Υποκριτής, εν μέσω υποκριτικής υποκρισίας, υποκρίνεται ότι ουδέποτε υπεκρίθη, ενώ ως γνωστόν υποκρινόταν χρόνια τώρα.
Υπερεκτίμησαν την φήμην των οι υποκριτές και η υποκριτική τους έγινε υποκρισία.
Ουδείς πείθεται απ’ τα καμώματά τους, παρόλο που ενθαρρύνονται νυχθημερόν από την τηλοψίαν και την γεμάτη ψέματα βιτρίνα με τις μαϊμουδιές, που εκολάφθησαν εκ σπέρματος αναισχυντίας και βούρκωσαν οι μέρες που ξερίζωσε ο χιονιάς.
Υπεκρίθησαν αμέσως και σαφώς, οριζοντίως και καθέτως, ότι αλλού βαρούν τα όργανα κι αλλού η ζωή τους πάει, σε άλλους ρυθμούς και με την υποψία να ανεβοκατεβάζει τις φωτεινές επιγραφές και τα καντήλια της υπέρμετρης δοξολογίας.
Μην ομιλείτε εις τον οδηγόν, όταν το όχημα είναι σε κατάσταση υστερίας,
γιατί μπορεί να εκτροχιαστεί
και να σας γαζώσει χιαστί,
καθότι οι ύβρεις δεν μπορούν να πειθαρχήσουν.
Εδώ ξεθεμελιώνονται ιερά και όσια, τι περιμένετε μετά;
Με ποιά ελληνικά θα τραγουδήσετε τα αίσχη;
Χάσκουν πληγές και οι ανώμαλοι θεραπευτές ρίχνουν αλάτι, ξύδι και χολή, αντί για μέλι και ιάματα, για να θρηνήσουμε μετά, όσα απέμειναν πολύτιμα στο εικονοστάσι.
Λάβρος καιρός σκουπίζει τις αξίες και τις κρεμάει στις οθόνες, για να αποβλακώνει τα μυαλά που επέζησαν.
Οι ρήτορες της αγοράς πουλάνε κι αγοράζουν καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς και ουδείς ανησυχεί για το κακό που προελαύνει.
Αυτοί που τάχθηκαν να σώζουν, να προβλέπουν και να θεραπεύουν, αποτελειώνουν ό,τι μένει όρθιο από αισθήματα και ιερούς βράχους. Το μόνο που φροντίζουν, είναι να αποκοιμίζουν τον μωρό λαό να τους ξαναψηφίσει.
Εισαγωγές από την Κίνα ευτελών μαϊμούδων και από τη Δύση φτηνών υποαξιών, που τις ονομάζουν μεταμοντέρνες, οι προχειράντζες.
Ό,τι πουλιέται κι αγοράζεται με χρήμα, νομίζουν ότι έχει αξία, αλλά το αίσθημα και η οργή που πνίγει η αρρώστια, δεν μπορεί παρά να πάρει εκδίκηση και όλοι θα τρέχουν να προλάβουν να σωθούν μέσα στο έρημο τοπίο της παρακμής των ερώτων.
Η Ιστορία ποτέ δεν εσυγχώρησε τους βιαστές της τρυφερότητας και τους καταπιεστές των λαών· εκείνων των λαών που αγωνίστηκαν για το αύριο και όχι εκείνων που το μέλημά τους ήταν μόνο το Εδώ και το Τώρα.
Για πόσο ακόμη θα κοιτάτε αλλού, για πόσο ακόμη θα αποστρέφετε το πρόσωπο από την ομορφιά και θα λιβανίζετε την φτήνια, την ασκήμια και τον ξεπεσμό;
Με διαγγέλματα δεν πάει μπροστά ο κόσμος.
Ο κόσμος θέλει αγάπη και στοργή.
Θέλει την πάσα μέρα να ξυπνάς για να ξυπνήσεις έστω και έναν, όχι να προσπαθείς να αποβλακώνεις ό,τι έχει απομείνει ξύπνιο και αντιστέκεται.
Γιατί όταν θα είσαι στο χαράκωμα και θα σκάσει η χειροβομβίδα, θα σωθείς από τύχη, αν είσαι στην αριστερή μεριά. Ο διπλανός σου μπορεί να μείνει στον τόπο.
Διότι το κακό θα έρθει, αφού το προσκαλέσαμε και μάλιστα του στρώναμε και κόκκινα χαλιά, για να εισέλθει, κάτω από τις Στέγες των Ατρειδών.
Βγαίνουνε με θράσος και υπερηφάνεια στις πλατείες οι μαυλιστές και διαλαλούν το σάπιο εμπόρευμα που ξεπουλούν, με τη βοήθεια της πληρωμένης ρεκλάμας. Όλη τη σαπίλα που έκαναν εισαγωγή από Ανατολή και Δύση και μπουκώνουν τους πληρωμένους κονδυλοφόρους να επαινούν και να πλουτίζουν.
Να δούμε, πού θα τα φάτε τούτα τα χρυσαφικά, πού θα φορέσετε τα πορφυρά και τα ασημένια;
Στο θάλαμο της εντατικής, ούτε σταυρουδάκια δεν θα σας αφήσουν.
Στη φυλακή θα μπείτε χωρίς τα χρυσά κορδόνια και τα τενεκεδένια στέμματα.
Ναι, θα τιμωρηθείτε, αλλά το κακό που κάνατε και η ζημιά που επήλθε, θα περάσουν χρόνια να διορθωθούν.
Την γυρίσατε πενήντα χρόνια πίσω την Ιστορία κι άντε πάλι από την αρχή ο Σίσυφος να σπρώχνει το βράχο του, να ανέβει στην κορυφή, που όσο πάει και ψηλώνει, γιατί οι ποιητές έφτιαξαν τις κορυφές ψηλά, πολύ ψηλά, εκεί που συναντιέται ο Αγώνας με την Τελείωσή του.
Τα θέατρα είναι κλειστά.
Δεν υπάρχουν ζωντανά τραγούδια.
Δεν χορεύουν τα χρυσάνθεμα ενώπιον κοινού.
Και περιμένετε να σωθείτε με τα εμβόλια;
Οι φωτογραφίες από το αρχείο μου:
Maurice Béjart “ΔΙΟΝΥΣΟΣ”. Παρουσιάστηκε το καλοκαίρι του 1985 στην Επίδαυρο, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της Αθήνας, ως Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης. Φωτογραφίες τον Ιούνιο του 1985, με μηχανή ΝΙΚΟΝ F και φακό Νikkor 105mm, φιλμ ILFORD HP5.
ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ. “ΣΟΥΑΝΕΒΙΤ-ΤΖΟΥΛΙΑ”. Παρουσιάστηκε στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν της ΦΡΥΝΙΧΟΥ, για τα 50 χρόνια του Θεάτρου Τέχνης. Φωτογραφίες τον Δεκέμβριο του 1992, με μηχανή ΝΙΚΟΝ F3 και φακό Νikkor 35-135mm, φιλμ KODAK 5017 EPR.
