Ψηφιδωτό παράλληλων μονολόγων

Παράλληλοι μονόλογοι, διακοπτόμενοι από άλλους, ψηφίδες ενός πανοραμικού ψηφιδωτού για την Κατοχή και την Απελευθέρωση.

Σκιές ανθρώπων και σκιές ονείρων, το χιούμορ ως αντίστιξη της μαυρίλας και η χαρμολύπη ανθρώπων άμαθων σε ακραίες καταστάσεις που συνηθίζουν όμως να επιβιώνουν όπως-όπως με απώτερο στόχο την ελευθερία της ανάσας.

Αριστοτεχνική σκηνοθεσία από τον ταλαντούχο Μάνο Καρατζογιάννη στο θέατρο «Σταθμός» που εξελίσσεται σε κυψέλη συσπείρωσης των καλλιτεχνικών δυνάμεων της πρωτεύουσας (τουλάχιστον).

Δεξιοτέχνες όλοι οι ηθοποιοί με φωνές και σώματα σαν μουσικά όργανα που συμμετέχουν σε μια αόρατη ορχήστρα που αποδίδει αρμονίες με στόχο την ποιότητα.

Το θέμα της Κατοχής (όπως και του Εμφυλίου και της Μακρονήσου και της Χούντας) φαίνεται πως δεν θα εξαντληθεί ποτέ. Είναι μια βαθιά και ανεξίτηλη ουλή στο Συλλογικό μας Ασυνείδητο (σαν την Καταστροφή της Σμύρνης, σαν την Άλωσης της Κωνσταντινούπολης). Κι εκεί που λες πως δεν έχει τίποτα να δώσω πάλι το ίδιο υλικό εκπλήσσεσαι ευχάριστα με παραστάσεις όπως αυτή που λάμπει ακόμα και στο Διαδίκτυο, ειδικά εκεί, χάρη στην ευρηματική βιντεοσκόπηση (παρά τα ελάχιστα ηχητικά προβλήματα που δημιουργούσαν οι πάντα ατίθασες «ψείρες» όταν φοριούνται πάνω από κοστούμια πασχόντων σωμάτων.

Ήταν τόση η συναισθηματική φόρτιση που ένιωθες τον ανθρώπινο πόνο στο πετσί σου, απόδειξη πως όλοι οι άνθρωποι (ζώντες και τεθνεώτες) είμαστε συνδεδεμένοι σε ένα αόρατο δίχτυ αράχνης (σαν τον Ήλιο του Κάλβου – «κυκλοδίωκτος αράχνη») και μόνον όσοι δεν κατανοούν αυτή τη βαθιά αλληλοσύνδεση, αυτό το αόρατο διαδίκτυο τολμούν να παραβούν τους συμπαντικούς νόμους και να αδικήσουν άλλα νοήμονα όντα. Ας θυμηθούμε την σοφόκλεια Αντιγόνη. Είναι πολύ πέρα από την εποχή μας και την εποχή της. Είναι πρωτοπόρος και προφήτισσα, γιατί ανιχνεύει κάτι αόρατο και του δίνει μορφή, έστω και με λίγη άμμο, σαν στάχτη πάνω από τη σορό του αδελφού της.

Στην Κατοχή και στον Εμφύλιο, στην ταραγμένη περίοδο που ακολούθησε και οδήγησε στη Χούντα, τα μίση και τα πάθη οδήγησαν τους ανθρώπους σε κτηνώδεις, τερατώδεις περιοχές του Συλλογικού Ασυνείδητου, εκεί όπου εμφιλοχωρούν οι ομηρικοί και καβαφικοί Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες και απειλούν να μας αρπάξουν, να μας φυλακίσουν για πάντα στην απάνθρωπη αγκαλιά τους.

Άθλος του Μάνου Καρατζογιάννη και όλων των συντελεστών αυτής της ηρωϊκής (κυριολεκτικά) παράστασης, που δείχνει πως όταν υπάρχει τιμιότητα και σαφής πρόθεση, η εστίαση στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα είναι εξαρχής ευοίωνη.

Συντελεστές:

Κείμενο – σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης
Δραματουργική συνεργασία: Χρήστος Σολωμός
Σκηνικά: Πουλχερία Τζόβα
Κοστούμια: Ειρήνη Γεωργακίλα – Βασιλική Σύρμα
Μουσική: Αντώνης Παπακωνσταντίνου
Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Βοηθός σκηνοθέτη: Γιώργος Χουλιάρας
Επικοινωνία: Κατερίνα Αποστολοπούλου, Ευαγγελία Σκρομπόλα
Φωτογραφίες – video: Πάτροκλος Σκαφίδας
Ερμηνεύουν (αλφαβητικά): Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου, Εβίτα Ζημάλη, Θεοδώρα Μαστρομηνά, Μάρκος Μπούγιας, Γιώργος Παπαπαύλου, Ερατώ Πίσση, Μαριέττα Σγουρδαίου και Αθηνά Τσιλύρα.

Είναι όλοι τους σπουδαίοι, μεγάλοι, σημαντικοί και αξιοθαύμαστοι. Περιμένουμε αγωνιωδώς το άνοιγμα των θεάτρων για να βυθιστούμε πάλι στην πολυπόθητη μυσταγωγία.

Ο Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας είναι Επισκέπτης Καθηγητής Θεατρικής Κριτικής στο ΕΚΠΑ και ποιητής

www.konstantinosbouras.gr