Ωραίες και καλές οι θεωρίες, όμως δεν παράγουν δράση. Ένα ποτ-πουρί διανοημάτων παραπέμπει σε ρώσικη σαλάτα, ουδεμία σχέσιν όμως έχει με το αρχαίο ή σύγχρονο δράμα. Η τραγικωμωδία τού παρόντος πολιτισμικού χρόνου όμως είναι ότι το «ελαφρολαϊκό και χάριν έχει». Ολίγη από τραγωδία, ολίγη από ψυχανάλυση, μια ουγκιά νευροεπιστήμες, περισσή δοκησισοφία, μία γερή δόση σεξ (στην πορνογραφική του διάσταση), κάποια υβριδικού τύπου ελευθεριότητα, αντίδοτο δήθεν στον υφέρποντα νεοπουριτανισμό μας και κατά βάθος «αρπαχτή» μπουλουκιού με φεστιβαλικό ένδυμα.

Βεβαίως και χρησιμοποιήθηκαν όλα τα σκηνικά παραφερνάλια που μόνον requisites δεν ήταν: και κόθορνοι (για κουτορνίθια) και καπνοί (κόκκινοι, παραπέμποντας στο μιούζικαλ «Δαίμονες») και οργιαστικά ξεσπάσματα, και αποκαλυπτικό στριγκάκι που πέφτει σα να είμαστε σε στριπτηζάδικο («ανοίξαμε και σας περιμένουμε») και αηδιαστικές αναπαραστάσεις τής γενετήσιας πράξης και άλλου είδους …εξυπηρετήσεις μετά ρυθμικών αναστεναγμών.

Μα σε ποιους απευθύνεστε βρε παιδιά; Γιατί μας προσβάλλετε; Τόσο στερημένοι σας φαινόμαστε; Τόσο κακόγουστοι; Τόσο φοβισμένοι να πούμε τη γνώμη μας;

Και καλά να μας προσβάλλετε, αλλά με τα δικά μας λεφτά; Με τα χρήματα τού φορολογούμενου πολίτη;

Καλός ο προβληματισμός, δεν λέω. Και φυσικά είμαστε κατάφωρα αντίθετοι σε κάθε είδους προληπτική ή κατασταλτική λογοκρισία. Όμως ακόμα κι ο Έλληνας Μπένι-Χιλλ καταδεικνύεται τέρας σοβαρότητας σε σύγκριση με τα εσάς. Δεν υπάρχουν γνωμοδοτικές επιτροπές; Ποιος υπογράφει; Ποιος φέρει την ευθύνη; Ή μήπως «μετά την απομάκρυνσιν από το ταμείον ουδέν λάθος αναγνωρίζεται»; Και για ποιο ταμείο λέμε τώρα; Σάββατο βράδυ Αυγούστου άδειο το μικρό θεατράκι τής Επιδαύρου. Κι οι μαγαζάτορες θρηνούν. Καθώς κι εμείς που πρωτοστατήσαμε στην ανέρευση, αναστήλωση και λειτουργία του.

Γιατί δεν αφήναμε τα έρμα τα αιγοπρόβατα να αφοδεύουν εντός του; Εκείνα τουλάχιστον ΕΙΝΑΙ αθώα…

ΈΛΕΟΣ!!!

Και τι να σου κάνουν οι άξιοι ηθοποιοί σε χαλεπούς δραματουργικούς καιρούς; Να κατεβάζουν το …στριγκάκι; Τουλάχιστον ας κάνουν μία χαλάου(λ)α πριν!!! Αστειεύομαι αριστοφανικώς για να μην κλάψω σπαρακτικά για το χάλι μας, για τις πολιτιστικές εκπτώσεις, για το πνευματικό μας κατάντημα… Θα φύγω λυπημένος, εκτός αν… δω να ανατέλλει μια καινούργια Αναγέννηση πριν αποπλεύσω για την Αιώνια Ανατολή…

Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας

https://konstantinosbouras.gr

Info:

https://aefestival.gr/festival_events/fakelos-wahncau/

Σύλλας Τζουμέρκας

Φάκελος Βάνκαου

του Ηλία Μαγκλίνη / Εμπνευσμένο από την Άλκηστη του Ευριπίδη

Η περίπτωση Βάνκαου (Wahncau): μια γυναίκα βρέθηκε νεκρή σε όρθια στάση. Η συνήθης μεταθανάτια μυϊκή παράλυση αποκαταστάθηκε από μια σπάνια, ακαριαία πτωματική ακαμψία. Επειδή έχουμε συνηθίσει τους νεκρούς οριζοντιωμένους – παραιτημένους από κάθε δικαίωμα και παρουσία, αυτή η γυναίκα μοιάζει να μας απειλεί. Ή να μας υπόσχεται το θαύμα. Σαν την Άλκηστη που «έχει και δεν έχει ξανάρθει, είναι και δεν είναι η Άλκηστη. Μπορείς και ζωντανή και πεθαμένη να την πεις». Μια έκλειψη ηλίου θα ρίξει το αλλόκοτο φως της σε μια ήσυχη γη στο μέλλον, στα πρόσωπα των ανθρώπων και τα ερείπια των ναών.

Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους

ΚΥΚΛΟΣ CONTEMPORARY ANCIENTS

Νέα ελληνικά έργα εμπνευσμένα από το Αρχαίο Δράμα

με ανάθεση του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

 Υποστηρίζοντας τον διάλογο της σύγχρονης δραματουργίας με το Αρχαίο Δράμα, το Φεστιβάλ συνεχίζει και φέτος το πρωτοποριακό εγχείρημα που στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία το καλοκαίρι του 2021, την απευθείας ανάθεση νέων δραματικών κειμένων με αφετηρία αρχαία έργα σε Έλληνες συγγραφείς, αυτή τη φορά προερχόμενους από τον χώρο της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας.

Φέτος, τρεις καταξιωμένοι συγγραφείς, η Κάλλια Παπαδάκη, ο Ηλίας Μαγκλίνης και ο Χρήστος Χωμενίδης, ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση της Κατερίνας Ευαγγελάτου, Καλλιτεχνικής Διευθύντριας του Φεστιβάλ: η Κάλλια Παπαδάκη (Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας 2017 για το βιβλίο Δενδρίτες) συνομιλεί στο έργο της με τον Αίαντα του Σοφοκλή, την κατεξοχήν τραγωδία της ματαίωσης, ο Ηλίας Μαγκλίνης (Κρατικό Λογοτεχνικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2020 για το βιβλίο Είμαι όσα έχω ξεχάσει) εμπνεύεται από την Άλκηστη, από τα πιο αινιγματικά έργα του Ευριπίδη, ο Χρήστος Χωμενίδης (Βραβείο Ευρωπαϊκού Βιβλίου 2021 για τη Νίκη) παραδίδει μια νέα εκδοχή του σπάνια παιζόμενου Ίωνα του Ευριπίδη.

Η επιλογή των δύο πρώτων, που θα ανεβούν στη Μικρή Επίδαυρο, συνέδεεται με το ρεπερτόριο του Αρχαίου Θεάτρου Επιδαύρου, όπου ο θεατής θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει τα πρωτότυπα έργα Αίας και Άλκηστη σε νέες σκηνοθετικές προσεγγίσεις από τον Αργύρη Ξάφη με το Εθνικό Θέατρο και τον Γιόχαν Ζίμονς με το Schauspielhaus Bochum αντίστοιχα. Το έργο του Χωμενίδη θα το γνωρίσουμε από την έκδοσή του στα ελληνικά και στα αγγλικά στο πλαίσιο της θεατρικής σειράς του Φεστιβάλ.

 Σκηνοθεσία Σύλλας Τζουμέρκας

Δραματουργία Βάσια Ατταριάν

Σχεδιασμός φωτισμών Ελίζα Αλεξανδροπούλου

Κοστούμια Μάρλι Αλειφέρη

Μουσική και ήχοι Μάκης Κεντεποζίδης a.k.a. Quetempo

Σχεδιασμός κομμώσεων και μακιγιάζ Εύη Ζαφειροπούλου

Βοηθοί σκηνοθέτη Νίκος Κολιούκος, Αλεξάνδρα Ρίμπα

Βοηθός ενδυματολόγου Ελίνα Τσιούτσια

Κοσμήματα Katerina Vassou

Μίξη μουσικής – mastering Στέφανος Κωνσταντινίδης στο Fabrika Music studio

Φροντιστής Τάσος Κονταξής

Παίζουν Βασίλης Κανάκης, Στέφανος Μουαγκιέ, Νικόλας Παπαγιάννης, Νίκη Παπανδρέου, Άννα Τσακουρίδου, Μαρία Φιλίνη

Βοηθός εκτέλεσης παραγωγής Αγγέλικα Σταυροπούλου

Εκτέλεση παραγωγής  LEFOU Productions/ Βάσια Ατταριάν, Σεραφείμ Ράδης

Ευχαριστούμε θερμά την Orsalia Parthenis για την πολύτιμη υποστήριξή της.