Η Ειρήνη Αντωνάκη, μία τριτοετής φοιτήτρια Αρχιτεκτονικής Ε.Μ.Π. αποκαλύπτει το τεράστιο εικαστικό ταλέντο της στην παγκόσμια πρώτη ατομική έκθεση που ανοίγει τα μάτια στο κοινό για το τι μέλλει γενέσθαι και προς τα πού οδεύει η σύγχρονη Τέχνη.

Παρακολουθώ συχνά τους νέους, κυνηγάω τα ταλέντα, τα βοηθώ να ορθοποδήσουν, δίδω βήμα «γην και ύδωρ» σε κάθε πρωτοεμφανιζόμενο που έχει να καταθέσει, να συνεισφέρει κάτι στην Παγκόσμια Συλλογική Πανανθρώπινη Συνειδητότητα.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η πρωτοεμφανιζόμενη είναι η αρχιτεκτόνισσα και ζωγράφος Ειρήνη Αντωνάκη, που υπερβαίνει τα συνήθη όρια και απεικονίζει το Χάος με μια εύθυμη διάθεση που θυμίζει τους μεγάλους φιλοσόφους της Αρχαιότητας.

Ο Πάνας, το Ά-παν και ο πανικός δεν είχαν ακόμη δαιμονοποιηθεί από τους σκοταδιστές και η βακχική ένωση με το Όλον ήταν και ιερή και επιθυμητή και κοσμογόνος.

Με στοιχεία από την αισθητική των κόμικς, με χρήση ιδιοφυώς επιζωγραφισμένων φωτογραφιών, με μεικτές τεχνικές, αλλά με ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΣΧΕΔΙΑΣΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ, η καινοφανής εικαστική εργασία της Ειρήνης Αντωνάκη ανοίγει καινούργιους δρόμους προς την ενοποίηση των Τεχνών, προς το Ολικό Καλλιτέχνημα που προϋποθέτει και συνεπάγεται μια ολιστική αντιμετώπιση της ζωής, του ανθρώπου και του οικοσυστήματος Γαία.

Ναι, είναι αρχετυπική η έμπνευσή της: παραπέμπει στον ορφικό Έρωτα, στο «γλυκύπικρον αμάχανον όρπετον» της Σαπφούς.

Είναι εμπνευσμένη και πνευματώδης, αυτοσαρκαστική και ειρωνική, αλλά με έντονο το ουμανιστικό στοιχείο. Είναι φιλάνθρωπος όπως οι φιλόζωοι. Δεν είναι όμως από εδώ. Δεν είναι ποτέ απόλυτα εδώ. Δεν είναι προσγειωμένη κι εύχομαι ποτέ να μην γίνει.

Μας ζωγραφίζει όπως ένας τουρίστας από το διάστημα και γι’ αυτό είναι φρέσκια και καλοδεχούμενη η ματιά της. Είναι ωραία και αιρετική, πανομοιότυπη με το έργο της και διαφορετική ως εκ τούτου.

Είναι ένα ανερχόμενο ταλέντο που μόλις ανέτειλε. Ανακαλύψτε την, βοηθήστε την, προβάλλετε την προσωπικότητα και το ίχνος της στην Ύλη. Τα υλικά βρίσκονται, διατίθενται εν αφθονία, όταν περπατάει ο σύγχρονος Βαν-Γκογκ ανάμεσά μας. Υποδεχτείτε τον για να έχει καλύτερη πορεία από εκείνον, εν ζωή, προθανάτια ευτυχία. Για εμάς περισσότερο και όχι για εκείνην. Ο καλλιτέχνης, ο ποιητής, βασανίζεται, πάσχει για ολάκερη την οικουμένη, για τους αμνήμονες, για τους αγνώμονες, για τους ανελέητους, γιατί ο Poeta vates είναι ελεήμων, εξ ορισμού. Και μεμονωμένος, μοναχικός αλλά όχι και απομονωμένος. Συμβάλλετε στην προβολή ενός ιδανικού αστρικού φαινομένου στις οθόνες της Συλλογικής Συνειδητότητας. Μόνον έτσι θα εμπλουτιστούμε από ουράνιες μουσικές, πυθαγόρειες. Ας είμαστε γενναιόδωροι με τους ταλαντούχους. Είναι η απόδειξη της ύπαρξης του Θεού, του Πρωταρχικού Δημιουργού, του Υπερτάτου Νοός. Οι μεγάλοι καλλιτέχνες μάς βοηθούν να διαπλεύσουμε την Τάξη μέσα στο φαινομενικό Χάος. Ακριβώς όπως ποιεί η μεγαλοφυής Ειρήνη Αντωνάκη, η εικαστικός του παρόντος και του μέλλοντος χωροχρόνου.

Ενθουσιώδης όταν ανακαλύπτω το Φως,

Κ. Μπ.

Ο Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, είναι ποιητής, θεατρολόγος, κριτικός και Επισκέπτης Καθηγητής Θεατρικής Κριτικής στο ΕΚΠΑ

www.konstantinosbouras.gr

info:

Δελτίο Τύπου

Εγκαινιάζεται το Σάββατo 25 Σεπτεμβρίου 2021 «μια άλλη εικαστική πρόταση,

στις Κ.Ο.Τ.Ε.Σ. Χ ΒΟΟΖΕ, με τον τίτλο: “hazy lucidity“»

Η Ειρήνη Αντωνάκη, φοιτήτρια Αρχιτεκτονικής, είναι μια ανήσυχη, νέα,

δημιουργός, με πάμπολλα καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα (θέατρο, μουσική, λογοτεχνία,

φωτογραφία).

Στα έργα που παρουσιάζει υπάρχει ένας συνδυασμός ζωγραφικής, σχεδίων, κειμένων

και φωτογραφίας, άλλοτε μεμονωμένα και άλλοτε συνδυαστικά σύμφωνα με την

εκδοχή του collage. Ως υλικά, χρησιμοποιεί από χρώμα, κάρβουνο, μελάνι, ενώ

πλέον οι ψηφιακές εμπλοκές δεν την αφήνουν καθόλου αδιάφορη.

Τα θέματα που θίγει είναι πολιτικά, κοινωνικά και προσωπικά και είναι ένας

εκτονωτικός τρόπος για την αποφόρτιση του γενικότερου αρνητισμού που όλοι

βιώνουμε.

Και όπως σημειώνει ο Κωνσταντίνος Μπάσιος: «Η, αρχικά εισπραττόμενη,

ανατρεπτική και γκροτέσκα [ζωγραφική] πραγματικότητα επιτυγχάνει να προκαλέσει

την επισταμένη προσοχή μας, ακριβώς διότι μετέρχεται απεικονιστικών τεχνικών,

που ενώ με την κατανόησή τους προκύπτει μια ενδιαφέρουσα διανοητική συνάφεια,

εν τέλει διατηρεί ανέπαφο το κρυπτικό της νόημα.

Μαζί με όλες αυτές τις τεχνικές -που ίσως, [και μπορεί να] είναι τεχνάσματα- η

Ειρήνη Αντωνάκη χρησιμοποιεί και τις λεγόμενες κειμενικές καταγραφές, που ενώ

προ(σ)καλούν το βλέμμα του θεατή, εν τέλει το κρατά σε μια κάποια απόσταση.

Η ισορροπία ανάμεσα στο ‘εκτίθεμαι’ και στο ‘αποκρύβομαι’, σχεδόν ποτέ, δεν

επιλύεται. Και, ίσως, για αυτό το λόγο θα εξακολουθήσει να ζωγραφίζει. Ενώ εμείς

γοητευμένοι, μαγεμένοι ή και απορημένοι με τις comic-like βινιέτες επιμένουμε να

βλέπουμε».

Διάρκεια έκθεσης: 25/09/21-05/10/21