Πολλαπλά επίπεδα αφήγησης συναρπάζουν τον/την/το θεατή στο BIOS.

 

«Το θέατρο τού μέλλοντος θα είναι διαδραστικό, αλλιώς θα πάψει να υπάρχει», έγραφα προφητικώς πριν πολλά χρόνια και να που επαληθεύτηκα.

Μόνον που εδώ δεν πρόκειται ακριβώς για τους τυχαίους θεατές τής κάθε βραδιάς, αλλά για ηθοποιούς/τραγουδιστές/καλλιτέχνες που εναλλάσσονται στον ρόλο τού εθελοντή.

Ακόμα κι έτσι όμως το όλον θέαμα έχει μιαν άλλη προοπτική, τόσο που κάθε μεμονωμένη παράσταση να είναι απολύτως ξεχωριστή, διαφορετική, ανεπανάληπτη.

Προσωπικά, με κούρασε λίγο αυτό το τριπλό «θέατρο εν θεάτρω», όπου λειτουργεί μια ιδιότυπη «ποντικοπαγίδα» (όπως στον Σαιξπηρικό «Άμλετ»). Μας ταλαιπώρησε ήδη αρκετά η μετανεωτερική συνθήκη τού στυλ «αυτός/αυτή είπε/λέει». Προτιμώ να είναι απολύτως διακριτά τα πρόσωπα (στη ρευστότητά τους) και να μιλάνε για το δραματικό πρόσωπο που υποδύονται σε πρώτο πρόσωπο. Αλλιώς δημιουργείται μια απειρία παράλληλων κβαντικών σκηνικών πραγματικοτήτων που ενεργοποιεί μεν τον εγκέφαλο τού συνδημιουργικού θεατή, το θέατρο όμως είναι και ψυχαγωγία, αν όχι ΚΑΙ διασκέδαση.

Η όποια σκηνική μαγεία επιτυγχάνεται με μια ελάχιστη συναισθηματική συμμετοχή όλων, που δεν μπορεί και δεν πρέπει να εκμηδενιστεί, άλλως πως το όλον εγχείρημα μετατρέπεται σε ένα ιδιότυπο σκάκι για πολλούς συμπαίκτες.

Βεβαίως και υπάρχει το λεγόμενο «παράδοξο τού Diderot», η μπρεχτική «αποστασιοποίηση», η αποδόμηση, το μεταμοντέρνο και πάει λέγοντας. Όμως ας μην λησμονούμε την αισθητική απόλαυση τού θεατή και το κοινωνούμενο νόημα. Η επικοινωνία, γενικότερα, είναι ο κυριότερος σκοπός τής θεατρικής πράξης. Όταν κινδυνεύεις να χάσεις τον θεατή με νοητικούς ακροβατισμούς και ψυχοδραματικές περιπλοκές τότε απομακρύνεσαι τόσο από κάθε έννοια κλασικού που οιαδήποτε απόπειρα να δεις καλόγνωμα μία δράση πέφτει στο κενό.

Οριακή λοιπόν η νοητική συμμετοχή τού θεατή, σχεδόν μηδενική η συναισθηματική, παρ’ όλο αυτά το ανοικτό τούτο θέαμα σε καλεί να το ξαναδείς κι αυτός ίσως να είναι μια αθέλητη εμπορική στόχευση. Μια παράπλευρη ωφέλεια…

Οπωσδήποτε πρόκειται για ένα καλοδουλεμένο αποτέλεσμα για εκκεντρικούς νόες. Ο αισθητισμός σε μία άλλη του μετανεωτερική εκδοχή.

Απολαμβάνω κάθε τι καινούργιο, διαφορετικό, εξαιρετικό, που απαιτεί προσπάθεια από την ψυχοσωματική και νοητική οντότητα τού/τής κάθε θεατή.

Από αυτή την άποψη, σας καλώ να το παρακολουθήσετε πολλάκις και πλειστάκις και – γιατί όχι – να δηλώσετε συμμετοχή ως ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ!!! Να ακόμα μία πρόκληση στην θεαματική Αθήνα μας.

 

Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας

https://konstantinosbouras.gr

 

Η Βελανιδιά του Tim Crouch

 Σκηνοθεσία: Ανδρέας Γ. Ανδρέου  – Στον ρόλο της Υπνωτίστριας η Μαρίνα Αργυρίδου

Στον ρόλο του Άντυ οι καλεσμένοι: Δήμητρα Γαλάνη, Δημήτρης Δρόσος, Λεωνίδας Κακούρης, Μανώλης Καραντίνης, Σοφία Κόκκαλη, Ελένη Κοκκίδου, Αθηνά Μαξίμου, Άννα Μάσχα, Μιχάλης Μητρούσης, Γιάννης Νιάρρος, Μίλτος Πασχαλίδης, Γιάννης Στάνκογλου, Αλέξανδρος Σφακιανάκης, Έλενα Τοπαλίδου, Τάνια Τσανακλίδου, Ιώβη Φραγκάτου, Μάρθα Φριντζήλα, Στρατής Χατζησταματίου, Νίκος Χατζόπουλος, Χριστίνα Χειλά-Φαμέλη

 Από 30 Ιανουαρίου στο Bios.Main

 Δευτέρα-Τρίτη στις 21.00

  

«Κυρίες και κύριοι! Σε πολύ λίγο πρόκειται να ζητήσω εθελοντές από το κοινό, αλλά όχι από εσάς. Οπότε μη σηκώνεστε!»

 

 Ο Άντυ χάνει την κόρη του σε τροχαίο ατύχημα. Από τότε, τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Η ζωή του μοιάζει με θεατρικό έργο, στο οποίο πρέπει να συνεχίσει να παίζει χωρίς να ξέρει τα λόγια. Εκείνη που οδηγούσε το αυτοκίνητο είναι επαγγελματίας Υπνωτίστρια. Από το ατύχημα και μετά, έχει χάσει το ταλέντο της. Οι παραστάσεις της είναι για κλάματα. Οι δυο τους έρχονται αντιμέτωποι, όταν ο Άντυ σηκώνεται ως εθελοντής στο σόου της. Και αυτή τη φορά, στ’ αλήθεια δεν ξέρει τα λόγια…

 

 

 

Η Βελανιδιά πραγματοποιεί τον χειρότερο εφιάλτη του ηθοποιού. Κάθε βράδυ και διαφορετικός καλεσμένος ανεβαίνει στη σκηνή χωρίς πρόβα, χωρίς να έχει διαβάσει το κείμενο και χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα τι πρόκειται να ακολουθήσει. Συναντιέται επιτόπου με τη Μαρίνα Αργυρίδου και μαζί πρωταγωνιστούν σε μια τολμηρή θεατρική πρόκληση, όπου τα όρια της πραγματικότητας συνεχώς μεταβάλλονται. Ο Ανδρέας Ανδρέου επανέρχεται στη σκηνή του Bios, σκηνοθετώντας μία απροσδόκητη ιστορία εξαπάτησης, απώλειας και συμφιλίωσης, δοσμένη με χιούμορ, τρέλα και ευαισθησία. Από τις 30 Ιανουαρίου και κάθε Δευτέρα-Τρίτη στις 21.00.

 Η Βελανιδιά έχει παιχτεί σε πάνω από είκοσι χώρες από τον βραβευμένο συγγραφέα και ηθοποιό Tim Crouch με τη συμμετοχή καλλιτεχνών όπως οι Frances McDormand, Katherine Hunter, Tim Blake Nelson, Laurie Anderson, Alanis Morissette και πολλοί άλλοι. Για την ελληνική παράσταση, συμπράττει ένα απροσδόκητο μίγμα εκλεκτών καλεσμένων, μεταξύ των οποίων ηθοποιοί, μουσικοί, περφόρμερ και ένας ινδολόγος.

 

  

TAYTOTHTA ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

 Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Ανδρέας Γ. Ανδρέου

 Σκηνικά-Κοστούμια: Ελένη Στρούλια

Μουσική: Κώστας Μπουντούρης

 Φωτισμοί: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου

 Παίζουν: Μαρίνα Αργυρίδου και οι καλεσμένοι:

 

 

 

30/01: Ιώκο Ιωάννης Κοτίδης

 

31/01: Χάρης Τζωρτζάκης

 

06/02: Χριστίνα Χειλά-Φαμέλη

 

07/02: Στρατής Χατζησταματίου

 

13/02: Τάνια Τσανακλίδου

 

14/02: Αλέξανδρος Σφακιανάκης

 

20/02: Μίλτος Πασχαλίδης

 

21/02: Μιχάλης Μητρούσης

 

27/02: Αθηνά Μαξίμου

 

28/02: Έλενα Τοπαλίδου

 

06/03: Γιάννης Νιάρρος

 

07/03: Γιάννης Στάνκογλου

 

13/03: Άννα Μάσχα

 

14/03: Μάρθα Φριντζήλα

 

20/03: Ελένη Κοκκίδου

 

21/03: Σοφία Κόκκαλη

 

27/03: Ιώβη Φραγκάτου

 

28/03: Νίκος Χατζόπουλος

 

03/04: Δημήτρης Δρόσος

 

04/04: Δήμητρα Γαλάνη

  

 

Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή

 Εικονογράφηση-Αφίσα: Studded Betrayal

 Επικοινωνία: Ευαγγελία Σκρομπόλα

 Παραγωγή: Octava L. A.

   

Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/theater/i-belanidia-1/