Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης ταξιδεύει εις το Υπερπέραν με όχημα άλλα γλωσσικά ιδιώματα, όμως όσο κι αν παραλλάσσει ο κώδικας, η ουσία πάντα ίδια μένει: η ανθρώπινη κραυγή ενάντια στον θάνατο, σε έναν άδικο κόσμο που μετατρέπει διαρκώς την ηδονή τής ύπαρξης σε αθεράπευτη οδύνη.

Σκέψεις με αφορμή την γαλλική εκδοχή τού διευρυμένου μονολόγου «Αυτός και το παντελόνι του» στο πάντα πρωτοποριακό και μέσα στον πυρήνα τής περιρρέουσας ατμόσφαιρας «Θέατρο τής Ημέρας», που διευθύνει με τόση γνώση, αυτοθυσία, ανιδιοτέλεια και δημιουργική ανησυχία η Δρ Ανδρομάχη Μοντζολή.

Η συγγραφική «αθανασία» είναι κάτι σχετικό. Εξαρτάται από τις προβολές των μελλουσών γενεών στην ανοικτή ή κλειστή «οθόνη» του καταγεγραμμένου πρωτογενούς υλικού. Εξαρτάται από τις αναλογίες (με την μαθηματική έννοια) και από τις αντιληπτικές ικανότητες που πηγάζουν από παρόμοια προβλήματα δεδομένης τής χρονοκαθυστέρησης στην εξέλιξη τού ψυχοσωματικού φορέα τού ανθρωπίνου είδους σε σχέση με την πνευματική, επιστημονική και τεχνολογική του ανάπτυξη.

Στην συγκεκριμένη παράσταση, χάρη στην εξαιρετική μετάφραση, που φιλοτέχνησε η Καθηγήτρια και δραματουργός Jacqueline Razgonnikoff, το κείμενο μοιάζει σαν να γράφτηκε μόλις χθες.

Ποιητικός ρεαλισμός είναι το σκηνοθετικό και σκηνογραφικό αισθητικό ρεύμα που επέλεξε η δεινή κι έμπειρη σκηνοθέτις και παθιασμένη Άνθρωπος τού Θεάτρου Δρ Ανδρομάχη Μοντζολή, η οποία εμπλούτισε τον μονόλογο με την μητρική/θηλυκή αρχετυπική γυναικεία παρουσία (ορατή μόνον στον πάσχοντα πρωταγωνιστή) που του τραγουδάει και του δείχνει/δίνει όλη τη στοργή που απαιτεί η ταραγμένη/επαναστατημένη/βεβαρυμένη/απογοητευμένη ψυχή του.

Ο Άνθρωπος αυτός επαναστατεί εναντίον τού Θεού που επιτρέπει τον Θάνατο, όχι γενικά, αλλά τον θάνατο των αγαπημένων μας ανθρώπων, του στενού πυρήνα τής οικογένειας, του ελαχίστου κοινωνικού κυττάρου…

«άνθρωποι που είναι για εμάς χαμένοι σαν τους πεθαμένους», όπως θα έλεγε ο Καβάφης, αλλά οι πεθαμένοι στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι περισσότερο απαραίτητοι από τους ζωντανούς, ικανή και αναγκαία συνθήκη για την ομαλή/ασφαλή/γαλήνια επιβίωση…

Ακόμα κι όταν πρόκειται για το πέρασμα μιας λεπτής κλωστής από την αδιόρατη, την ελάχιστη μύτη μιας βελόνας.

Εξαιρετικός μίμος, ο πολυεθνικής καταγωγής ηθοποιός Antonio Labati, που θύμιζε τον Marcel Marceau στα καλύτερά του κι επεξήγησε περιγραφικά με την έξοχη πλαστικότητα που τον διακρίνει στην χρήση των παραγλωσσικών του στοιχείων κάθε τι που έχει να κάνει με την απελπιστική μοναξιά, με τη μοναξιά τής απελπισίας, όταν όλα καταρρέουν και δεν χωρούν να περάσουν από την μύτη μιας βελόνας…

Εξαιρετικός και ο σκηνικός διάκοσμος και τα κοστούμια που φιλοτέχνησε η Betty Lyriti υπακούοντας πλήρως στο σκηνοθετικό όραμα και εξασφαλίζοντας την αισθητική ομοιογένεια τού όλου εγχειρήματος.

Αυτό όμως που προσέδωσε μια ανάλαφρη και ταυτόχρονα τραγική διάσταση στην επιτευχθείσα σκηνική μαγεία είναι η μουσική, ως ζωντανή, παραπληρωματική και συμπληρωματική δράση, που δεν λειτουργεί παραλλήλως αλλά εντάσσεται ομαλά και οργανικά στο όλον θέαμα. Πρωτότυπη μουσική – Musique originale: Dimitris Daskalothanassis. Φωτισμοί – Eclairages: Yorgos Sifakis, βοηθός σκηνοθέτη – assistant metteur en scène: Eleni Kataliakou.

Μία με την γενική απεργία και μία με τον ημιμαραθώνιο, δύο από τις τρεις παραστάσεις άναψαν για περιορισμένον αριθμό θεατών, όμως αυτό το εγχείρημα θα επανέλθει ελπίζω, μαζί με πολλά άλλα παρόμοια, στη Γαλλία και στην Ελλάδα.

Η Γαλλοφωνία στην Ελλάδα (και ειδικότερα στο ελληνικό θέατρο) ήταν το θέμα μιας ημερίδας που διοργανώθηκε με αφορμή αυτή την παράσταση (λίγες ημέρες πριν) στο πάντα υποψιασμένο και ευαίσθητο (ως σεισμογράφος) στις κοινωνικές μεταβολές ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ.

Πάντα πρωτοπόροι οι γαλλομαθείς και γαλλοσπουδαγμένοι Έλληνες θεατράνθρωποι, δείχνουν τον δρόμο προς μια καινοφανή πολιτιστική Αναγέννηση τής Ενωμένης Ευρώπης, που μετατρέπει κάθε κρίση σε γόνιμη ευκαιρία για μετασχηματισμούς.

Η μετάβαση σε ένα καλύτερο ΑΥΡΙΟ περνάει αναγκαστικά μέσα από την Λογοτεχνία και την Τέχνη.

Λογοτέχνες και καλλιτέχνες λειτουργούν ως πολιτισμικοί πρεσβευτές και χρειάζονται την ενεργό υποστήριξη τής Πολιτείας, εάν θέλουμε να είμαστε αντάξιοι των αρχαίων ημών προγόνων αλλά και των προγενεστέρων (των περασμένων δύο ραγδαίως εξελικτικών αιώνων).

Και ο νοών νοείτω (για να μην ταιριάζει εδώ το «ανοήτω»)!!!

Ίδωμεν.

Μετά Λόγου Γνώσεως,

Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας

https://konstantinosbouras.gr

info από το Δελτίο Τύπου:

«L’Homme et son pantalon» (Αυτός και το παντελόνι του)

de Iakovos Kambanellis – Seulement pour 3 representations

A l’occasion du centenaire de la naissance de Iakovos Cambanellis (1922-2022), le Théâtre Imeras honore le père de la dramaturgie néohellénique, en montant le célèbre et emblématique monologue « L’Homme et son pantalon », qui sera joué en langue française par l’acteur français Antonio Labati qui viendra spécialement en Grèce pour cette représentation. Ensuite, on envisage de faire voyager la représentation en France et en Belgique, en partant de la « Maison de la Grèce », partenaire de l’Ambassade grecque à Paris, et ailleurs, à l’automne 2023. De plus, avec le soutien de notre théâtre, l’édition de six pièces emblématiques de Iakovos Kambanellis , en français, est sous presse aux éditions Hérodotos. Νous estimons qu’il est important de faire connaître le théâtre de Kambanellis à travers son intemporalité et son universalité,  au public francophone d’Athènes et dans les collèges et lycées francophones.

La première rencontre du public parisien avec le théâtre de Kambanellis a eu lieu lors de la représentation des « Mono-dialogues » en mai 2018 au théâtre du Lucernaire à Paris, dans la traduction de Jacqueline Razgonnikoff et la mise en scène d’Andromaque Montzoli.

Les représentations auront lieu au Théâtre Imeras le jeudi 16 mars à 8 heures, le samedi 18 mars à 6 heures et le dimanche 19 mars à midi. Des représentations seront organisées pendant la semaine du 13 au 18 mars pour les associations, collèges et lycées où est enseignée la langue française.

La représentation :

Traduction et dramaturgie: Jacqueline Razgonnikoff, Mise en scène: Andromaque Montzoli, décor et costume: Betty Lyriti, Musique originale: Dimitris Daskalothanassis. Eclairages : Yorgos Sifakis, assistant metteur en scène: Eleni Kataliakou

Interprétation: Antonio Labati.

Acteur franco-espagnol, de théâtre et de cinéma, depuis vingt ans.

Il dirige aussi des workshops à l’École des Sciences politiques (campus de Menton et de Reims, et enseigne à l’École de cinéma 3iS de Lyon.

Anglophone et bilingue français-espagnol.Musicien, il joue du piano et compose des chansons.

Auteur de pièces et de courts-métrages.

«Avec le monologue L’Homme et son pantalon,  de Kambanellis, j’ai découvert les nuances très larges d’un être humain, une profondeur alternant humour et tragédie. Dans l’écriture, il y a le silence. Je m’en sers, en tant qu’ acteur pour jouer avec et le rythmer…»

 ___________________________________________________________________________ Theatro tis Imeras: N.Gennimata 20,  Ambelokipi (METRO Panormou) 115 24, Athenes

Tel.: 210 6929090, 210 6995777, info@theatro-imeras.gr, www.theatro-imeras.gr