηκε για μία μόνο παράσταση στις 21 Σεπτεμβρίου στη Σκηνή «Κατίνα Παξινού»-Θέατρο Rex, στο πλαίσιο της «Εβδομάδας Κυπριακού Θεάτρου».
Τι να πω για αυτούς τους χαρισματικούς παντόμιμους ηθοποιούς-κλόουν που θα επικροτούσε ο ίδιος ο Μπέκετ;
Κυρίες και κύριοι, αγαπητά μου παιδιά, θεατρόφιλοι, συγκρατήστε αυτά τα δύο ονόματα: IzelSeylani, Γιώργος Κυριάκου.
Το κλεινόν άστυ υποκλίθηκε σε αυτά τα δύο τέρατα τής υποκριτικής τέχνης, γιατί ο διονυσιασμός συνδυάστηκε με την πλήρη ψυχοσωματική πλαστικότητα, με την ερμηνευτική ετοιμότητα, τον πατροπαράδοτο αυτοσχεδιασμό τού λαϊκού θεάτρου, μα πάνω απ’ όλα με την βαθιά μελέτη και έρευνα ενός κειμένου που έχουμε βαρεθεί να το βλέπουμε σε σοβαροφανείς βαρετές παραστάσεις.
Σκηνοθέτης κι ερμηνευτές, συντελεστές, τεχνικοί και καλλιτέχνες αναπαρέστησαν όχι απλώς ένα κείμενο, αλλά μια ολάκερη φιλοσοφία και στάση ζωής, πολύ κοντά σε αυτήν που επέλεξε, υλοποίησε κι ακολούθησε ο μεγάλος ποιητής δραματουργός μετά την βράβευσή του με το διεθνές Νόμπελ Λογοτεχνίας. Μοίρασε τα χρήματα σε ερασιτεχνικές ομάδες φυλακισμένων (οι πρώτοι που κατάλαβαν το υπό-κείμενο των έργων του) κι άρχισε να κοιμάται σε χαντάκια (χωρίς λεφτά), όπου τον έβγαζε η καθημερινή υπαρξιακή του πεζοπορία. Σαν τον Διογένη με το φανάρι, μάλιστα!!! Αλλά χωρίς το καβούκι τού πιθαριού του. Σαν σαλιγκάρι χωρίς κοχλία.
Αυτοί είναι οι μεγάλοι ποιητές τής σκηνής και τής πλατείας. Δεν υπάρχει μεγάλη Ποίηση χωρίς θέατρο και μεγάλο θέατρο χωρίς Ποίηση. Τελεία και Παύλα.
Ο Σάμιουελ Μπέκετ είναι Αφηγητής, μάγος και ταχυδακτυλουργός τής σκηνής, αλλά και τραγικός κλόουν, αφού συνειδητοποιεί πολύ νωρίς πως είμαστε τραγελαφικοί θεατρίνοι, σε μια «Θεία Κωμωδία» που δεν έχουμε γράψει εμείς κι αγνοούμε την συνέχειά της. Αυτοσχεδιάζουμε λοιπόν διαρκώς χωρίς αποτέλεσμα.
Εκπληκτικό το σκηνοθετικό εύρημα να βγάζει το καπέλο ο πλάνης (ο περιπλανώμενος), ο αλήτης (με την αρχική έννοια τού όρου) και να αρχίσει να σκέφτεται για λογαριασμό του, να το ξαναφοράει και να βουλιάζει στα ίδια στερεότυπα, στις ίδιες προκατασκευασμένες ιδέες. Μάλιστα, το πρόσεξα!!! Όπως και πολλά άλλα από τα σκηνοθετικά ευρήματα, που δεν ήξερες σε ποιο βαθμό ήταν κόλπα των θεατρίνων…
Ενδιαφέρουσα η ιδέα τής δίγλωσσης (ελληνοκυπριακής-τουρκοκυπριακής) παράστασης με τους ελληνικούς υπέρτιτλους.
Ακούγοντας την παραδοσιακή κυπριακή διάλεκτο αναγνώρισα την μουσική, την προσωδία τής αρχαίας ελληνικής γλώσσας κι αναρωτήθηκα πόσο πλούτο χάσαμε από την ισοτονία των εκφωνουμένων ειδήσεων (από ραδιοφώνου στην αρχή, κι από τηλεοράσεως μετά…).
Παραφράζοντας την Σάρα Κέιν, θα πω: «αν αυτοκτονήσαμε γλωσσικά είναι γιατί μάς σκότωσαν οι ειδήσεις των οκτώ».
Πολλά και άλλα ευτράπελα (και σοβαρά) θα είχα να πω για αυτή την πλούσια σε γλωσσικούς και παραγλωσσικούς κώδικες παραγωγή. Οι άνθρωποι αυτοί είναι δικαίως βραβευμένοι κι αξίζουν πολλές, πάμπολλες διεθνείς διακρίσεις. Γιατί αυτό που κάνουν ΕΙΝΑΙ παγκόσμιο. Όπως το θέατρο τού Μπέκετ. Ο τελευταίος ποιητής τής σκηνής μετά τον Ευριπίδη.
Ας ελπίσουμε ότι θα ξαναγεννηθεί η παγκόσμια δραματουργία, όταν ξεπεράσει τα συμπλέγματα τής μετανεωτερικότητας…
Μέχρι τότε ίδωμεν…
Μην τους χάσετε, όπου κι αν τους πετύχετε. Αναζητείστε τους. Ακόμα κι αν πρέπει να ταξιδέψετε ξοδεύοντας τις τελευταίες οικονομίες σας.
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΘΕΑΤΡΟ, ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ, ΛΑΪΚΟ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ…
Το Εθνικό Θέατρο σε συνεργασία με το Κυπριακό Κέντρο Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου παρουσιάζουν την πρώτη «Εβδομάδα Κυπριακού Θεάτρου» που θα φιλοξενηθεί στην Αθήνα στο Εθνικό Θέατρο στις 20 & 21 Σεπτεμβρίου.
Kεντρική Σκηνή, Τρίτη 20/9, στις 21:00
Mια ζωή γερμανική του Κρίστοφερ Χάμπτον
Θέατρο Rex Σκηνή «Κατίνα Παξινού», Τετάρτη 21/9, στις 21:00 Περιμένοντας τον Γκοντό του Σάμιουελ Μπέκετ
Η «Εβδομάδα Κυπριακού Θεάτρου» αποτελεί μετεξέλιξη της δραστηριότητας «Εβδομάδα Κυπριακού Θεατρικού Έργου στην Αθήνα», η οποία πραγματοποιήθηκε την περίοδο 2009 – 2018 έξι φορές. Η διοργάνωση στοχεύει να προβάλλει τη διαρκώς εξελισσόμενη κυπριακή θεατρική δημιουργία στον ελλαδικό χώρο, προτείνοντας έναν δημιουργικό καλλιτεχνικό διάλογο, όχι μόνο με τα αντίστοιχα ελλαδικά θεατρικά σχήματα αλλά και με το ελλαδικό κοινό. Παράλληλα, απώτερος σκοπός είναι να προωθήσει σημαντικές κυπριακές θεατρικές παραγωγές, οι οποίες δεν έχουν την ευκαιρία να παρουσιαστούν —εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων μόνο— και εκτός των συνόρων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μέσω της συγκεκριμένης δραστηριότητας θα δοθεί έτσι η δυνατότητα παρουσίασης μιας πιο πολύπλευρης και πολυσυλλεκτικής εικόνας για την κυπριακή θεατρική δημιουργία του σήμερα.
Η «Εβδομάδα Κυπριακού Θεάτρου» διοργανώνεται από το Κυπριακό Κέντρο Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, με τη στήριξη του Υφυπουργείου Πολιτισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Μορφωτικού Γραφείου της Πρεσβείας της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Αθήνα-Σπίτι της Κύπρου.
Στη φετινή, πρώτη διοργάνωση της «Εβδομάδας Κυπριακού Θεάτρου», συμμετέχουν δύο παραγωγές οι οποίες παρουσιάστηκαν με επιτυχία στις κυπριακές θεατρικές σκηνές το 2020 και το 2021.
[…]
Περιμένοντας τον Γκοντό του Σάμιουελ Μπέκετ
«Καμιά φορά αναρωθκιούμαι…
Τόσα χρόνια, αν δεν ήμουν εγώ, τί ήταν να γίνεις εσύ;»
Η βραβευμένη παραγωγή του θεάτρου ΑντίΛογος, Περιμένοντας τον Γκοντό, σε διασκευή και σκηνοθεσία Κώστα Σιλβέστρου, παρουσιάζεται για μία μόνο παράσταση στις 21 Σεπτεμβρίου στη Σκηνή «Κατίνα Παξινού»-Θέατρο Rex, στο πλαίσιο της «Εβδομάδας Κυπριακού Θεάτρου».
Δύο χρόνια, μετά από παραστάσεις που διέγραψαν μια άκρως επιτυχημένη διαδρομή σε όλη την Κύπρο και μετά από την ιστορική βράβευση στο Φεστιβάλ Θεάτρου Μάλτεπε στην Κωνσταντινούπολη (για πρώτη φορά κυπριακό θέατρο βραβεύτηκε στην Τουρκία, λαμβάνοντας το Βραβείο Σκηνοθέτη και το Βραβείο Α’ ανδρικού Ρόλου —εξ ημισείας στους Izel Seylani και Γιώργο Κυριάκου), η παραγωγή Περιμένοντας τον Γκοντό ταξιδεύει στην Αθήνα. Η παράσταση επιχειρεί, για πρώτη φορά στα κυπριακά θεατρικά δρώμενα, να παρουσιάσει το εμβληματικό έργο του Μπέκετ στην κυπριακή διάλεκτο (της ελληνικής και τουρκικής γλώσσας).Η έντονη ανάγκη για επικοινωνία των δυο κεντρικών ηρώων εξοστρακίζει κάθε εμπόδιο στη συνεννόησή τους, ακόμη και αυτό της γλώσσας.
Ο Σιλβέστρος τοποθετεί τους δύο ήρωες του έργου στην πράσινη γραμμή στη Λευκωσία. Δύο παρίες περιφέρονται άσκοπα στη διάρκεια της μέρας και λίγο πριν τη νύχτα, καταλήγουν σε ένα μέρος στη μέση του πουθενά, όπου περιμένουν την έλευση κάποιου κυρίου Γκοντό, ο οποίος, όμως, ποτέ δεν έρχεται. Οπωσδήποτε, όμως, θα έρθει αύριο. Έτσι η ζωή τους, καθώς περιστρέφεται γύρω από την πάντα επικείμενη και πάντα αναβαλλόμενη άφιξη του Γκοντό, δεν αποκτά κανέναν άλλο λόγο ύπαρξης. Αυτό που μένει είναι η συνάντησή τους και η αναμονή. Μπροστά στον θεατή ξεδιπλώνεται το θέατρο του παραλόγου, όπως ακριβώς βιώνεται τα τελευταία σχεδόν 50 χρόνια στην Κύπρο.
