Στο κατιόν ρεύμα τής Kundalini επικεντρώθηκε η απομυθοποιητικά αλλά όχι και «βέβηλα» απομυθοποίηση του θρησκευτικού συναισθήματος. Χωρίς ίχνος ανάτασης, ο άνθρωπος ως εξωγήινο υβρίδιο δεν θρώσκει άνω αλλά κάτω, καταγής.
Βεβαίως το όλο θέαμα στηρίχτηκε σε μια καλή ιδέα: στην συμβατική αναστροφή της καθημερινής καθεστηκυίας βίας με πρόσχημα την διονυσιακή ελευθερία/ελευθεριότητα τής σκηνικής πράξης.
Ανέκαθεν το καρναβάλι και πολλά γονιμολατρικά έθιμα και δρώμενα ήταν μια θεσμοθετημένη αποφόρτιση του κοινωνικού ιστού από θυμικές επιβαρύνσεις έτσι ώστε να αποφευχθεί η απρογραμμάτιστη, αλόγιστη και ανεξέλεγκτη πολιτική έκρηξη.
Από αυτά την άποψη, «τα παιδία παίζει» στην πίσω αυλή, φτάνει να μην κάψουν το σπίτι όλο.
Η αποδόμηση και η μετά την μετανεωτερική εποχή συνθήκη επιτρέπουν (αν όχι κι επιβάλλουν) παρόμοιες εκτονώσεις και όλα θα ήταν ωραία και καλά εάν υπήρχε σαφής πρόθεσις, σχέδιο δράσης κι ενιαία αισθητική.
Η ομοιομορφία κι ομοιόρυθμος αρμονία δεν είναι όμως πλέον το ζητούμενο (ήδη από τις αρχές του προηγούμενου εικοστού αιώνα με την επέλαυση του μοντερνισμού).
Επομένως … και πάλι καλά. Είδαμε μια καλή ιδέα παρουσιασμένη με τρόπο συνεκτικό, αλλά όχι και συνοπτικό, αφού η διάρκεια ακύρωνε τα όποια ευρήματα και η επαναληπτικότητα των μοτίβων δεν συνέτεινε σε κάποιου είδους ενορχηστρωμένη μουσικότητα.
Φυσικά, υπάρχει δουλειά και μάλιστα προφανής. Αν όμως κάποιος υπεύθυνος δραματουργός περιέκοπτε το όλον ευφρόσυνον θέαμα κατά τριάντα λεπτά της ώρας, θα ήταν περισσότερο αποτελεσματικό και εύστοχο.
Η πρόθεσις του καλλιτέχνη-οραματιστή είναι το πενήντα τοις εκατό, η βάση πάνω στην οποία στηρίζεται το όποιο χοροθεατρικό οικοδόμημα. Η δραματικότητα απαιτεί συγκρούσεις και οι συγκρούσεις αντιθέσεις. Η προβλεψιμότητα όμως και η επαναληπτικότητα αμβλύνει τις αντιθέσεις και υπονομεύει τις όποιες συγκρούσεις. Εκτός κι εάν ακριβώς αυτό ήταν το βασικό desideratum των δημιουργών αυτού του ανατρεπτικού θεάματος, οπότε – σε αυτή την περίπτωση – βαθμολογούνται απαξάπαντες και απαξάπασαι (και απαξάπαντα) με άριστα!!!
Από τις πιο ενδιαφέρουσες παραστάσεις του Φεστιβάλ Αθηνών ήδη στις αρχές αυτού του καλοκαιριού.
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας
https://konstantinosbouras.gr
info:
Μια πολυαναμενόμενη επιστροφή στα γνώριμα μέρη της Πειραιώς 260 είναι αυτή του θιάσου La Re-Sentida υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Μάρκο Λαγέρα, που, στις 22 και 23 Ιουνίου, θα παρουσιάσουν το νέο τους έργο, ονόματι Όαση ατιμωρησίας.
Ο θίασος La Re-Sentida, που ενθουσίασε πέρυσι το αθηναϊκό κοινό με την εκρηκτική ενέργεια των έφηβων κοριτσιών από τη Χιλή, συγχωνεύει για άλλη μια φορά εξεγερσιακά και στοχαστικά στοιχεία, προσεγγίζοντας τη θεατρική δημιουργία ως εργαστήρι κριτικής, περισυλλογής και κοινωνικού οραματισμού.
Οκτώ σώματα συσπώνται επί σκηνής. Δεν είναι ξεκάθαρο εάν υποφέρουν ή διασκεδάζουν, εάν οι κινήσεις τους μαρτυρούν περηφάνια ή φόβο. Όλα μαζί συνιστούν ένα «αστυνομικό σώμα». Αυστηρά πειθαρχημένα, επιτηρούν την τάξη, αλλά η βία που είναι υποχρεωμένα να ασκούν προκαλεί αντιδράσεις. Τα θύματά τους απειλούν να κατακλύσουν τον χώρο και να προκαλέσουν κοινωνική έκρηξη!
Εδώ, ο Μάρκο Λαγέρα και η ομάδα La Re-Sentida αντλούν έμπνευση από την εμπειρία της κοινωνικής εξέγερσης τον Οκτώβριο του 2019 στη Χιλή και «στήνουν» ένα έργο πάνω στη διαλεκτική της βίας που ξεπερνά τα σύνορα της χώρας τους και απευθύνεται σε κάθε πολίτη του σύγχρονου κόσμου.
–
Λίγα λόγια για τον Μάρκο Λαγέρα:
Παράλληλα με τις σπουδές του στο Δίκαιο, τη Φιλοσοφία και την Εγκληματολογία, ο 44χρονος σήμερα Χιλιανός Μάρκο Λαγέρα φοίτησε στις σημαντικές δραματικές σχολές LaMatriz του Βαλπαραΐσο και Imagen του Σαντιάγκο. Το 2007 ίδρυσε την ομάδα Re-Sentida στην οποία συνεργάζεται με νέους Χιλιανούς καλλιτέχνες με τους οποίους μοιράζονται μια στρατευμένη, πολιτική αντίληψη της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Τα πρωτοποριακά και ανατρεπτικά έργα της Re-Sentida παρουσιάζονται ανά τον κόσμο, έχοντας αναδείξει τον Λαγέρα ως έναν εκ των σημαντικότερων ανερχόμενων δημιουργών της διεθνούς σκηνής.
–
Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους
–
Στην παράσταση γίνεται χρήση στροβοσκοπικών φωτισμών
–
22 Ιουνίου: Μετά την παράσταση ακολουθεί συζήτηση με τον Marco Layera. Συντονίζει ο Martín Valdés–Stauber με τον Κωνσταντίνο Τζήκα
–
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Σκηνοθεσία Marco Layera Navarro
Δραματουργία Elisa Leroy και Martín Valdés-Stauber
Βοηθοί σκηνοθέτη Humberto Adriano Espinoza και Katherine Maureira
Καλλιτεχνική παραγωγή Victoria Iglesias
Σκηνικά Sebastián Escalona και Cristian Reyes
257
