ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΘΕΑΤΡΟ!!!
Μάθημα θεατρικής αφήγησης. Εν αρχή ην ο λόγος. Παράσταση-αντίδοτο σε μετανεωτερικές πομφόλυγες…
Ο πρώτος γνωστός αφηγητής στην ελληνική γλώσσα ήταν ο εποποιός Όμηρος. Από εκεί έμεινε εμπράγματη η λέξη «ραψωδός». Ακολούθησαν κι άλλοι πολλοί (ανώνυμοι πλέον), με κορυφαίες και μεταβατικές προσωπικότητες τούς επινοητές Θέσπι, Ευριπίδη, Σαίξπηρ, Μολιέρο…
Και το σωστό, το μεγάλο, το διαχρονικό, το παγκόσμιο θέατρο ήταν πάντα ποιητικό και βασιζόταν στον λόγο, όσο θεαματικό κι αν ήταν.
Σήμερα έχουμε την ευκολία τού βίντεο-αρτ και των φωτισμών που υποκαθιστούν τα παλαιά, δύσχρηστα, δυσκίνητα και δυσμετάβλητα θεατρικά σκηνικά.
Σήμερα έχουμε εκπαιδευτεί στην ευκολία να μετακινούμαστε νοητικά όπου χρειαστεί, φτάνει να δοθεί το αρχικό έναυσμα. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος συμπληρώνει τις αρχινισμένες προτάσεις και διορθώνει τους αναγραμματισμούς, νεολογισμούς, λεκτικούς και συναισθηματικούς ακροβατισμούς κατά το δοκούν.
Στην μεταιχμιακή εποχή των μετά την καραντίνα διαδικτυακών μείξεων, οι παλιοί ντι(σ)κ-τζόκεϊ φαντάζουν πλέον απλοϊκοί, αν όχι και γραφικοί. Ο εγκέφαλος τής ανθρωπότητας εξελίσσεται ιλιγγιωδώς. Από τον Homo Sapiens περνάμε στον Homo Interneticus μέσα σένα κβαντικό κλάσμα δευτερολέπτου τού συμπαντικού Χρόνου (αν υπάρχει τέτοιο πράγμα).
Αυτή η ναυτία τού ιντερνετικού κοινού έχει και το αντίδοτό της: την παλαιά γραμμική αφήγηση με όλους τους κανόνες τής δραματικής «γραμματικής».
Η μεγάλη ηθοποιός, η μεγίστη Δέσποινα Μπεμπεδέλη έδωσε ένα από σκηνής μάθημα στο αθηναϊκό κοινό που την αποθέωσε καταχειροκροτώντας την όρθιο επί πολλή ώρα.
Μας απέδειξε πως η παλαιά γραμμική αφήγηση δεν πέθανε, δεν είναι αποκλειστικά ραδιοφωνικής χρήσεως, δεν απευθύνεται σε τυφλούς, αλλά είναι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον τόσο της λογοτεχνίας όσο και του θεάτρου. Δεν είναι τυχαίο που – ελλείψει μεγάλων σύγχρονων δραματουργών – σκηνοθέτες και παραγωγοί καταφεύγουν στο έργο σημαντικών συγγραφέων (ζώντων τε τεθνεώτων).
Στην συγκεκριμένη περίπτωση παρακολουθούμε την ιστορική (υποκειμενική) αφήγηση ενός υπεραιωνόβιου πραγματικού προσώπου, που προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και να μεταβολίσει τα αχώνευτα.
Εκπληκτική η γλώσσα τού σώματος από την μεγάλη ηθοποιό που δείχνει πώς σωματοποιείται και εκφράζεται ψυχοσωματικά η εσωτερική, συνειδησιακή σύγκρουση.
Οι παραγλωσσικοί κώδικες είναι – βεβαίως – απαραίτητοι για την ολοκλήρωση ενός παραστασιακού γεγονότος, δεν αρκούν όμως όταν το κείμενο ελλείπει, σφαγιάζεται, θυσιάζεται στον βωμό τής μετανεωτερικότητας ή απλώς δεν επαρκεί… Τόσα τέρατα έχουμε δει τα τελευταία είκοσι και πλέον χρόνια (με την χαρακτηριστική για τα ελληνικά πολιτιστικά πράγματα χρονοκαθυστέρηση: οι «πρωτοπορίες» της δεκαετίας τού 1980 και 1990 μόλις τώρα γίνονται “main stream” δήθεν πειραματισμοί στα επίσημα φεστιβαλικά μας αηδή (και αειδή) τεκταινόμενα.
Όλοι όσοι (και όσες) ξιφουλκούν υπέρ τής ληγμένης αποδόμησης, ας πάνε να δούνε τούς παλαιούς μεγάλους ηθοποιούς πώς δημιουργούν θεατρική μαγεία μόνο με το στόμα και με το σώμα τους. Κι μετά ας έρθουν να τα ξαναπούμε.
Αμάν πια με τους σιτεμένους «αιωνίους εφήβους» τής κατεστημένης (και καλοπληρωμένης) ψευτο-επαναστάσεως. Για αυτούς / αυτές έγραψε ο Μολιέρος τον «Μισάνθρωπο», τον «Αρχοντοχωριάτη» και τις «Σοφολογιότατες». Έλεος!!! Δεν μας αδειάζετε τα στασίδια για να καθήσουν οι πραγματικά σεβάσμιοι; Όπως η ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΜΠΕΜΠΕΔΕΛΗ που είναι πιο νέα από όλους / όλες εσάς που φληναφηματολογείτε εκπέμποντας πομφόλυγας (κοινώς «σαπουνόφουσκες»). Η Ιστορία τού Θεάτρου θα σας αγνοήσει ως συρφετό ανωνύμων σοφιστών, που συναγωνίζονται στην α-Νοησία.
Παρόμοιες παραστάσεις μάς επιτρέπουν να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο παρόν και μέλλον τής Θεατρικής Τέχνης (και Τεχνικής).
Συγχαρητήρια σε αυτούς τους κολοσσιαίους θεατρανθρώπους από την πολυαγαπημένη μας νήσο Κύπρο!!!
Το Καλό Θέατρο είναι διαχρονικό.
Συγχαρητήρια σε όλους / όλες τους συντελεστές και στους / στις συνδημιουργούς θεατές που επέτρεψαν με την κατανυκτική συμμετοχή και τις επιλεκτικές επισημάνσεις-αντιδράσεις τους την επίτευξη αυτού του θαύματος.
Μετά Λόγου Γνώσεως,
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας
info:
Το Εθνικό Θέατρο σε συνεργασία με το Κυπριακό Κέντρο Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου παρουσιάζουν την πρώτη «Εβδομάδα Κυπριακού Θεάτρου» που θα φιλοξενηθεί στην Αθήνα στο Εθνικό Θέατρο στις 20 & 21 Σεπτεμβρίου.
Kεντρική Σκηνή, Τρίτη 20/9, στις 21:00
Mια ζωή γερμανική του Κρίστοφερ Χάμπτον
Θέατρο Rex Σκηνή «Κατίνα Παξινού», Τετάρτη 21/9, στις 21:00
Περιμένοντας τον Γκοντό του Σάμιουελ Μπέκετ
Η «Εβδομάδα Κυπριακού Θεάτρου» αποτελεί μετεξέλιξη της δραστηριότητας «Εβδομάδα Κυπριακού Θεατρικού Έργου στην Αθήνα», η οποία πραγματοποιήθηκε την περίοδο 2009 – 2018 έξι φορές. Η διοργάνωση στοχεύει να προβάλλει τη διαρκώς εξελισσόμενη κυπριακή θεατρική δημιουργία στον ελλαδικό χώρο, προτείνοντας έναν δημιουργικό καλλιτεχνικό διάλογο, όχι μόνο με τα αντίστοιχα ελλαδικά θεατρικά σχήματα αλλά και με το ελλαδικό κοινό. Παράλληλα, απώτερος σκοπός είναι να προωθήσει σημαντικές κυπριακές θεατρικές παραγωγές, οι οποίες δεν έχουν την ευκαιρία να παρουσιαστούν —εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων μόνο— και εκτός των συνόρων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μέσω της συγκεκριμένης δραστηριότητας θα δοθεί έτσι η δυνατότητα παρουσίασης μιας πιο πολύπλευρης και πολυσυλλεκτικής εικόνας για την κυπριακή θεατρική δημιουργία του σήμερα.
Η «Εβδομάδα Κυπριακού Θεάτρου» διοργανώνεται από το Κυπριακό Κέντρο Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, με τη στήριξη του Υφυπουργείου Πολιτισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Μορφωτικού Γραφείου της Πρεσβείας της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Αθήνα-Σπίτι της Κύπρου.
Στη φετινή, πρώτη διοργάνωση της «Εβδομάδας Κυπριακού Θεάτρου», συμμετέχουν δύο παραγωγές οι οποίες παρουσιάστηκαν με επιτυχία στις κυπριακές θεατρικές σκηνές το 2020 και το 2021.
Ακολουθούν αναλυτικά δελτία τύπου των δυο παραστάσεων.
-
Μια ζωή γερμανική του Κρίστοφερ Χάμπτον
«Δεν είχα ιδέα τι συνέβαινε. Ή πολύ λίγο. Τίποτα περισσότερο απ’ ό,τι όλοι οι άλλοι.Άρα δεν μπορείτε να μου προκαλέσετε ενοχές»
Το Σατιρικό Θέατρο και η Alpha Square παρουσιάζουν το έργο του πολυβραβευμένου Κρίστοφερ Χάμπτον, Μια ζωή γερμανική, με τη Δέσποινα Μπεμπεδέλη, σε σκηνοθεσία Ανδρέα Αραούζου.
Έχοντας δώσει την πανελλήνια πρώτη στις 6 Μαρτίου 2020, στο Σατιρικό Θέατρο στη Λευκωσία, η Δέσποινα Μπεμπεδέλη, επιστρέφει για μία μόνο παράσταση στην Αθήνα, στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, στο πλαίσιο της «Εβδομάδας Κυπριακού Θεάτρου».
Το έργο βασίζεται στις μαρτυρίες της Μπρουνχίλντε Πόμσελ, η οποία διατέλεσε γραμματέας του Γιόζεφ Γκέμπελς. Το 2016 η Πόμσελ, σε προχωρημένη ηλικία, δέχτηκε να μιλήσει για πρώτη φορά δημόσια για την περίοδο που δούλευε για τους Ναζί, στο ντοκιμαντέρ Ein Deutsches Leben, σε σκηνοθεσία της βιενέζικης κολεκτίβας των Κρίστιαν Κρούνες, Φλόριαν Βέιγκενσμερ, Ρόλαντ Σρότχοφερ και Όλαφ Σ. Μίλερ. Ο Κρίστοφερ Χάμπτον άντλησε το υλικό του έργου του από τις απομαγνητοφωνημένες σελίδες των συζητήσεων που έκανε η κολεκτίβα των σκηνοθετών με την Πόμσελ και το αποτέλεσμα είναι ένα συνταρακτικό έργο.
Στην παράσταση, η Δέσποινα Μπεμπεδέλη προσφέρει ένα καθηλωτικό ρεσιτάλ ερμηνείας. Για την ερμηνεία της αυτή, καθώς και για την πλούσια και πολυδιάστατη προσφορά της στα κυπριακά θεατρικά δρώμενα, τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο ΘΟΚ 2020.
Η παραγωγή Μια ζωή γερμανική, που παρουσιάστηκε τη θεατρική περίοδο 2019-2020 και 2020-2021, αποτελεί μια πρώτη σύμπραξη μεταξύ του Σατιρικού Θεάτρου και της Alpha Square.
Συντελεστές
Μετάφραση: Ανθή Ζαχαριάδου
Σκηνοθεσία: Ανδρέας Αραούζος
Σκηνικά-Κοστούμι: Λάκης Γενεθλής
Προβολές/Φωτογραφίες: Νίκος Μυλωνάς
Σχεδιασμός φωτισμού: Αχιλλέας Μουσκής
Χειρισμός προβολών και ήχου: Κώστας Χαραλάμπους
Ερμηνεύει η Δέσποινα Μπεμπεδέλη
▪ Διάρκεια: 100 λεπτά, χωρίς διάλειμμα
[…]
