You are currently viewing Κωνσταντίνος Χ. Λουκόπουλος: ένα ποίημα

Κωνσταντίνος Χ. Λουκόπουλος: ένα ποίημα

ΣΥΝΘΕΣΗ ΠΟΛΗΣ ΜΕ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΑ ΚΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΑ ΟΡΤΥΚΙΑ

 

Η πόλη μας είναι μια πόλη

ανάστροφη

που ζει στα πέλαγα

μα κολυμπάει στη στεριά

διαβάζει τα σύννεφα

και μάς αντιγράφει

καθώς πλαγιάζουμε αντικρυστά

δύο ορτύκια σε σχηματισμό

ράμφος με ράμφος

που υψώνουν αυλαίες

για να  κρύψουν την παράσταση

μια Γκόλφω που εκτελείται ριπιδόν

και τα παπούτσια της

θάλλουν των άκρων τη ζεστασιά που αποσταίνει

προτού στου έρωτα το κτήμα

αφηνιάσει με νύχια και με δόντια

θεριό•

κι όπως κυλάει η νύχτα απ’ τα βουνά

σαν δέρμα ξεφλουδίζει

έρχονται τα πρώτα ελικόπτερα

κι ο κόλπος της Ελευσίνας

σαν κόλπος τρίζει

βροχές και μπάζα που ερωτεύτηκαν

τα αγριόχορτα

κι απ’ τη βροχή

η αγάπη μας καπνίζει

ένα περίστροφο που μόλις πυροβόλησε 

κι είναι τα δάχτυλά της

στέφανος εξ ακανθών

κι είναι τα δάχτυλά της

ο εκτελεστής κι ο εκτελεσμένος•

σ’ αυτήν την πόλη

καθόλου δεν φοβάμαι το πόσο σ’ αγαπώ

φοβάμαι μόνο το πόσο θάνατο

μας μένει να μοιραστούμε

ακόμη._

 

 

 

Αφήστε μια απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.